Έχω βαριά μορφής κατάθλιψη και κάνω θεραπεία πανό από ένα χρόνο , δεν βλέπω διαφορά !! Τι μπωρο να κάνω?

γεια σας καλησπέρα! ήθελα να ρωτήσω το ladose υπάρχει όντως περίπτωση να σχετίζεται με καρκίνο στον εγκέφαλο; σας ευχαριστώ πολύ με εκτίμηση

Όλο κλαίω πίνω το Φάρμακο zubrexa 2.5 και δεν με πιάνει πίνω και το entac10 mg και δεν με πιάνει δεν έχω όρεξη δεν θέλω τίποτα από τη ζωή μου και θέλω να πεθάνω δουλειά δεν έχω βοηθήστε με σας παρακαλω

Πριν λίγες μέρες έπειτα από αυτοικανοποίηση έτρωγα διάβαζα κάτι στο κιν κ έκανε ένα τσάφ στο κεφάλι μου σαν ασφάλεια που μου προκάλεσε μια μικρή δυσφορία έντονη αλλά για λίγο π συνοδεύτηκε από φόβο. Προσπάθησα να το προσπεράσω και έπεσα για ύπνο. Το πρωί π ξύπνησα είχα έντονο φόβο οτι μετά το χτεσινό γεγονός απλά άρχισα να τρελαίνομαι και το σκεφτόμουν συνέχεια. Ήμουν στη τσίτα και σκεφτόμουν τί μπορεί να είναι, μήπως έτσι ξεκινάει κάποιος να τρελαίνεται. Εντωμεταξύ πριν ένα περίπου μήνα είχα έντονο άγχος από έναν πρησμένο αδένα που τελικά υποχώρησε και λίγες μέρες μετά μια άφτρα μου προκαλούσε δυσφορία οτι μπορεί να ήταν μέχρι και HPV από μια περασμένη ελεύθερη σχέση 2+ χρόνια πριν Αυτό που περνάω τις τελευταίες μέρες όμως μ έχει σπάσει γτ είναι εντός του κεφαλιού μου και δεν ξέρω αν μπορεί να το διαγνώσει καποιος. Δυσκολεύομαι να κάνω πράγματα και να σκεφτώ ελεύθερα από φόβο μη τρελαθώ, ξυπνάω τα βράδια και το σκέφτομαι μέχρι να ξανακοιμηθώ, είχα ταχυκαρδίες και ένταση του τύπου επαγρύπνησης για κτ π θα μ έφερνε σε αμηχανία κ δυσφορία. Ειδικά μέχρι σήμερα αισθάνομαι κενός. Νιώθω ανακούφιση όταν αυτοικανοποιούμαι και προσπαθώ να το αποφύγω για να μη γίνει ανάγκη και συνηθίσω έτσι τον οργανισμό μου. Εκτός από αυτό όμως ΔΕΝ νιώθω τίποτα. Δεν είναι οτι νιώθω άσχημα ή απογοητευμένος ή καταθλιπτικά. Το αντίθετο, θέλω να κάνω πράγματα, στο τηλέφωνο όταν μιλάω κάνω και πλάκα αυθόρμητα ΑΛΛΑ όταν γελάω αυθόρμητα δε νιώθω την ικανοποίηση ξέρετε εκείνο το αίσθημα το έντονο που ένιωθα, δε μπορώ να στεναχωρηθώ, δε μπορώ να φοβηθώ ιδιαίτερα, αισθάνομαι έναν πόνο πίσω από τα αυτιά σα πίεση σα κάτι να μπλοκάρει το συναίσθημα. Τώρα που έγραψα αυτά δάκρυσα λίγο αλλά ο οργανισμός μου το σταμάτησε αμέσως. Γενικά όσο επιδίωκα να κάνω πράγματα αυτές τις μέρες ήταν ευχάριστο και το επιδίωκα και ξεχνιόμουν αλλά δεν είδα αλλαγή στα συναισθήματα που δεν νιώθω και την ευχαρίστηση που δεν παίρνω. Πχ ξύπναγα το πρωί και έλεγα πόσο τυχερός είμαι σαν άνθρωπος, ή κάτι π πρμν να κανω

Έχω κατάθλιψη παίρνω Ladose μερικούς μήνες αλλά θέλω να το αλλάξω γιατί δεν με βοηθάει σκέφτομαι να ξεκινήσω το Briutellix

Καλησπέρα σας, Η μητέρα μου έχει ναρκισσιστικές διαταραχές. Άργησα πολύ να το προσδιορίσω, αλλά είναι γεγονός. Θέλω να τη στηρίξω και να είμαι δίπλα της, αλλά η συμπεριφορά της με προβληματίζει πολύ. Βασανίζει πολύ τον εαυτό της ανατρέχοντας διαρκώς στα αρνητικά του παρελθόντος (σε θέματα δηλαδή που δεν έχουν λυθεί ποτέ). Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι δύσκολο να παροτρύνεις κάποιον να απευθυνθεί σε ειδικό, μιας και δεν έχει μπει στη διαδικασία αναγνώρισης και παραδοχής του προβλήματος. Πως θα καταλάβει ότι χρήζει βοήθειας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Χαίρεται! Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση. Είμαι 24 και τα χρόνια παλεύω με αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη. Πριν από 5 χρόνια ξεκινήσα 20 mg ladose, ωστόσο πριν 6 μήνες σταμάτησε να λειτουργεί. Έτσι πήγαμε στα 40 mg, κάτι το οποίο μου δημιούργησε κρίσεις ημικρανίας εβδομάδας με εμετούς. Έτσι προχώρησαμε στα 75 mg velpine και 20 mg ladose. Ωστόσο, διανύω την 4η ημικρανία μέσα σε 2 μήνες, χωρίς να μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι με τρομερή ναυτία και γενικά δυσλειτουργία. Εξετάσεις έχουν γίνει (ακόμα και αξονικές) και ήταν καλές. Επειδή ο γιατρός μου δεν απαντάει εδώ κ μέρες, σας παρακαλώ πείτε μου τη γνώμη σας για τον συνδιασμο αυτό και αν είστε διαθέσιμοι για ραντεβου μέσω κλήσης, καθώς δε βγαίνω από το σπίτι. Καλή σας μέρα.

Είχα αναφερθεί σε ένα οικογενειακό μου πρόβλημα που αφορά τον γιό μου πριν κάποιους μήνες .Εδώ και 9 μήνες που γύρισε από μπαρκο ως δόκιμος καπετάνιος,τον χώρισε η κοπέλα του οσό ήταν εν πλω.Το έχει πάρει πολύ βαριά,τους πρώτους μήνες ήταν χειρότερα έκλαιγε κάθε μέρα και όλο για αυτήν μιλούσε.Ζητησε βοήθεια από συμβούλο ψυχικής υγείας και μέχρι το καλοκαίρι πήγαινε.Δεν παραδέχεται ότι τον βοήθησε.Παρολα αυτά παρατηρω ότι υπάρχει κάποια βελτίωση, προσπαθεί να μπει σε νέες παρέες να γνωρίσει άλλη κοπέλα αλλά αππογοητευτε εύκολα . Το πρωί ξυπνάει και είναι χάλια γιατί την βλέπει καθημερινά στον ύπνο του.Τωρα είναι να πάει φαντάρος.Θα τον βοηθήσει η θα χειροτερέψει την κατάσταση;;Προσπαθω να είμαι υποστηρικτική αλλά φοβάμαι μήπως είναι κατάθλιψη λόγω ότι η μητέρα μου έπασχε από διπολική διαταραχή και δεν ξέρω ότι υπάρχει κληρονομική προδιαθέση και πρέπει να , μιλήσει με ψυχίατρο.Ανησυχώ τι άλλο να κάνω να τον βοηθήσω;