Θεολόγου Παναγιώτα BSc, MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κρίση πανικού
  Έχω ιστορικό κρίσεων πανικού με υφέσεις και εξάρσεις. Προσφάτως όταν καμιά φορά κοιμάμαι λίγο το μεσημέρι, σπανίως το βράδυ ξυπνάω με δυσφορία και με πιάνει κρίση. Το ανησυχητικό ότι ανέβασα υψηλή πίεση για λιγο. Γύρω στο 16. Είναι φυσιολογικό σε μια κρίση πανικού;

  • Όταν είμαστε σε μια κατάσταση έντονου άγχους και στρες, τότε οι παλμοί μας ανεβαίνουν. Αυτό συνεπάγεται και με την αύξηση της αρτηριακής μας πίεσης καθώς δημιουργείται σύσπαση των αιμοφόρων αγγείων. Εφόσον η πίεσή σας σε κατάσταση ηρεμίας είναι στα φυσιολογικά όρια, τότε αυτό σημαίνει ότι η προσωρινή της αύξηση οφείλεται στην κρίση που βιώνεται τη δεδομένη στιγμή.

    

    Θεολόγου Παναγιώτα

• Holter ρυθμού
  Καλησπέρα. Πριν μερικές μέρες είχα ένα περιστατικό πάνω στο ποδόσφαιρο ...στο τέλος του αγώνα ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι και οι παλμοί μου δεν έπεφταν κάτω από 130 παλμούς για σχεδόν 20 λεπτά είπα να πάω στο νοσοκομείο εκεί μου έκανα όλες τις εξετάσεις και αιματολογικές και καρδιολογικες ...μου πήραν αίμα για ένα ένζυμο της καρδιάς και μου είπαν ότι ήταν λίγο αυξημένο ,( να συμπληρώσω μια βδομάδα πριν είχα ένα περίεργο πράγμα αίσθησης σαν να μου κόβεται η ανάσα) έμεινα 2 μερες στο νοσοκομείο και μου έβαλαν χολτερ για 24 ώρες αλλά παρόλαυτα δεν βρήκαν κάποια αρρυθμία...και ξαφνικά μετά από 2 μέρες αφού έχω γυρίσει στην δουλειά με πιάνει κρίση πανικού..νόμιζα ότι όλα θα καταρρεύσουν ,κάθισα ηρέμησα αλλά το βράδυ ξανά τα ίδια...την επόμενη μέρα ένιωσα πάλι σαν να μου κόβεται η ανάσα ... Και μου μπήκε στο μυαλό πάλι ότι έχω κάποια αρρυθμία και με έπιασε και πάλι κρίση πανικού...σκέφτηκα να πάω σε εξωτερικό καρδιολόγο να μου βάλει το χολτερ για 48 ώρες και αν δεν βρει κάτι να πάω σε κάποιον ψυχολόγο...τι μου προτείνετε εσείς?

  • Καλησπέρα σας! Εφόσον διασφαλίσετε ότι δεν υπάρχει κάποια παθολογία, ως ψυχολόγος θα σας πρότεινα να παρατηρήσετε αν οι κρίσεις πανικού συνεχίζονται και μετά το ραντεβού σας σε εξωτερικό καρδιολόγο. Όπως και να έχει, οι κρίσεις πανικού όσο τρομακτικές και αν μοιάζουν μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι ακίνδυνες. Στην ψυχοθεραπεία εντοπίζουμε και τον λόγο πυροδότησής τους, αλλά και εκπαιδευόμαστε σε τεχνικές που μας βοηθούν να τις διαχειριστούμε μέχρι να καταφέρουμε να τις εξαλείψουμε πλήρως. Εύχομαι να σας βοήθησα και να πάνε όλα καλά!

    

    Θεολόγου Παναγιώτα

• Άγχος και Στρες
  Γειά σας. Είμαι άνω των 40 ετών. Πρόσφατα διέκοψα επαφές με τη μητέρα μου. Μία γυναίκα άλλης νοοτροπίας. Δεν με σέβεται, δεν με αποδέχεται, γιατί δεν ακολουθώ κοινωνικές νόρμες (γάμο, παιδιά, σύντροφο, επαφές με συγγενείς που την προσβάλλουν και με υποτιμούν). Προσπάθησα επί 20 χρόνια να της εξηγήσω πως δεν την αφορά, πως δεν είναι γονεϊκή μητέρα, πως είμαι χαρούμενη με την ήρεμη-μοναχική ζωή μου. Και ενώ είμαι καλά με την ησυχία που βρήκα, πιάνω τον εαυτό μου να τη λυπάται. Επί 60+ χρόνια ανέχεται λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση από τους συγγενείς της, ποτέ δεν ξεπέρασε τον χωρισμό από τον ανώριμο και βίαιο πατέρα μου, από τα 30+ είναι ολομόναχη, δεν έχει παρέες/εξόδους. Εγώ της τακτοποιούσα όλα τα έγγραφα με τη Δημόσια Διοίκηση ή τους λογαριασμούς, κλπ. και τώρα πρέπει να ζοριστεί μόνη της. Κάνει μία δύσκολη εργασία μέσα στο κρύο. Συχνά τελευταία έχω έντονη την εικόνα που είναι σκυφτή, της προσβάλλουν οι δικοί της και σκύβει το κεφάλι χωρίς να αντιδρά. Μετά σκέφτομαι ότι αυτούς τους ίδιους ανθρώπους τους βάζει πάνω από εμένα, με το να ζητάει να τους βλέπω ή να τους τηλεφωνώ, ενώ μπορεί λίγο πριν να μου αναφέρει ότι της είπαν για εμένα κάτι αρνητικό. Θέλει ν'αλλάξω για να τους είμαι αρεστή και να τους μιλάω σα να μη με έβρισαν ποτέ. Όλη αυτή η κατάσταση είναι παράλογη και επί χρόνια έχανα τον ύπνο μου. Ειδικά με την επικριτικότητά της. Τώρα είμαι καλά, τη λυπάμαι που δεν είναι δυναμική, που ανέχεται, που δεν κάνει κάτι να έχει κοντά το παιδί της. Η τελευταία τηλεφωνική μας επαφή μου προκάλεσε ταχυπαλμίες και φωνές. Ήθελα να ρωτήσω αν αυτή η απόφαση είναι ένδειξη προβληματικού ατόμου, όπως λέει εκείνη (έζησα δύσκολα παιδικά, εφηβικά και μετέπειτα χρόνια, αφού για τους γονείς μου δεν υπήρξα ποτέ προτεραιότητα, είχαν γάμο και διαζύγιο με κακοποίηση, αλλά και όσες σχέσεις έχω κάνει ήταν ταλαιπωρητικές) ή είναι ώριμη απόφαση για την αυτοπροστασία μου. Πώς φεύγουν οι συνειρμοί και πώς σβήνω τις εικόνες; Ευχαριστώ

  • Καλησπέρα σας! Το να πάρουμε την απόφαση να διακόψουμε επαφές με ένα άτομο που θεωρούμε τοξικό και επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία μας είναι μια ώριμη απόφαση εφόσον γίνεται συνειδητοποιημένα. Αν αυτό το άτομο βρίσκεται στο άμεσο οικογενειακό μας περιβάλλον σαφώς η απόφαση αυτή συνοδεύεται από ένα μεγαλύτερο βάρος. Ωστόσο, την οικογένειά μας δεν την επιλέγουμε και εφόσον είμαστε ενήλικες είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τους ανθρώπους που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας. Εφόσον η κατάσταση θεωρείτε ότι δεν είναι αναστρέψιμη, θεωρώ ότι το να θέτετε την ψυχική σας υγεία σε προτεραιότητα είναι ένα θετικό βήμα και όχι κατακριτέο. Οι τύψεις είναι έ...να φυσικό επακόλουθο αυτής της διαδικασίας και θα σας πρότεινα σίγουρα να επισκεφτείτε ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας προκειμένου μαζί να βρείτε τρόπους για να διαχειριστείτε την κατάσταση. Εύχομαι να σας βοήθησα! Διάβασε περισσότερα

    

    Θεολόγου Παναγιώτα