Γιατί νιώθω πνιγμένος, θέλω να κλαίω και δεν μπορώ να κοιμηθώ;

Πικρο στόμα απο φαρμακα ψυχιατρικα παθολογικα ολα καλα τι θα κάνω θα τρελαθω;

Πως μπορώ ενώ παίρνω ψυχιατρικής αγωγή να .... με βοηθήσει (tips)τις " δύσκολες ωρες" που αισθάνομαι έντονα τα αισθήματα της έντονης θλίψης???

Καλησπέρα σας. Γενικά το τελευταίο διάστημα υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στην ζωή μου ενώ θα έπρεπε ν είναι γεμάτη χαρές. Έχω δίπλα μου έναν υπέροχο άνθρωπο που με στηρίζει στα πάντα, σε λίγο διάστημα θα μπούμε στο σπίτι μας, Νοέμβρη θα γίνει κ ο γαμος μας. Έχω άσχημα βιώματα από τα 14 μου είτε σχετικά με την διατροφή και τα κιλά μού (ήμουν πολύ καλά για την ηλικία μου απλά έχω πιο μεσογειακό σωματότυπο, και υπήρχε η σύγκριση).. Υπήρξαν πολλές προσπάθειες με διατροφολόγους αρχικά χωρίς να χρειάζεται, στην πορεία επειδή με φτάσανε στο σημείο να το χρειάζομαι. Έχω φτάσει τα 24 χρόνια της ζωής μου έχοντας τύψεις για το πώς εξελίσσεται το σώμα μου, και απίστευτα νεύρα που έδεινα βαρύτητα τότε στα λόγια τους, και τους επέτρεψα να με μειώσουν τόσο ψυχολογικά, και σωματικά. Έγιναν και δύο προσπάθειες με ψυχολόγους όταν αντιλήφθηκα ότι έχω καταντήσει ψυχικά άρρωστη. Στην πρώτη δυστυχώς σταμάτησα διότι εγώ δεν ένιωθα ότι μπορεί να υπάρξει σωστή σύνδεση, ώστε να ανοιχτω και να εμπιστευτώ πλήρως. Στην δεύτερη ξεκίνησε να υπάρχει μια σύνδεση και κατανόηση. Βασικά ένιωθα ότι με άκουγε πραγματικά κ δεν προσπαθούσε απλά να συμβουλέψει. Αλλά συνέβη ένα συμβάν οικονομικής φύσεως και αναγκάστηκα να σταματήσω προσωρινά. Παρόλα αυτά προσπάθησα να βρω motivation σε πολλά πράγματα. Αλλά κάθε φορά δημιουργούνταν μια ελπίδα, και ερχόταν η ηττοπάθεια της αποτυχίας από την ενδεχόμενη προσπάθεια που θα ξανά ξεκινούσε. Νιώθω γενικά πνιγμένη στο σύνολο, εδω έχω αναφέρει μόνο το διατροφικό κομμάτι, και υπάρχουν ώρες που ειλικρινά νιώθω ότι θέλω να τελειώσει εντελώς αυτό που νιώθω. Σαν να μην έχω άλλη δύναμη να συνεχίσω. Όχι την προσπάθεια για βελτίωση. Την προσπάθεια για ζωή γενικότερα. Συνεχίζω και σε δεύτερο λόγω οριων λεξεων

Καλησπέρα το lodose θεωρείται ακίνδυνο αντικαταθλιπτικό στην εγκυμοσύνης;

Καλησπέρα σας..πως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κατάθλιψη

Είμαι σε αντικαταθλιπτικη αγωγή από το 2008 που πέρασα μεγάλη μπόρα με την υγεία μου ,οι θεραπείες κράτησαν 10 χρόνια. Το 2018 χειρουργηθηκα για κακοήθεια στο μαστό, την περίοδο εκείνη περνουσα τραγικα συναισθηματικά, πέρασα σνα μεγάλο σοκ στο γάμο μου.Οταν προέκυψε σε ένα μήνα ο καρκίνος ήμουν με φουλ αγωγή η οποία με βοήθησε να περάσω την ταλαιπωρία των χειρουργειων και των ακτινοβολιων με μεγάλο θάρρος και γενναιότητα, όλη μέρα έκανα δουλειές για να ξεχνιέμαι και κάθε βράδυ είχα τρομερές αϋπνίες,οι οποίες κρατάνε χρόνια.Μου άλλαξε ο ψυχίατρος την αγωγή γιατί υποτροποιασα και ενώ πήγα καλά για αρκετούς μήνες έπεσα ξαφνικά κι έπιασα πάτο, ξανά άλλη αλλαγή αλλά δυστυχώς από τότε δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.Περασαν 5χρονια σταμάτησα την ορμόνη για την κακοήθεια και είμαι συνεπής στον έλεγχο των εξετάσεων. Η ζωή μου όμως χειροτερεύει ,δεν μπορώ να ηρεμήσω και να αντιμετωπίσω το ποιο απλό πράγμα, από το πρωί ξυπνω με ταραχή που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ. Με δυσκολία λειτουργώ καθημερινά, πολλές κακες σκέψεις,δεν έχω κουράγιο και διαθεση να ντυθώ να πάω έναν περίπατο, τα καταφέρνω αλλά πάντα με παρέα και νεχρι να πάρω την απόφαση να φτάσω στην πόρτα είμαι σε πανικό. Είμαι γενικά γενναία στη ζωή μου,παλεύω σκληρά χωρίς κλάματα και βογγιτα αλλά η καρδούλα μου το ξέρει...όταν παραστεί ανάγκη για βοήθεια αγαπημένων μου προσώπων βοηθάω παρολους τους φόβους μου και όλη νομίζουν ότι είμαι δυνατή και νιώθουν ασφαλείς μαζί μου.Η δική μου ανασφάλεια η απειλή για την υγεία μου και το άγχος στο κάθε λεπτό με καταρακωνει,κάνω κουράγιο προσπαθώ, δεν μιλώ πάντα για αυτό που νιώθω ντρέπομαι, αλλά η καθημερινότητα μου είναι Γολγοθάς. Μου έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές την αγωγή, πήγα σε ψυχολόγο αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει βελτίωση. Παίρνω λίγο φόρα να ανέβω αλλά πάντα κάτι θα με κάνει να υποτροποιασω.Θελω να σταθώ στα πόδια μου χωρίς φόβο και ταραχή να απολαύσω τα μικρά όμορφα πράγματα στη ζωή, πότε δεν είχα τρελές απαιτήσεις, μου άρεσαν τα απλά και όμορφα .

Χαιρετε. Ειμαι στην ηλικια που πρεπει να διαλεξω κατευθυνση για το σχολειο. Δεν μπορω να αποφασισω τι θελω, αλλα στο σπιτι μου υπαρχει ελλειψη οικονομιης ανεσης και η μητερα μου(οι γονεις μου εχουν παρει διαζυγιο και τα χρηματα που δινει ο πατερας μου ειναι λιγα) δουλευει δυο δουλειες για να τα βγαλει περα, αλλα ειμαστε πολλα αδερφια και του χρονου θα πρεπει και εγω και η μεγαλυτερη αδερφη μου να κανουμε φροντιστηρια. Η μαμα μου εχει αρχισει να επιμενει να παω τεταρτο επιπεδο κατευθυνση, κατι το οποιο δε θελω, για να χρειαστει να κανω φροντιστηριο μονο εκθεση και μαθηματικα και τα αλλα να τα κανω μονη μου. Ειμαι σιγουρη πως ετσι δεν προκειται ουτε να γραψω καλα πανελληνιες ουτε να ειμαι ευχαριστημενη στο μελλον, αλλα δε θελω να πιεσω τη μητερα μου οιονομικα. Τι πρεπει να κανω;;