Παρενέργειες των φαρμάκων ladose και efexor στην κατάθλιψη στα 44 έτη

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Γεια σας, πρόσφατα, τελείως ξαφνικά μας άφησε η μητέρα μας, έπαθε έμφραγμα. Ήταν σόκ όχι μόνο επειδή ήταν τόσο ξαφνικό, αλλά επειδή ήμουν αφάνταστα κοντά της, την νύχτα εκείνη, καθώς δεν την έπαιρνε ο ύπνος, μπήκα στο κρεβάτι της και τα λέγαμε μέχρι το πρωί όταν τάχα την πήρε ο ύπνος για μισή ώρα μόνο αφήνοντας εμένα με πολλά ερωτηματικά και σαφώς πολλές τύψεις. Είμαι 55 χρόνο, αυτή τη στιγμή απλά προσπαθώ να εκφράζομαι όσο λιγότερο γίνεται για να μην την στεναχωρήσω άλλο την μαμά μου, μην ενοχλήσω την οικογένεια μου και παν απ'όλα να ξαναπατήσω στα πόδια μου και να βοηθήσω όλους εκείνους που με χρειαζονται. Παρόλα αυτά, σαν να περνάω κατάθλιψη. Είμαι κατά των φαρμάκων.Τι θα μπορούσα να κάνω. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

Γέννησα πριν 2 μήνες και από τότε με πήρε ο κατήφορος εχω συνέχεια αρρωστοφοβια πίνω αντικαταθλιπτικά αλλά δεν βλέπω κάποια διαφορά θέλω να επισκέπτομαι συνέχεια το νοσοκομείο την κόρη μου δεν την προσεχω είμαι χάλια

Καλησπέρα.Εχω το τελευταίο διάστημα που έχω φοβίες.Φοβιες για εμένα για τα παιδιά μου .Αυτό ίσως μου ήρθε μετά από τον θάνατο ενός κοντινού προσώπου μου.Αισθανομαι άσχημα ψυχολογικά και δεν μπορώ να περάσει όμορφα η μέρα μου.Τι μου προτείνεται;

Καλημέρα σας εδω και παρα πολλούς μήνες κλαίω συνέχεια και δεν είμαι ποτέ χαρούμενη με τίποτα δεν μπορώ να χαρώ να γελάσω το κάνω αλλά ψεύτικα γιατί δεν θέλω να καταλάβει τίποτα η οικογένεια μου. Πιστεύω ότι έχει παίξει ρόλο και η αδερφή μου και ο πατέρας μου γιατί έχω πάρει μέσα μου τα δικά τους πρόβληματα φασαρίες και αλλά. Πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου

Συγκινουμε πάρα πολύ εύκολα τα μάτια μου συνεχώς δακρύζουν ακόμα κ στο βίωμα μιας χαρούμενης συνθήκης, θα σκεφτώ λόγω της κατάστασης κάτι άσχημο και θα προσπαθήσω να κρατηθώ ν μην ξεσπάσω. Έχω μεγάλο θέμα με το σωματικό μου βάρος από τους γύρω μου ειδικά, ενώ εγώ προσπαθούσα να με αποδεχτώ και να με βελτίωσω. Και κάθε φορά που λέω ότι δεν μπορεί ν γίνει χειρότερα κάτι το διαψεύδει. Βρίσκομαι σε αυτήν την κατάσταση τουλάχιστον 1 μισή χρόνο και σε κάθε προσπάθεια που κάνω είτε για να χάσω βάρος είτε για να νιώσω καλύτερα δεν μπορώ ν το συνεχίσω για πολύ. Γτ πιο παλιά έκανα άλλες τόσες προσπάθειες, έχω κουραστεί πάρα πολύ. Έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα και πιστεύω όχι απλά αισθάνομαι πως δεν υπάρχει κάποια πρακτική λύση για το πρόβλημα μου. Έχω γίνει ηττοπαθής,έχω χάσει την ζωντάνια μου, την ενεργητικότητα μου, την ελπίδα μου. Έχω χάσει τον εαυτό μου

Έχω κάνει αρκετές απόπειρες, προφανώς αποτυχημένες.Ανα διαστήματα νιώθω καλύτερα όμως ποτέ δεν διαρκούν αρκετά ώστε να μπορέσω να ανακτήσω την όρεξη μου για ζωή. Έχω διαγνωστεί με διπολική διαταραχή και πιθανόν και κάποια άλλα πράγματα, παίρνω φαρμακευτική αγωγή (και έχω δοκιμάσει άπειρες) & ακόμη και τώρα δεν αντέχω.Δεν ξιωθω ότι χρειάζομαι έναν άνθρωπο να βρει τις ρίζες των προβλημάτων μου , μετά από τόσα χρόνια ψυχοθεραπεία ξέρω πλέον τα προβλήματα. Η αυτοπεποίθηση σου υπάρχει σε πολύ υγιή βαθμό. Το μόνο πρόβλημα πλέον είναι ότι μου αξίζει να ΜΗΝ ζω έτσι και έχω κάνει άπειρες προσπάθειες γι αυτό.Δεν είναι ότι δεν μου αξίζει να ζω ,ούτε ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εμένα,Ξέρω ότι όλα αυτά δεν ισχύουν απλά με σέβομαι αρκετά ώστε να θέλω κάτι καλύτερο για νερό. Αυτό το καλύτερο είναι να μην βασανίζεται γτ αυτό δεν μ αξίζει, κι αν πλέον δεν υπάρχει καποι; άλλη λύση, δεν με ενδιαφέρει ούτε να είμαι η δυνατή, ούτε να θεωρούμαι επιζών. Θέλω να απολαμβάνω την ζωή, αν όχι προτιμώ χίλιες φορές το θάνατο. Ο μόνος λόγος που δεν το έχω καταφέρει μέχρι στιγμής είναι οι άνθρωποι και τα ζώα που έχω στην ζωή μ. Πόσο θα ζω γι άλλους ομως;; Υ.γ:Ναι πάω σε ψυχίατρο,ναι παίρνω χάπια που μου ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό,ναι κάνω και από μόνη μ αυτοθεραπεια,ναι το έχω προσπαθήσει.