Πλεύρη Μαρία MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα. Ειμαι 40 ετων. Τα τελευταία 3 με 4 χρόνια πάσχω απο αρρωστοφοβία. Όταν ήμουν μικρή είχε νοσησει ο αδερφός μου απο λευχαιμία και ήταν πολύ σοβαρά, και ενώ για πολλά χρόνια δεν είχα κανένα φόβο, μου εκδηλώθηκε ξαφνικά τα τελευταία 3 με 4 χρόνια. Ότι αίσθηση και να έχω στο σώμα μου αμέσως το μυαλό μου πάει στο κακό, ακόμα και ένα απλό κρύωμα. Ψάχνω συνέχεια το σώμα μου και Έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά και δεν ξέρω τι να κάνω, δεδομένου πως έχω επισκεφτεί ψυχολόγο αλλά δεν ένιωσα να με βοηθάει. Περνάει ποτέ αυτό το μαρτύριο;

  • Είναι όντως μαρτύριο, αλλά μπορεί να περάσει. Απαιτεί δέσμευση στην ψυχοθεραπεία, όχι απλή επίσκεψη και πιθανότατα φαρμακευτική αγωγή. Το ιστορικό σας δικαιολογεί απόλυτα το άγχος υγείας που πιθανώς πυροδοτήθηκε στο παρόν ή ήταν εκεί όλο αυτό τον καιρό με τρόπο που δεν το θεωρούσατε δυσλειτουργικό. Σε κάθε περίπτωση τα νέα είναι καλά. Μπορείτε να το αφήσετε πίσω σας.

    

    Πλεύρη Μαρία

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα σας. Τα 2 τελευταία χρόνια νοιώθω ότι θελω να πάω σε έναν ψυχολόγο . Κυρίως να μιλήσω, να κάτσει ένας άνθρωπος να με ακουσει και να με συμβουλέψει. Αγχώνομαι όμως. Μέχρι και να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με αγχώνει . Νιώθω ότι θα πάω εκεί και θα μπλοκάρω,δεν θα μπορώ να πω λέξη. Να πω εδώ ότι έχω επισκεφτεί ξανά ψυχολόγο, ΜΙΑ φορά όμως. Δεν ξανά πήγα. Νιώθω ότι θελω να πω τόσα πολλά πράγματα , που απλά τα ξεχνάω όλα, και πάμε αυτήν αρχή πάλι... αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι έχω παρά πολλά νεύρα. Νευριαζω με το παραμικρό. Θυμώνω με το παραμικρό. Και θυμώνω πολύ άσχημα . Φωνάζω, βρίζω, κλαίω , βαράω τα χέρια μου στον τοίχο. Πιο μικρή από τα 13 χαρακωνομουν. Στα 17 σταμάτησα να το κάνω. Τώρα είμαι 22. Το έκανα πάλι σε έναν τσακωμο με την μαμά μου πριν κάποιους μήνες. Οι λόγοι που νευριαζω και θυμωνω δεν είναι τόσο σοβαροί, ώστε να φτάνω σε τέτοιο σημείο. Και το κυριότερο δεν ελέγχω ούτε τι λέω, ούτε τι κάνω. Νιώθω ότι βράζω εκείνη την ώρα, θόλωνω και δεν με νοιάζει τίποτα..και αυτό με με βασανίζει πιο πολυ είναι ότι το συναίσθημα του θυμού ΔΕΝ φεύγει. Και ασ έχουν περάσει 2-3 ώρες.. ακομα θα έχω νεύρα με αυτό που έγινε. Και ας μην ήταν λογος να κάνω έτσι.

  • Χαίρομαι πολύ που αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό. Ακούγεστε σημαντικά επιβαρυμένη. Μια επίσκεψη μπορεί να είναι πολύ τρομακτική για κάποιον/α στην ηλικία σας και πολύ συχνά αποθαρρυντική. Δεν έχει σημασία αν μπλοκάρετε, δεν έχει σημασία αν δεν πείτε λέξη, δεν έχει σημασία αν δεν σας ταιριάξει. Σημασία έχει να κάνετε αυτό το πρώτο γενναίο βήμα και όλα τα άλλα σιγά σιγά θα έρθουν. Αν μπορώ να απαλύνω έστω και λίγο το άγχος σας, ο ειδικός δεν είναι εκεί για να σας κρίνει. Σε καμία περίπτωση. Είναι εκεί γιατί θέλει να βοηθήσει και έχει τα εργαλεία να το κάνει. Εμπιστευθείτε τον ειδικό που θα επιλέξετε ότι θα ξέ...ρει να διαχειριστεί το άγχος ή την σιωπή σας. Καλή αρχή σας εύχομαι. Διάβασε περισσότερα

    

    Πλεύρη Μαρία

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα σας. Είμαι 32 ετών, πάντα χαμογελαστή στον κόσμο και γεμάτη θετική ενέργεια.. μέσα μου αισθάνομαι απίστευτο άγχος κάθε μέρα για όλα: μην μου φωνάξει ο εργοδότης μου, μην πάθουν κάτι οι γονείς μου, μη σκεφτούν κάτι άσχημο τα πεθερικά μου, μην απογοητεύσω τους φίλους μου, μήπως δεν καταφέρω να κάνω παιδί... Μόνη σταθερά σε όλα αυτά ένας υπέροχος σύζυγος, παντρεμένοι 6 μήνες τώρα, ο οποίος είναι ήρωας. Πιστεύετε πως θα βοηθούσε να απευθυνθώ σε έναν ψυχολόγο; Το σκέφτομαι εδώ και μήνες, αλλά το αναβάλω συνεχώς... από το άγχος, σχεδόν κάθε μέρα υπάρχουν στιγμές που κλαίω, δεν ξερω πώς αλλιώς να εκφράσω τους φόβους μου. Έχετε κάποια πρόταση; Ευχαριστώ!

  • Θα σας βοηθήσει πολύ η ψυχοθεραπεία.
    Ακούγεται να είστε συνεχώς προσανατολισμένη ως προς το πως νιώθουν οι άλλοι ή πως θα νιώσουν οι άλλοι ενώ το ζήτημα είναι πως νιώθετε εσείς. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει γιατί για να είστε συναισθηματικά καλά εσείς προϋπόθεση είναι να είναι όλοι ευχαριστημένοι μαζί σας με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αυτό είναι τρομερά απαιτητικό και μη ρεαλιστικό. Το άγχος που νιώθετε είναι ενδεικτικό και θα υποχωρήσει όταν αλλάξετε αυτό τον τρόπο λειτουργίας. Σαφώς δεν είναι τόσο απλό, αλλά σίγουρα το σώμα σας και το συναίσθημα σας ζητάει βοήθεια. Είναι μια καλή στιγμή να του την προσφέρεται.

    

    Πλεύρη Μαρία