"Πεταρισμα στο βλέφαρο και αγχώδης διαταραχή: Χρειάζομαι νευρολόγο;"

Το ζολοφτ πενηνταρι κάνει παρενέργειες;

Γειά σας. Ειμαι 18 χρόνων και από τότε που έκλεισα τα 18, που ήταν η ίδια μέρα που έφυγε η μητέρα μου πριν 2 χρόνια, εδω και 5 μηνες βιώσω συνεχώς άσχημες καταστάσεις όπως εκτεταμένοι πονοκεφαλοι, ζαλαδες , πόνοι στο στηθος, λαχανιασμα ενώ δεν έχω κάνει κάτι πριν που να με φερει σε αυτη τη θεση και κοιμάμαι πολλές ώρες χωρίς όμως να ξεκουράζομαι πρακτικά. Έχω πάει σε γιατρούς, έχω κάνει αξονική στο κεφαλι, αιματολογικες, μαγνητικές όλα καθαρά. Ακόμα φοβάμαι ότι κάτι ίσως συμβαίνει παθολογικά... και το χειρότερο, δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πάω σε Ψυχολόγο. Τι θα μπορούσα να κάνω? Θα μπορούσα να βρω δημοσιες δομές που να μην χρειάζεται όμως να κλείσω ραντεβού μήνες πριν για να μιλήσω μαζί τους?

Καλησπέρα σας. Τα 2 τελευταία χρόνια νοιώθω ότι θελω να πάω σε έναν ψυχολόγο . Κυρίως να μιλήσω, να κάτσει ένας άνθρωπος να με ακουσει και να με συμβουλέψει. Αγχώνομαι όμως. Μέχρι και να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με αγχώνει . Νιώθω ότι θα πάω εκεί και θα μπλοκάρω,δεν θα μπορώ να πω λέξη. Να πω εδώ ότι έχω επισκεφτεί ξανά ψυχολόγο, ΜΙΑ φορά όμως. Δεν ξανά πήγα. Νιώθω ότι θελω να πω τόσα πολλά πράγματα , που απλά τα ξεχνάω όλα, και πάμε αυτήν αρχή πάλι... αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι έχω παρά πολλά νεύρα. Νευριαζω με το παραμικρό. Θυμώνω με το παραμικρό. Και θυμώνω πολύ άσχημα . Φωνάζω, βρίζω, κλαίω , βαράω τα χέρια μου στον τοίχο. Πιο μικρή από τα 13 χαρακωνομουν. Στα 17 σταμάτησα να το κάνω. Τώρα είμαι 22. Το έκανα πάλι σε έναν τσακωμο με την μαμά μου πριν κάποιους μήνες. Οι λόγοι που νευριαζω και θυμωνω δεν είναι τόσο σοβαροί, ώστε να φτάνω σε τέτοιο σημείο. Και το κυριότερο δεν ελέγχω ούτε τι λέω, ούτε τι κάνω. Νιώθω ότι βράζω εκείνη την ώρα, θόλωνω και δεν με νοιάζει τίποτα..και αυτό με με βασανίζει πιο πολυ είναι ότι το συναίσθημα του θυμού ΔΕΝ φεύγει. Και ασ έχουν περάσει 2-3 ώρες.. ακομα θα έχω νεύρα με αυτό που έγινε. Και ας μην ήταν λογος να κάνω έτσι.

Καλησπερα. Κανω ψυχοθεραπεια καιρο και δεν ξερω τι πρεπει να κανω πια. Στο τελευταιο ραντεβου που πηγα ειπα οτι ενιωσα ασχημα με καποια σχολια που μου εκανε και πως δεν ηταν αρκετα υποστηρικτικος σε ενα θεμα με την αδερφη μου.... Θυμωσε μαζι μου και μου ειπε οτι αν δεν μου αρεσει εχει κ αλλους ψυχολογους να παω κ πως η σχεση μας ειναι όπως οι άλλες σχεσεις κ δεν μπορω να πηγαινω εκει να του γκρινιαζω κ να του κανω κριτικη για τη δουλεια του κ οτι εχει ουρες με πελατες να τον περιμενουν. Δυστυχως δεν πηγα στο τελευταιο καθιερωμενο ραντεβου ειπα ψεματα πως ειμαι αρρωστη κ τωρα δεν ξερω τι να κανω. Πάω καιρο σαυτον κ με βοηθαει ομως δεν ξερω πως να φερθω με τα συναισθηματα του. Έχω πληγωθει πολυ με τον τροπο που μου μιλησε κ δεν κοιμαμαι εδω κ μέρες, παω για δουλεια κ ξαφνικα μ κοβεται η ανασα.... Δεν θελω να ειμαι βαρος για τον ψυχολόγο δεν ξερω τι εκανα λαθος. Νιωθω ντροπη να παω σ αλλον μη σκεφτει κ αυτος οτι θα του γκρινιαξω, τοση απορριψη.....με ειδε η αδερφη μου να κλαιω κ ντραπηκα να πω γιατι επειδη θα έπρεπε να πω κ τι συζήτησα για αυτηνα. Παω καιρο σ αυτον ξερει τα παντα έχει σειρα με βοηθαει αλλα φοβαμαι πως αν του πω οτι πληγωθηκα θα με διωξει με τις κλωτσιες. Αν παω σ αλλον μπορει να σκεφτει οτι ειμαι δυσκολη κ να μην θελει να δουλεψει μαζι μου, πως λυνεται;

Καλησπέρα , είμαι 20 ετών και από τα 17 (δεν γνωρίζω αν είναι συμπτωματικό αλλά λίγο μετά αφού νόσησα με την πρώτη μετάλλαξη του covid στις αρχές τις πανδημίας) έχω παρατηρήσει πως οι αντοχές μου έχουν πέσει αρκετά ,δηλαδή εκεί που εργαζόμουν για πάνω από 10 ώρες και σε συνδυασμό με άλλες δραστηριότητες ήμουν αρκετά ενεργητικός , πλέον εργάζομαι ένα οκτάωρο και μετά δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα σχεδόν, και το κυριότερο που έχω παρατηρήσει παράλληλα και θεωρώ πως είναι η αιτία του προαναφερθέντος είναι πως από τότε δεν κοιμάμαι καθόλου καλά, κάθε βράδυ ανελλιπώς, είτε δεν θα με πάρει ο ύπνος, είτε θα γυρνάω όλο το βράδυ στο κρεβάτι, είτε θα σηκώνομαι συνέχεια για τουαλέτα, γενικότερα όλη τη διάρκεια της νύχτας δεν θα κοιμηθώ ‘ουσιαστικά’ καθόλου. Από εκείνη την περίοδο έχω να νιώσω το αίσθημα του ‘ευχαριστήθηκα υπνο’ και πάντα σηκώνομαι κουρασμένος και σαν να μην κοιμήθηκα ποτέ. Παράλληλα με αυτό έχω παρατηρήσει πως δεν έχω πρωινές στύσεις, και γενικότερα καθόλου μέσα στη διάρκεια της νύχτας, κάτι που είχα ανελλιπώς παλαιότερα, καθώς και μειωμένες σεξουαλικές επιδόσεις και επιθυμίες, πολλές φορές και αδυναμία επίτευξης στύσης. Έχω δοκιμάσει διαφορά συμπληρώματα διατροφής για τον ύπνο με μελατονίνη τα οποία δεν με βοήθησαν καθόλου, διαφορά συμπλέγματα που μου έδωσαν ιατροί για ‘ενέργεια’ μετά τον Covid που πάλι δεν λειτούργησαν, δοκίμασα αλλαγές στη ζωή μου όπως ήπια άθληση, αλλαγή προγράμματος ύπνου, αλλαγή της θέσης του ύπνου στο κρεβάτι, δοκίμασα να κοιμάμαι το μεσημέρι, τσάι με βαλεριάνα και διαφορά αλλα βότανα για τον ύπνο, να κοιμάμαι με παρέα, να μην απασχολούνται με οθόνες πριν τον ύπνο, αλλαγή διατροφής και άλλα. Δυστυχώς δεν με έχει βοηθήσει τίποτα από όλα τα παραπάνω και έχω πλέον φτάσει σε πολύ καλό σημείο γιατί δεν θεωρώ πως είναι λογικό αυτά να συμβαίνουν στην ηλικία μου και φοβάμαι τα χειρότερα. Απευθύνομαι εδώ καθώς θέλω να ακούσω και διάφορες άλλες γνώμες από ειδικούς, και να καθοδηγηθώ σε κάποιον περεταίρω ειδικό για το παραπάνω θέμα.

Καλησπέρα σας! Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση ψυχολογικά , έχω αρχίσει να κάνω εβδομαδιαία ψυχοθεραπεία αλλά έχω πολλά σωματικά συμπτώματα που με ανησυχούν.Εδώ και δυο μέρες έχω ζαλάδες,περίεργη/θολή όραση και μια αίσθηση στο κεφάλι σαν να είναι άδειο ή περίεργο δεν μπορώ να το εξηγήσω περαιτέρω.Δεν μπορώ να καταλάβω εάν είναι κάτι παθολογικό ή κάτι ψυχοσωματικό. (Έχω διαγνωσθεί με συμπτώματα αγχώδους διαταραχής).Έχω τρομάξει.Τι μου προτείνετε να κάνω;

Καλησπέρα σας εδώ κ 4 μήνες έχω αγχωδης διαταραχή.. κάνω ψυχοθεραπεία 13 συνεδρίες..κ έχω αρχίσει εδώ κ δύο μήνες φαρμακευτική αγωγή με brintelix 5mg.. έχω βελτιωθεί αρκετά, απλώς η ανησυχία μου είναι το ζαναξ..το παίρνω 3 μήνες τώρα μισό χάπι του 0.50 κάθε βράδυ.. όμως νιώθω πως ακόμη δεν μπορώ να το σταματήσω φοβάμαι πως δεν θα κοιμηθώ αν το σταματήσω.. υπάρχει λύση για αυτό εδώ?? Ο ψυχίατρος μου λέει να το συνεχίσουμε λίγο ακόμη.. όμως με προβληματίζει κάπως το ότι το παίρνω εδώ κ 3 μήνες