Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα πια,παθαίνω κρίσεις άγχους, και πανικού. Όλα αυτά μετά τον θάνατο της Μητέρας μου

Παιρνω σιπραλεξ των 10 mg για 7 χρόνια για Γεν. Αγχώδη διατ. αλλά ο γιατρός μου θέλει να το ανεβάσει στα 15 mg τώρα γιατί με βλέπει πιο αγχωμένο. Φοβάμαι πως μετά δεν θα κόβεται με τίποτα. Εχω ενδοιασμούς. Πόση διαφορά θα κάνουν τα 5 mg?

Καλησπέρα έχω τα εξής προβλήματα. Μετά από 7 χρόνια σχέσης, την βλέπω συχνά στον ύπνο μου, δέχεται έχουμε επαφές δεν βλεπόμαστε από τότε, πέρα από αυτό όταν το παθαίνω, από τον ύπνο μου σηκώνομαι με αίσθηση κούρασης, απογοήτευση, λύπη, νεύρα, αρκετά προβληματισμένος και αυτά με ακολουθούνε στην κοινωνική μου ζωή, είμαι απολύτως, απότομος, νευριάζω εύκολα, παρεξηγώ εύκολα, και δεν φεύγει ποτέ σαν εικόνα από το μυαλό μου, μερικές φορές συμπεριφέρομαι άσχημα σε άτομα που αγαπώ ή που πάω να αγαπήσω χωρίς να το θέλω απλά αυθόρμητα μου βγαίνει και μετά το μετανιώνω. Νιώθω πολύ μπερδεμένος κάποιες φορές και μιλάω μόνος μου με το εγώ μου σαν να απευθύνομαι σε κάποιον νιώθω σαν να χάνω τον εαυτό μου, τι μου συμβαίνει ? Τι φταίει γιατί είμαι έτσι..?

Ξεκινησα τα depreram καθε βραδυ πριν ενα χρονο. Στους 2 μηνες ο ψυχιατρος μου εδωσε να παιρνω και το μεσημερι 1 εφεξορ. Μετα τη ληψη του εφεξορ, σε 2 ωρες με πυροδοτησε ενας καυσος στο σωμα μου, που δεν μπορουσα να τον ανεχτω. Καιγομουν Μου, αλλαξε τα αντικαταθλιπτικα, με ladoze. Καιγομουν χειροτερα. Μετα πηρα τα neurontin, ενα μεσημερι και ενα βραδυ και για 4 μηνες σχεδον, καιγομουν ελαχιστα, υποφερτα. Πριν 1 μηνα μου εδωσε και symbalta να παιρνω καθε πρωι. Αμεσως μολις το πηρα, ξανα τρομερος καυσος με επιασε. Το σταματησα αμεσως και πριν λιγες μερες μου εδωσε τα brintellix με τα οποια παλι καιγομουν με το πρωτο χαπι. Το συμπερασμα ειναι οτι τα αντικαταθλιπτικα με πυροδοτουν και καιγομαι. Εχω μεινει τωρα με τα neurontin με πιο ηπιο καυσο και καποιες φορες παιρνω λεξοτανιλ. Αισθανομαι ναυτια και ανατριχιλα στο κορμι μου. Εχει καποιος εμπειρια με τη δικη μου περιπτωση με τον καυσο? Σας ευχαριστω εκ των προτερων για την απαντηση

Ο σύντροφος μου έχει ήδη ένα παιδάκι και μόλις του ανακοίνωσα πως είμαι έγκυος απογοητεύτηκε παρα πολύ σε σημείο που να μην το θέλει, είμαστε μαζί 2 χρόνια και ήτανε πολύ ανοιχτός στο θέμα αν ερχόταν μια εγκυμοσύνη όντας απόλυτα σίγουρος για αυτό ότι το θέλει. Απέναντι μου είναι παρα πολύ κρύος, ώρες ώρες μου μιλάει άσχημα δεν ενδιαφέρεται για εμένα ποσο μάλλον για την εγκυμοσύνη μου. Δεν ξέρω τι να κάνω κλαίω συνέχεια μόνη μου στο δωμάτιο δεν μπορώ να κοιμηθώ και σκέφτομαι συνέχεια τον χωρισμό και να το μεγαλώσω μόνη μου. Δεν μπορώ να νιώσω ευτυχία από την ώρα που έμαθα πως είμαι έγκυος…σε λίγες μερούλες θα ακούσω και την καρδουλα του και δεν μπορώ να χαρω όλο αυτό που μου συμβαίνει.

Εδώ και ένα χρόνο έχω εγκαταλείψει την εργασία μου λόγω προβλημάτων υγείας. Έχω αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζω ακόμα διαταραχές στον ύπνο. Πέρασα πρόσφατα μία κρίση πανικού που νόμιζα ότι ήταν κρίση άσθματος αλλά ο πνευμονολόγος μου δεν βρήκε τίποτα. Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον, για την ακρίβεια δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον τίποτα. Είναι όλα αυτά στοιχεία κατάθλιψης και πώς πρέπει να τα αντιμετωπίσω;

Ο γιος μου , είναι φοιτητής 24ετων, ήταν 2χρονια σχεδόν στην δομή 18 άνω, για εθισμό στο ίντερνετ με ψυχολόγο. Αφού τελείωσαν οι συνεδρίες από την δομή ,βλέπω πως συνεχίζουν συμπτώματα ,σωματικά και ψυχολογικά όπως , μεγάλη αραίωση μαλλιών στοματίτιδες,,μυϊκοί πόνοι γόνατα , μη άσκηση ή κάποια δραστηριότητα , κόπωση, θλίψη,ή κατάθλιψη; Μεγάλη προσπάθεια να ολοκλήρωση την σχολή του , ακανόνιστος ύπνος , δυσκολία μεγάλη στην λογικη με όρια -χρόνο σωστή χρήση ίντερνετ, αλλαγές διάθεσης , άγχος , αναβλητικοτητα. Και άλλα που μάλλον δεν γνωρίζω αφού φοιτά σε άλλη πολη . Τα ερωτήματα μου είναι: πιστεύω ότι χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη ψυχοθεραπεία ,ποια όμως ψυχοθεραπεία; Π.χ γνωσιακή; Και με τι κριτήρια να επιλέξουμε ψυχολόγο; Και 2ο ερώτημα μήπως καλό θα ήταν να δει κ κάποια άλλη ειδικότητα; Π.χ Ενδοκρινολόγο πήγε και είναι καλές οι εξετάσεις του.

Πως μπορω να βγω απο την βαρια κατάθλιψη 😞