Νιώθω άδεια, κλαίω κάθε βράδυ, τρώω πολύ και είμαι ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση. Είμαι άρρωστη;

Τις τελευταίες ημέρες, βρίσκομαι σε κατάσταση διχασμού, όπου θέλω να βάλω τέλος στη ζωή μου, δεδομένου ότι, έχω περιθωριοποιηθεί αρκετά από τη κοινωνία, χωρίς να μπορώ να βρω εργασία στον τομέα των σπουδών μου, βιώνοντας παράλληλα ρατσισμό στην καταγωγή και στο θέμα της στρατιωτικής θητείας. Ειδικά το δεύτερο, δεν θέλω να καθόλου να υπηρετήσω, ενώ ότι έχω πει πως τυπικά θα πήγαινα τον επόμενο Σεπτέμβριο, αλλά όσο και να θέλω να σπάσω την αναβολή, έχω εκκρεμότητες με τη σχολή προς το παρόν. Η περίοδος 2024-25 είναι δύσκολη για μένα καθώς, χάνομαι με την παρέα μου, λόγω του στρατού και εξακολουθώ να μην έχω την ανεξαρτησία μου. Νιώθω ότι με μισεί η κοινωνία, δεν μπορώ να ηρεμήσω καν. Ωστόσο, νιώθω ότι θα είμαι νεκρός ή ότι θα χάσω ανθρώπους, επειδή τυχαίνει κάποιοι στο παρελθόν να με έχουν καταραστεί. Αν είναι να βιώνω αυτές τις καταστάσεις, δεν αξίζει να ζω. Ο στρατός με έχει καταστρέψει, μου στερεί δικαιώματα και το χειρότερο είναι πως, η κοινωνία θέλει το θάνατο μου, επειδή δεν επιθυμώ τη στράτευση που είναι σήμερα χάσιμο χρόνου, κάνοντας μόνο αγγαρείες.

Έπαιρνα το zoloft 50mg για περίπου 15 μήνες.Ο γιατρός μου είπε να το κάνω μισό. Μετά 2 μήνες που Έπαιρνα μισό αισθάνθηκα σαν υποτροπη καταθλιψης για διάστημα 5 μέρες. Πήρα 2 μέρες πάλι ολόκληρο zoloft και συνηλθα. Δεν ξέρω αν πέρασα υποτροπη ή ήταν κάτι άλλο.Θα ήθελα μια απάντηση

Ισχύει ότι οι πολύ βαριές μορφές κατάθλιψης σε συνδιασμό με έντονο άγχος αν δεν αντιμετωπιστούν υπάρχει πιθανότητα να εμφανίσουν σοβαρές σωματικές ασθένειες όπως καρκίνο; Γιατί κάποιες μελέτες το υποστηρίζουν και κάποιες όχι; Έχει να κάνει με την σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης; Μια πολύ σοβαρή περίπτωση, έχει αυξημένο κίνδυνο;

Καλησπέρα σας. Είμαι άνδρας 51 ετών. Μετά από έναν μακροχρόνιο χωρισμό πριν από δυομισι χρόνια πήρα entact. Πέρασα σε μια δεύτερη σχέση διάρκειας ενός έτους με πολλά προβλήματα. Έχω εννιά μήνες που χώρισα και εμφάνισα και πάλι θλίψη και άγχος. Τον Ιούνιο διέκοψα το Entact και πέρασα σε ladose αλλά δεν δούλεψε. Ο γιατρός μου για τέσσερις μήνες περίπου δοκίμασε σε πολύ μικρές δόσεις αντιψυχωσικά για το άγχος αλλά μου προκαλούσαν μεγάλη υπνηλία. Τώρα, με άλλο γιατρό, είμαι εδώ και δέκα μέρες στο effexor. Μια εβδομαδα στα 37 και τρεις μέρες στο 75. Παρουσιάζω αφυπνίσεις νωρίς το πρωί με άγχος και θλίψη. Μου είπε να παίρνω παράλληλα ζαναξ (έως 1,5 την ημέρα) αλλά στο πρωινό άγχος και θλίψη η δόση του 0,5 δεν με βοηθά. Ήθελα να ρωτήσω για πόσο διάστημα θα πρέπει να περιμένω για να πιάσει η αγωγή; Είναι φυσιολογικά όλα αυτά που βιώνω σε σχέση με το συγκεκριμένο φάρμακο;

Γεια σας είναι ΣΚ και δεν μπορώ να μιλήσω με τον γιατρό μου . Κόψαμε το βαλντοξαν μετά από 6 μήνες περίπου γιατί με ξυπνούσε με την αυγή και ενώ είχα 5-5.3 ώρες υπνου περίπου που πριν απ αυτό είχα 3-4 , δεν μπορούσα να ξεκινήσω τις μειώσεις των ηρεμιστικών με σιγουριά ότι πάμε καλά γιατί αργούσα να κοιμηθώ όσο σταδιακά κ εναλλάξ το κάναμε ,πήγαινε 4 και εμένα με 3.5 ώρες κ κινδύνευα να τις κάψω ουσιαστικά . Πέντε βραδια πηρα αντί δυο χάπια από ένα και είδαμε ότι δεν άλλαξε τη διάθεση μου η τις ώρες υπνου αφού ποτέ δεν έπιασε κ στην κατάθλιψη την ελαφριά που έχω ούτε κ στο αγχοσ Που προκυπτει απ το φόβο μου για τις βενζο κ θα το δούμε ψυχοθεραπευτικα το κομμάτι αυτό γιατι δεν έχω ανταπόκριση πια σε αντικαταθληπ. Η ανησυχία που νιώθω σήμερα χωρίς αυτό ένα βράδυ προκύπτει από κάποια απόσυρση όπως είχα πχ από σιπραλεξ παλιά ή επειδή κοιμήθηκα ξαφνικά 3,5 ώρες αντί όσες κοιμόμουν τα προηγούμενα βραδια; Είναι χαπι που φέρνει απόσυρση ; Και αν ναι ποσό θα κρατήσει και θα επανέλθει σύντομα το πεντάωρο μου ; Για να προλάβω με τριτικο ρεμερον και αταραξ δεν κοιμάμαι με τίποτα και δε βοηθαν στις μειώσεις δυστυχωσ κ αυτά .

Πικρο στόμα απο φαρμακα ψυχιατρικα παθολογικα ολα καλα τι θα κάνω θα τρελαθω;

Καλησπέρα (άρρεν εδώ). Αισθάνομαι ότι η κοινωνία θέλει να με βάλει να κάνω ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή (το γράφω πιο κόσμια) και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορώ ιδιαίτερα να βρω ούτε δουλειά, διότι βιώνω τον ρατσισμό λόγω φύλου, εξαιτίας του ανταγωνισμού με τις γυναίκες από τους εργοδότες, που με παίρνανε δοκιμαστικά και νιώθω πως όλοι αυτοί που με απέρριψαν είχαν πολλούς ρατσιστικούς παράγοντες. Μιλώ για πόστα που κάνουν και τα δύο φύλα. Επίσης, η κοινωνία μου έχει μεταδώσει το μήνυμα ότι επειδή είμαι 25 χρονών, μου έχει πάρει τα χρόνια η ζωή, δεδομένου ότι από τα 30 και μετά θα μου στερηθούν πολλά πράγματα.