Πώς να βοηθήσω την επιθετική μητέρα μου μετά την απώλεια του πατέρα μου;

Είναι σύνηθες σε αυτές τις περιπτώσεις τα άτομα να μην θέλουν να πάρουν θεραπεία, μιλήστε συμβουλευτικά με κάποιον Ψυχίατρο για τους τρόπους που μπορείτε να τη βοηθήσετε.

Καλό θα ήταν να την δει κάποιος ψυχίατρος γισ να εκτιμηθεί η κατάστασή της.

Η απώλεια του πατέρα σας είναι μια μεγάλη και τραυματική εμπειρία, τόσο για εσάς όσο και για τη μητέρα σας. Η θλίψη μπορεί να εκφραστεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, και η συμπεριφορά της μητέρας σας φαίνεται να είναι αποτέλεσμα ενός βαθύτερου πόνου και της δυσκολίας της να διαχειριστεί την απώλεια. Η επιθετικότητα, οι διάλογοι με τον εαυτό της και η απομόνωση μπορεί να είναι ενδείξεις ψυχολογικής δυσφορίας ή ακόμα και κάποιου άλλου ζητήματος που χρειάζεται προσοχή.

Η επιθυμία σας να τη βοηθήσετε είναι πολύ σημαντική, αλλά όταν κάποιος αρνείται τη βοήθεια ή αντιδρά έντονα, είναι δύσκολο να βρείτε τον τρόπο να προσεγγίσετε την... κατάσταση. Ίσως να ξεκινήσετε δείχνοντάς της κατανόηση και εκφράζοντας την ανησυχία σας για το πώς νιώθει, χωρίς να επικεντρώνεστε στη συμπεριφορά της. Μπορείτε να της πείτε ότι θέλετε να είναι καλά και ότι ανησυχείτε για εκείνη.

Αν η κατάσταση επιδεινώνεται και επηρεάζει την καθημερινότητά της, ίσως είναι χρήσιμο να μιλήσετε με έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ο οποίος μπορεί να σας καθοδηγήσει για το πώς να την προσεγγίσετε καλύτερα και να αξιολογήσει εάν χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια. Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική, και κάποιες φορές οι άνθρωποι χρειάζονται καθοδήγηση για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την απώλεια και τις συνέπειές της.

Μην διστάσετε να φροντίσετε και τον εαυτό σας σε αυτή τη διαδικασία, καθώς το να υποστηρίζετε ένα αγαπημένο πρόσωπο που δυσκολεύεται μπορεί να είναι εξαντλητικό. Ένας ειδικός μπορεί να σας δώσει τα κατάλληλα εργαλεία για να χειριστείτε την κατάσταση και να φροντίσετε τόσο τη μητέρα σας όσο και τη δική σας ψυχική ισορροπία.

Με εκτίμηση,
Η Επιστημονική Ομάδα της Ψυχόπλευσης Διάβασε περισσότερα

Αυτό που περιγράφετε είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, τόσο για τη μητέρα σας όσο και για εσάς. Η απώλεια του πατέρα σας φαίνεται πως την έχει επηρεάσει βαθιά, και η συμπεριφορά της μπορεί να είναι μια ένδειξη του πώς βιώνει τον πόνο και την αποδιοργάνωση που ακολουθεί έναν τόσο αιφνίδιο θάνατο. Ωστόσο, η αλλαγή στη συμπεριφορά της, η επιθετικότητα, οι διάλογοι που κάνει μόνη της, και οι δυσκολίες στην επικοινωνία υποδεικνύουν ότι ίσως χρειάζεται υποστήριξη, ενδεχομένως και από κάποιον ειδικό.

Η επιθετικότητα και οι κατηγορίες που εκφράζει μπορεί να είναι μια άμυνα, ένας τρόπος να εκτονώνει τον πόνο και την αίσθηση απώλειας ελέγ...χου που νιώθει. Όταν κάποιος χάνει τον σύντροφό του, ειδικά μετά από πολλά χρόνια κοινής ζωής, μπορεί να αισθανθεί μοναξιά, απόγνωση και ακόμα και θυμό. Συχνά, αυτός ο θυμός δεν έχει συγκεκριμένο στόχο, αλλά διοχετεύεται σε ό,τι είναι πιο κοντά, όπως τα αγαπημένα πρόσωπα.

Οι διάλογοι που αναφέρετε μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι η μητέρα σας βιώνει έντονη ψυχολογική πίεση ή ακόμα και ψυχοπαθολογία. Το να μιλάει στο τηλέφωνο "με τον κανέναν" ή να συζητά μόνη της μπορεί να είναι ένας τρόπος να διαχειρίζεται τη μοναξιά της ή να εκφράζει συναισθήματα που δεν μπορεί να μοιραστεί άμεσα με άλλους. Ωστόσο, τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να αποτελούν ένδειξη ότι χρειάζεται να αξιολογηθεί από έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο, για να διερευνηθεί αν υπάρχει κάποια υποκείμενη διαταραχή, όπως κατάθλιψη, περιπλεγμένο πένθος ή ακόμα και κάποια μορφή ψύχωσης.

Για να τη βοηθήσετε, είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να μην πάρετε προσωπικά την επιθετικότητά της, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Ίσως να μην είναι εύκολο για εκείνη να αναγνωρίσει την ανάγκη για βοήθεια, οπότε η προσέγγισή σας πρέπει να είναι ήπια και γεμάτη κατανόηση. Μπορείτε να της εκφράσετε την ανησυχία σας με έναν τρόπο που να μην φαίνεται κατηγορητικός, όπως:

"Μαμά, σε βλέπω να δυσκολεύεσαι και με ανησυχεί πολύ. Θέλω να είσαι καλά και να νιώθεις καλύτερα. Ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με κάποιον που μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε όσα περάσαμε."

Αν η μητέρα σας δεν είναι δεκτική, προσπαθήστε να δημιουργήσετε έναν χώρο κατανόησης και υποστήριξης. Ταυτόχρονα, φροντίστε τον εαυτό σας. Η δική σας ψυχική υγεία είναι σημαντική, ώστε να μπορέσετε να την στηρίξετε. Αν νιώθετε ότι η κατάσταση είναι πέρα από τις δυνάμεις σας, μπορείτε να αναζητήσετε υποστήριξη από έναν ειδικό για εσάς, ώστε να σας καθοδηγήσει στον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης.

Τέλος, αν οι συμπεριφορές της επιδεινωθούν ή αν αρχίσει να απειλεί τη δική της ασφάλεια ή των γύρω της, ίσως χρειαστεί να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ψυχίατρου για μια αξιολόγηση και πιθανή παρέμβαση. Δεν είναι εύκολο να βλέπει κανείς έναν γονιό να υποφέρει, αλλά με υπομονή και υποστήριξη, μπορεί να βρεθεί ένας δρόμος προς τη βελτίωση. Διάβασε περισσότερα

Η επιθετικότητα και η απομόνωση είναι συχνά χαρακτηριστικά του πένθους, αλλά αν αυτά τα συμπτώματα παραμένουν ή εντείνονται, θα μπορούσε να υποδεικνύουν ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη. Προτείνω να μιλήσετε μαζί της με ηρεμία και να την ενθαρρύνετε να αναζητήσει βοήθεια από επαγγελματία ψυχικής υγείας. Αν η κατάσταση είναι σοβαρή ή αν η μητέρα σας δείχνει σημάδια ψυχολογικής διαταραχής, ίσως χρειαστεί και ψυχιατρική αξιολόγηση.