Φοβάμαι να πάρω αγωγή για κατάθλιψη λόγω αύξησης βάρους, τι να κάνω;

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Πίνω αντικαταθλιπτικά μπορώ να πίνω καφέ

Έντιμοι κύριοι. Νοιώθω ότι παραστούμε ο από τα πάντα. Λες κι έζησα τη ζωή και τώρα κλείστηκα στο σπιτι μέχρι να περάσει ο χρόνος . Ήμουν από τους πιο δραστήριους ανθρώπους και κοινωνικότατη. Είμαι 60.

Γεια σας.ΠΕΡΝΑΩ μια περίοδο που είμαι αρκετα προβληματισμένη με υπαρξιακά ερωτήματα όπως τι κάνω;ποιος είναι ο ρόλος μου;κλπ φάσκω και αντιφάσκω μεταξύ απαντήσεων.Υπαρχουν στιγμες που χανω τον εαυτό μου και στιγμες που τον βρίσκω και νιώθω ότι αντιλαμβάνομαι αυτό που ζω με μια καθαρότητα.ΝΙΩΘΩ ότι έχω αποφασισει τι κλαδο θέλω να ακολουθησω και τι με ενδιαφέρει καθώς και γιατί το επιλέγω αυτο.Αλλα από εκεί που όταν ξεκίνησα ήμουν πολύ ενθουσιασμένη για τη διαδρομή μου και τη βάση που πάω να χτίσω τώρα τα πατήματα μου είναι πιο ερωτηματικά.Εφευρισκω τεχνικές για να με επαναφέρω αλλά δεν έχουν σταθερα είναι πρόσκαιρες.Πραγματικα δεν ξέρω γιατί συμβαίνει το αλλεπάλληλο ζικ ζακ ή γιατί με αφήνω κατά καιρούς αν και καταλαβαίνω ότι η πλευρα του προχωραω βαδίζει σ αυτό που θέλω να γινω ενώ η αμφισβήτηση στο ότι μπορεί να υπήρξε παρελθοντικά.ΟΤΙ ερμηνεία,παράθεση ή εξήγηση θα ήταν πολύ βοηθητική.Θα προσθέσω ότι έχω κάνει περίπου 2-3χρονια ψυχοθεραπείας αρκετα βοηθητικά για να κατανοήσω πολλά πράγματα αλλά απ τον προηγούμενο Μαρτη δεν ήταν τόσο λειτουργικό ακόμη και με άλλο θεραπευτή μιας και μόνη με επανέφερα όσες φορές υπήρξα σ αυτή τη θέση σε ένα τελικό πλαίσιο.αυτα!

Καλησπέρα σας , από το προηγούμενο καλοκαίρι έχω παρατηρήσει μια δραματική αλλαγή στο πως λειτουργώ πως νιώθω γενικά μια μεγάλη αλλαγη.Απο τότε έως σήμερα έχει αλλάξει πολλή το πρόγραμμα ύπνου μου κοιμάμαι συνεχεία κι άπλα κάθομαι στο κρεβάτι και κλαίω δεν έχω όρεξη να βγω από το σπίτι ,δεν έχω όρεξη να κάνω κάτι ούτε τις παλιές συνήθειες που είχα ,δεν μου προσφέρουν χαρά πλέον ,ακυρώνω συνεχεία πράγματα που έχω να κάνω δεν βγαίνω πλέον με τους φιλους μου το αναβάλω συνεχεία δεν παίρνω χαρά πλέον από αυτό ούτε έχω την δύναμη να βγω από το σπίτι Υπάρχει μια συνεχείς στεναχώρια κλαίω για διάφορα πράγματα(μου περνούν κι συχνά σκέψης αν πέθαινα τι θα γινόταν μήπως θα ήμουν καλύτερα πάντα σταματάω να σκέφτομαι για τέτοια ενδεχόμενα γιατί τρομάζω με τον εαυτό μου σε τι επίπεδο μπορεί να φτάσω )νιώθω κόπωση πολύ συχνά και ένα πόνο στο στήθος μες την ήμερα και για κάποια λεπτά άγνωμε σε σημείο να μην μπορώ να ανασάνω κι προσπαθώ να συγκρατηθώ ο καλύτερος σύμμαχος σε όλο αυτό πιστεύω είναι ύπνος με κάνει να ξεχνιέμαι για λίγο . Το έχω συζήτηση με φίλους και δυο με παρέπεμψαν σε ψυχίατρο ένας από τους έχει κατάθλιψη κι είναι σε φαρμακευτική αγωγή μου είπε ότι κάλο θα ήταν να πάω σε ψυχίατρο μου είπε ότι συνήθως σε τέτοιες κατάστασης κάνεις κάποιο τεστ κι από εκεί συμπεραίνουν τι είδους αντιμετώπιση χρειάζεσα.Φοβαμαι να πάω και συνέχεια το αναβάλω πιστεύετε ότι όντως αυτό μπορεί να είναι κατάθλιψη ή κάτι ποιο σοβαρό .

Είμαι σε αντικαταθλιπτικη αγωγή από το 2008 που πέρασα μεγάλη μπόρα με την υγεία μου ,οι θεραπείες κράτησαν 10 χρόνια. Το 2018 χειρουργηθηκα για κακοήθεια στο μαστό, την περίοδο εκείνη περνουσα τραγικα συναισθηματικά, πέρασα σνα μεγάλο σοκ στο γάμο μου.Οταν προέκυψε σε ένα μήνα ο καρκίνος ήμουν με φουλ αγωγή η οποία με βοήθησε να περάσω την ταλαιπωρία των χειρουργειων και των ακτινοβολιων με μεγάλο θάρρος και γενναιότητα, όλη μέρα έκανα δουλειές για να ξεχνιέμαι και κάθε βράδυ είχα τρομερές αϋπνίες,οι οποίες κρατάνε χρόνια.Μου άλλαξε ο ψυχίατρος την αγωγή γιατί υποτροποιασα και ενώ πήγα καλά για αρκετούς μήνες έπεσα ξαφνικά κι έπιασα πάτο, ξανά άλλη αλλαγή αλλά δυστυχώς από τότε δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.Περασαν 5χρονια σταμάτησα την ορμόνη για την κακοήθεια και είμαι συνεπής στον έλεγχο των εξετάσεων. Η ζωή μου όμως χειροτερεύει ,δεν μπορώ να ηρεμήσω και να αντιμετωπίσω το ποιο απλό πράγμα, από το πρωί ξυπνω με ταραχή που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ. Με δυσκολία λειτουργώ καθημερινά, πολλές κακες σκέψεις,δεν έχω κουράγιο και διαθεση να ντυθώ να πάω έναν περίπατο, τα καταφέρνω αλλά πάντα με παρέα και νεχρι να πάρω την απόφαση να φτάσω στην πόρτα είμαι σε πανικό. Είμαι γενικά γενναία στη ζωή μου,παλεύω σκληρά χωρίς κλάματα και βογγιτα αλλά η καρδούλα μου το ξέρει...όταν παραστεί ανάγκη για βοήθεια αγαπημένων μου προσώπων βοηθάω παρολους τους φόβους μου και όλη νομίζουν ότι είμαι δυνατή και νιώθουν ασφαλείς μαζί μου.Η δική μου ανασφάλεια η απειλή για την υγεία μου και το άγχος στο κάθε λεπτό με καταρακωνει,κάνω κουράγιο προσπαθώ, δεν μιλώ πάντα για αυτό που νιώθω ντρέπομαι, αλλά η καθημερινότητα μου είναι Γολγοθάς. Μου έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές την αγωγή, πήγα σε ψυχολόγο αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει βελτίωση. Παίρνω λίγο φόρα να ανέβω αλλά πάντα κάτι θα με κάνει να υποτροποιασω.Θελω να σταθώ στα πόδια μου χωρίς φόβο και ταραχή να απολαύσω τα μικρά όμορφα πράγματα στη ζωή, πότε δεν είχα τρελές απαιτήσεις, μου άρεσαν τα απλά και όμορφα .

Πολλές φορές που πέφτω να κοιμηθώ πετάγομαι σαν κάτι να με πλακώνει ή να με αγχώνει και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είναι άγχος ή κατάθλιψη; Σε ποιόν ειδικό να πάω; Ψυχολόγο ή ψυχίατρο;