Καλησπέρα σας εδώ και χρόνια κάνω τελετουργικές πράξεις για να μην πάθει κακό η οικογένεια μου μπαίνουν σκέψεις ότι εάν πχ φορέσω αυτό θα αρρωστήσουν ότι εάν δεν κλείσω τον διακόπτη δύο φορές και σκεφτώ ότι είναι καλά θα τον ανοιγοκλείνω συνεχώς για να αποφυγω το κακό.Πειτε μου πόσο σοβαρό είναι αυτό?

Καλησπέρα σας. Εδώ και 3 χρόνια , ζώ ενα απίστευτο πανικό. 'Ενα ατελείωτο μαρτύριο. Ξεκίνησε απο ενα μικρό καθημερινό άγχος και πλέον , έχει καταλήξει σε μαρτύριο. Δεν μπορώ να είμαι κοντά σε ανθρώπους, δεν μπορώ να είμαι έξω για καφέ ή φαγητό, δεν μπορώ να νιώσω άνετα με την σύντροφο μου,δεν μπορώ να νιώσω άνετα με τα χέρια μου. Μονίμως η ίδια σκέψη,το ίδιο πνίξιμο στο στήθος και την καρδιά. Κάθε μα κάθε μέρα. Νιώθω για τα πάντα ενοχές και τύψεις. Δεν μπορώ να συμβαδίσω μυαλό με σώμα. Φοβάμαι να μετακίνησω τα χέρια μου γιατί νίωθω ενοχές,νιώθω αναίτιες τύψεις,χωρίς να κάνω τίποτα..σκέφτομαι..τι θα σκεφτεί ο συνομιλητής μου , τι μπορεί να υποπτευθεί κλπ κλπ κλπ..ένα ατελείωτο μαρτύριο.Δέν μπορώ πλέον να βρίσκομαι απέναντι σε κανέναν και όποτε έχω κάποιον απέναντι μου,έχω σχεδόν τρέμουλο,δεν μπορώ να κανω eye-contact,μονίμως κοιτάω δεξιά και αριστερά και δουλεύει πολύ έντονα η περιφερειακή μου όραση (σκαλώνει κάπως το βλέμμα) και κατευθείαν ξεκινάει ταχυπαλμία,αίσθημα βάρους στο στήθος,τύψεις και ενοχές. 'Εχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, έχω πάει και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο και σε σύμβουλο ψυχικής υγείας. 'Εχω λάβει και φαρμακευτική αγωγή και αποτέλεσμα δεν είδα απολύτως κανένα. Πλέον νιώθω σε ένα ατελείωτο τέλμα την ζωή μου και ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να είμαι κυρίαρχος των σκέψεων μου,αλλα οι φοβίες και οι σκέψεις μου με νικάνε καθημερινά. Υπάρχει λύση; 'Ολο αυτό θα περάσει; 'Εχω αλλάξει πολλούς γιατρούς και όλοι με συμβούλευαν σε αγωγή με αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά. Σίγουρα έχω έντονο άγχος,πολύ παραπάνω απ το θεωρητικά "κανονικό". Είναι μια κατάσταση που μου έχει αλλάξει την ζωή προς το χειρότερο. 'Εχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγώ έξω,να πάω για καφέ , να πάω για ενα φαγητό. Η αναβλητικότητα σε άλλο επίπεδο. Σε μεσημεριανό γεύμα ,κάθομαι να φάω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να τρώω με άλλους μαζί. Το βράδυ υποφέρω απο σκέψεις,απο έντονο φόβο και δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου εύκολα.

Πως μπορώ να βοηθήσω την γυναίκα μου που έχει ιδεοψυχαναγκασμο

Καλησπέρα. Είναι πιθανό να πάσχει ένα παιδί από ιδψ και χωρίς να μπει σε θεραπεία, ως ενήλικας πια, να μην έχει τα αρκετά έντονα συμπτώματα που υπήρχαν παλιότερα; Είναι δυνατόν να έχει «εξαφανιστεί» δηλαδή;

Έχω ΙΔΨ και πρόσφατα παρουσίασα Υποτροπιαζουσα Καταθλιπτική Διαταραχή. Ωστοσο με την φαρμακευτικη αγωγη που ακολουθώ αντιμετωπίζω επιτυχώς τα παραπανω θεματα. Επειδή προετοιμαζομαι για εξετασεις Δημοσιου, στην περίπτωση που επιτύχω, απαιτείται γνωμάτευση υγειας από Ψυχίατρο για καταλληλοτητα εργασιας στο Δημοσιο. Πιστεύετε ότι οι ανωτέρω διαταραχές μπορεί να αποτελέσουν κώλυμα διορισμού μου;

Πώς μπορώ να πείσω τον γιο μου 20 χρονών, να πάμε σε ειδικό για βοήθεια. Παρουσιάζει συμπτώματα ιδεοψυχαναγκασμου .

Καλησπέρα σας έχω ΙΔΨ, έπαιρνα ladose των 20 και επειδή ξαναεμφανιστηκαν συμπτώματα το αυξήσαμε σε 40, έχουν περάσει 15 μέρες αλλά οι σκέψεις δν έχουν φύγει.. Πότε θα με πιάσει ώστε να νιώσω καλύτερα?

Καλησπέρα σε όλους , είμαι 32 χρόνων και περίπου πριν 10 χρόνια διαγνωστηκα με Ιδψ την οποία κατάφερα να την ξεπεράσω σε κάποια φάση της ζωής μου για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά δυστυχώς πριν ενάμιση χρόνο υποτροπιάσα λόγω κ κάποιων χειρουργικων επεμβάσεων που έχω κάνει . Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες με έχουν κατακλύσει οι σκέψεις ότι μπορώ να κάνω κακό σε κάποιον η ακόμα και σε δικά μου άτομα με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να βγω και να δω φιλικά μου πρόσωπα για να μην με πιάσει το άγχος κ οι κακιες σκέψεις . Πριν μια βδομάδα επισκέφτηκα τον ψυχίατρο μου ο οποίος μου συνέστησε να αυξήσω ελαφρώς την δόση των αντικαταθλιπτικων που παίρνω και μου είπε πως δεν χρειάζεται να αρχίσω πάλι ψυχοθεραπεία (έχω να κάνω γύρω στα 5 χρόνια .) Τα φάρμακα που παίρνω είναι το Brintellix των 20mg και των 5 αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι πως εδώ κ μια βδομάδα είμαι ελαφρώς καλύτερα αλλά οι σκέψεις συνεχίζουν να είναι ενοχλητικές και να μην με αφήνουν να ζήσω όπως θέλω κ ήμουν πριν καιρό. Γενικά είναι αγχωδης σαν άνθρωπος και με θέματα υγείας κ ίσως να έπαιξε κ αυτό το ρόλο του καθώς τον τελευταία καιρό αγχωνομουν για κάποιους πόνους κ ενοχλήσεις στην κοιλιά που είχα . Παρόλα αυτά δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω στην δουλειά μου τα πρωινά και τα απογεύματα απλά λιγότερες ώρες από ότι πριν κ προσπαθω όσο μπορώ να αποφεύγω τα Ζαναξ ( έχω να πάρω δέκα μέρες ) . Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής :Είναι φυσιολογικό το ότι ενώ ήμουν καλά κ έπαιρνα τα χάπια μου γύρισα πάλι στα ίδια