Παναγίδη Αδαμαντία

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Γενικά θέματα
  Καλησπέρα σας γράφω γιατί ποια δεν μπορώ να κρατιέμαι άλλο σήμερα αεποισα τον εαυτο μου να κλαίει δύο ώρες ασταμάτητα με λιγμους...εδώ και τουλάχιστον 4 χρονια έχω έντονους πόνους στο στηθος εσθημα πνιγούμε και πολύ καψιμο στο στηθος άλλες φορές αίσθημα ότι πνίγομαι...και έντονους πόνους ψηλά πίσω από τους ώμους...Πάσχω χρονια από παλινδρομιση....ανεμια...και κρισεις πανικού...Είναι φορές που είναι ήρεμα τα πράγματα αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι φοβάμαι πολύ νιώθω ότι θα παθιω κάτι πολύ κακό καιβορισμενες φορές δεν εξ αιτίας πόνοι φυσιολογικοί......φοβάμαι πολύ να πάω σε γιατρούς ξέρω ότι είναι λάθος μα βάζω με το μυαλό μου τα χειρότερα και με τρομάζει ολη αυτή η είδεα...βοηθήστε με διαβάζω και διάφορα και τρέμω...και ως συνήθως όταν γράφω αυτά τα συμπτώματα μου βγάζει πολύ άσχημα αποτελεσματα

  • Αρχικά, θα σας πρότεινα να μην υποβάλλετε τον εαυτό σας στην ψυχοφθόρα διαδικασία να ταυτοποιείτε μέσω διαδικτύου τα συμπτώματα τα οποία φέρετε μιας και κάθε περίπτωση ατόμου είναι διαφορετική. Αυτό που θα σας συνιστούσα είναι να αποκλείσετε το παθολογικό μέρος κάνοντας μια επίσκεψη σε έναν παθολόγο (ώστε ο ειδικός εάν κρίνει απαραίτητο με βάση τα συμπτώματα σας να σας γράψει κάποιες εξετάσεις) και παράλληλα να ξεκινούσατε ψυχοθεραπεία ώστε να δείτε ποιοι παράγοντες είναι αυτοί που προκαλούν/συμβάλλουν στην ύπαρξη των συμπτωμάτων που αναφέρατε.

    

    Παναγίδη Αδαμαντία

• Κατάθλιψη
  γεια σας. εδω και 8 χρονια μενω στο εξωτερικο οπου σπουδαζω κιολας. γενικα ειμαι πολυ χαρουμενος ανθρωπος και ενω εχω μικρα προβληματακια οσων αφορα την αυτοπεποιθηση μου, δεν με εχουν επιρρεασει ποτε κακες σκεψεις σε τετοιο βαθμο. ειμαι σε μια υπεροχη σχεση εδω και 1,5 χρονο και γενικα , δεν εχω αρρωστους στην οικογενεια, δεν εχω κανενα σοβαρο προβλημα αλλα τον τελευταιο 1,5 μηνα δεν αντεχω. ειμαι ολη την ωρα λυπημενη, χωρις λογο, δεν θελω να κανω απολυτως τιποτα. δεν εχω κινητρο να κανω τ ι π ο τ α . δεν θελς να μιλησω σε κανεναν, καθε μερα κλαιω, και ενταξει ειμαι ευαισθητη αλλ ποτε δεν ημουν τοσ ευαισθητη. η μερες περνανε και δεν το παιρνω χαμπαρι, και οταν μιλαω με οποιονδηποτε νιωθω οτι δεν ειμαι εκει. δεν ξερω τι με εχει πιασει. ισως ειμαι ετσι επειδη το σκεφτομαι πολυ, δεν ξερω. προσπαθω να διαβαζω περισσοτερο και να κανω διαιτα για να με βοηθησει με την αυτοπεποιθηση μου. νιωθω μονιμως ενα βαρος, δεν ξερω πως να το εξηγησω. εχω πολυ κακες σκεψεις. ειλικρινα δεν εχω ιδεα τι γινεται, και νιωθω οτι χειροτερευω μερα με την μερα. ταυτοχρονα ομως στην χωρα που μενω υπαρχει απιστευτη ελλειψη ψυχολογων και αμα κλεισω τωρα ραντεβου θα χρειαστει να περιμενω τουλαχιστον 4 μηνες... τι θα μπορουσα να κανω;

  • Καλησπέρα σας, θα σας πρότεινα να εξετάσετε το ενδεχόμενο να βρείτε έναν ψυχοθεραπευτή και να ξεκινούσατε online συνεδρίες ώστε να επικοινωνήσετε τα θέματα που σας απασχολούν αν δεν είναι εφικτό να πραγματοποιήσετε δια ζώσης συνεδρίες.

    

    Παναγίδη Αδαμαντία