Νιώθω απαίσια, χωρίς νόημα, με αρνητικές σκέψεις και μοναξιά στα 21 μου

Σχιζοφρενεια καταθλιψη πώς περνάει

Θα ηθελα πολύ να ξεκινήσω με το …βοήθεια .. Πραγματικά θέλω τη βοήθεια σας σας θερμοπαρακαλώ. Έχω κλειστεί στο σπιτι εδώ και 14 μήνες . Βγήκα υποχρεωτικά 4-5 φορές . Δεν θέλω δεν με ενδιαφέρει πια να πάω πουθενά . Είμαι γεμάτη από ωραια και φανταστική ζωή που έζησα. Όμως είμαι ακόμη 60. Πήγα σε ψυχίατρο , πήραμε φάρμακα . Τα αλλάξαμε κλπ . Τίποτε δεν με βοηθά . Ύπνος μηδέν μόνο με χαπάκια. Οι δικοί μου δεν με αναγνωρίζουν πια. Έπαιζα μουσική , έγραφα, τραγουδούσα , χόρευα . Ημκουν η χαρά της παρέας . Τώρα τίποτε και κανένας . Μόνο μελαγχολία και ένα βαθούλωμα στον καναπέ .Λένε ότι είμαι όμορφη και πνευματώδης γυναίκα με φοβερεσ γνώσεις και σπουδές. αλλά αυτά δεν τα βρίσκω πια πουθενά . Μου τα κλέψανε κι αυτά . Εκτιμώ κάθε βοήθεια σας . Ναστε καλά 🙏🙏🙏🙏🙏

Καλησπέρα θέλω να ρωτήσω παίρνω αντικαταθλιπτικα και σιμπελιουμ ταυτόχρονα μήπως πρέπει να τα παιρνω με διαφορά καποιας ωρας

Καλημέρα εδώ κ δυο μήνες δεν είμαι αυτός π ήμουν πριν !! Πέρασα πολλά όπως αρρώστησα είχα πονόδοντο είχα φρικτό πόλο λαιμό .. κ έτσι τ μυαλό μου πήγε ότι έχω κάτι κακό πάνω μου όπως καρκίνος η Κάτι άλλο π με έβαζε σε σκέψη κάθε μέρα !! Πλέον δεν ειναη τ ίδιο μπαίνω κ διαβάσω στο Ίντερνετ αν έχω συμπτώματα για καρκίνο κ έτσι δρν νιώθω καλά !! Πλέον η ζωή μ δεν έχει χαμόγελο η όρεξη για την ζωή τ μου προτείνετε να κάνω παρακαλώ !!

Pos mporw na kseperasw tin katathlipsi;

γεια σας. εδω και 8 χρονια μενω στο εξωτερικο οπου σπουδαζω κιολας. γενικα ειμαι πολυ χαρουμενος ανθρωπος και ενω εχω μικρα προβληματακια οσων αφορα την αυτοπεποιθηση μου, δεν με εχουν επιρρεασει ποτε κακες σκεψεις σε τετοιο βαθμο. ειμαι σε μια υπεροχη σχεση εδω και 1,5 χρονο και γενικα , δεν εχω αρρωστους στην οικογενεια, δεν εχω κανενα σοβαρο προβλημα αλλα τον τελευταιο 1,5 μηνα δεν αντεχω. ειμαι ολη την ωρα λυπημενη, χωρις λογο, δεν θελω να κανω απολυτως τιποτα. δεν εχω κινητρο να κανω τ ι π ο τ α . δεν θελς να μιλησω σε κανεναν, καθε μερα κλαιω, και ενταξει ειμαι ευαισθητη αλλ ποτε δεν ημουν τοσ ευαισθητη. η μερες περνανε και δεν το παιρνω χαμπαρι, και οταν μιλαω με οποιονδηποτε νιωθω οτι δεν ειμαι εκει. δεν ξερω τι με εχει πιασει. ισως ειμαι ετσι επειδη το σκεφτομαι πολυ, δεν ξερω. προσπαθω να διαβαζω περισσοτερο και να κανω διαιτα για να με βοηθησει με την αυτοπεποιθηση μου. νιωθω μονιμως ενα βαρος, δεν ξερω πως να το εξηγησω. εχω πολυ κακες σκεψεις. ειλικρινα δεν εχω ιδεα τι γινεται, και νιωθω οτι χειροτερευω μερα με την μερα. ταυτοχρονα ομως στην χωρα που μενω υπαρχει απιστευτη ελλειψη ψυχολογων και αμα κλεισω τωρα ραντεβου θα χρειαστει να περιμενω τουλαχιστον 4 μηνες... τι θα μπορουσα να κανω;

Καλησπέρα σας θα ήθελα να σας διηγηθώ τι έχω πάθει και στην συνέχεια να μου απαντήσετε αν αυτό που έχω είναι κατάθλιψη.Εγω το καλοκαίρι τα είχα με ένα αγόρι, γενικά ήμασταν πολύ καλά, δηλαδή με αγαπούσε τον αγαπούσα και ήταν ωραία, μετά από έναν μήνα ξεκίνησαν τα σχολεία και δεν μπορούμε να κάνουμε πολύ παρέα και να μιλάτε, βέβαια δεν διευκολύνε και η κατάσταση το ότι πηγαίναμε σε διαφορετικά σχολεία.Τελος πάντων μετά από έναν μήνα ερχόταν και μου έλεγαν: κάτι παίζει με το αγόρι σου και μια κοπέλα. Εμενα δεν με ένοιαζε πολύ και δεν έδινα σημασία, μέχρι που τα πράγματα είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο που να μου λένε κάτι φίλες μου, ότι τους είδαν να περνάνε αγκαλίτσα μπροστά από το ποτάμι. Περιττό να πω ότι μετά από μία βδομάδα μου ζήτησε να χωρίσουμε, είχα πάθει σοκ αν και το περίμενα, του είπα ένα οκ εντάξει και έφυγα. Όταν γύρισα στο σπίτι μου έβαλα τα κλάματα και ακόμα και τώρα που έχουν περάσει δύο μήνες συνεχίζω να κλαίω και να εχω χαλιά διάθεση, όμως τις τελευταίες βδομάδες έχει παραγινει και δεν αντέχω άλλο, και φοβάμαι ότι μπορεί να είναι κάποια μορφή κατάθλιψης, σας παρακαλώ να μου απαντήσετε. Ευχαριστώ που με ακούσατε.