Αγχώνομαι για την αναπνοή μου και την εμφάνιση της μύτης μου, τι να κάνω;

Καλησπέρα σας. Εδώ και 3 χρόνια , ζώ ενα απίστευτο πανικό. 'Ενα ατελείωτο μαρτύριο. Ξεκίνησε απο ενα μικρό καθημερινό άγχος και πλέον , έχει καταλήξει σε μαρτύριο. Δεν μπορώ να είμαι κοντά σε ανθρώπους, δεν μπορώ να είμαι έξω για καφέ ή φαγητό, δεν μπορώ να νιώσω άνετα με την σύντροφο μου,δεν μπορώ να νιώσω άνετα με τα χέρια μου. Μονίμως η ίδια σκέψη,το ίδιο πνίξιμο στο στήθος και την καρδιά. Κάθε μα κάθε μέρα. Νιώθω για τα πάντα ενοχές και τύψεις. Δεν μπορώ να συμβαδίσω μυαλό με σώμα. Φοβάμαι να μετακίνησω τα χέρια μου γιατί νίωθω ενοχές,νιώθω αναίτιες τύψεις,χωρίς να κάνω τίποτα..σκέφτομαι..τι θα σκεφτεί ο συνομιλητής μου , τι μπορεί να υποπτευθεί κλπ κλπ κλπ..ένα ατελείωτο μαρτύριο.Δέν μπορώ πλέον να βρίσκομαι απέναντι σε κανέναν και όποτε έχω κάποιον απέναντι μου,έχω σχεδόν τρέμουλο,δεν μπορώ να κανω eye-contact,μονίμως κοιτάω δεξιά και αριστερά και δουλεύει πολύ έντονα η περιφερειακή μου όραση (σκαλώνει κάπως το βλέμμα) και κατευθείαν ξεκινάει ταχυπαλμία,αίσθημα βάρους στο στήθος,τύψεις και ενοχές. 'Εχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, έχω πάει και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο και σε σύμβουλο ψυχικής υγείας. 'Εχω λάβει και φαρμακευτική αγωγή και αποτέλεσμα δεν είδα απολύτως κανένα. Πλέον νιώθω σε ένα ατελείωτο τέλμα την ζωή μου και ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να είμαι κυρίαρχος των σκέψεων μου,αλλα οι φοβίες και οι σκέψεις μου με νικάνε καθημερινά. Υπάρχει λύση; 'Ολο αυτό θα περάσει; 'Εχω αλλάξει πολλούς γιατρούς και όλοι με συμβούλευαν σε αγωγή με αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά. Σίγουρα έχω έντονο άγχος,πολύ παραπάνω απ το θεωρητικά "κανονικό". Είναι μια κατάσταση που μου έχει αλλάξει την ζωή προς το χειρότερο. 'Εχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγώ έξω,να πάω για καφέ , να πάω για ενα φαγητό. Η αναβλητικότητα σε άλλο επίπεδο. Σε μεσημεριανό γεύμα ,κάθομαι να φάω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να τρώω με άλλους μαζί. Το βράδυ υποφέρω απο σκέψεις,απο έντονο φόβο και δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου εύκολα.

Καλησπέρα. Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή χρήζει φαρμακευτικής αγωγής; Και αν ναι, είναι εφ όρου ζωής;

Μπορεί να αποτελέσει είδος ψυχαναγκασμου η ώρα που κάνεις κάτι; Πχ εάν δεν ξυπνάς νωρίς (πχ 8 το πρωί) να το θεωρούν κακό, εάν πάρεις τηλέφωνο να ευχηθείς βραδυ (πχ 8-9) να είναι απαράδεκτο κλπ;

Γεια σας. Είμαι 20 ετών και είχα διαγνωσθεί με ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή στα 16 .. από τότε μέχρι προπερσυ έκανα ψυχοθεραπείες με παιδοψυχιατρο.. δεν έχω ξαναπάει από τότε διότι έχω μάθει να αντιμετωπίζω τις επιπτώσεις της διαταραχής αυτής ( κρίσεις άγχους , υποθέσεις εργασίας κτλ) σε μεγάλο βαθμό. Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχω πολύ επίμονο άγχος με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμάμαι τα βράδυα και να με επηρεάσει πολύ στην καθημερινότητα, και σκέφτηκα πως χρειάζεται να πάω για ψυχοθεραπεία ... Ήθελα να σας ρωτήσω αν πρέπει να πάω στον παιδοψυχιατρο που πήγαινα ή σε ψυχίατρο, γιατί σκέφτομαι πως ίσως είναι καλυτερο να πάω σε ψυχίατρο επειδή είμαι πλέον 20 και ο παιδοψυχιατρος ασχολείται περισσότερο με άτομα μικρότερης ηλικίας ... Τι πιστεύετε?

Γεια σας! Από την περίοδο της πανδημίας είχα αρχίσει να κάνω κάποια παράλογα πράγματα. Στην πορεία ακόμα και μετά την πανδημία συνέχισα και έγινα ακόμα χειρότερα (συχνό και χρονοβόρο πλύσιμο χεριών με ένταση, αρκετές φορές μέχρι των αγκώνα, πολλές ώρες στο μπάνιο, απολυμάνσεις και διάφορα άλλα). Εξαιτίας αυτών, έχω προβλήματα στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, που λόγω των ψυχαναγκασμών αναγκαστικά να χάσω μέρος από αυτές. Επισκέφτηκα έναν ψυχολόγο, αλλά δεν με βοήθησε, καθώς δεν εστίαζε καθόλου στο OCD. Επιπλέον κάπου διάβασα για τη θεραπεία ERP, αλλά δεν μπορώ να βρω ξεκάθαρα ποιοί ειδικοί την ακολουθούν. Έτσι καθώς τους τελευταίους μήνες δεν με παρακολουθεί κάποιος, έχω γίνει ακόμα χειρότερα και θα ήθελα να ρωτήσω αν για το συγκεκριμένο πρόβλημα ιδανικά θα πρέπει να συμβουλευτώ ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ώστε να μπορέσω να βοηθηθώ και αν γνωρίζετε κάτι επιπλέον. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Kαλησπέρα. Ο γιος μου διαγνώστηκε με OCD στα 12. Σήμερα είναι 22. όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε το άγχος του με επαναλαμβανόμενες φράσεις που έπρεπε να του λέω εγώ. Ατελείωτα ξενύχτια επειδή δεν "εβγαινε " η επαναληπτικότητα, παράνοια, τσακωμοί. Η ψυχοθεραπεία δεν τον βοήθησε, όχι ότι την έκανε και τακτικά, από φάρμακα τα zoloft 200 mg τα έκοψε μαχαίρι μετά από 3χρόνια γιατί δεν έκαναν κάτι. Πήρε για 2 εβδομάδες λαντόζ αλλά τα έκοψε κι αυτά. Τώρα ζητάει σαν τρελός να αρχίσω πάλι μαζί του την επαναληπτικότητα. Δεν αντέχω προτιμώ να αυτοκτονήσω. τι να κάνω;;;;

Μπορεί η μαγνητική να διακρίνει αν κάποιος πάσχει απο ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή