Γεια σας! Από την περίοδο της πανδημίας είχα αρχίσει να κάνω κάποια παράλογα πράγματα. Στην πορεία ακόμα και μετά την πανδημία συνέχισα και έγινα ακόμα χειρότερα (συχνό και χρονοβόρο πλύσιμο χεριών με ένταση, αρκετές φορές μέχρι των αγκώνα, πολλές ώρες στο μπάνιο, απολυμάνσεις και διάφορα άλλα). Εξαιτίας αυτών, έχω προβλήματα στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή, που λόγω των ψυχαναγκασμών αναγκαστικά να χάσω μέρος από αυτές. Επισκέφτηκα έναν ψυχολόγο, αλλά δεν με βοήθησε, καθώς δεν εστίαζε καθόλου στο OCD. Επιπλέον κάπου διάβασα για τη θεραπεία ERP, αλλά δεν μπορώ να βρω ξεκάθαρα ποιοί ειδικοί την ακολουθούν. Έτσι καθώς τους τελευταίους μήνες δεν με παρακολουθεί κάποιος, έχω γίνει ακόμα χειρότερα και θα ήθελα να ρωτήσω αν για το συγκεκριμένο πρόβλημα ιδανικά θα πρέπει να συμβουλευτώ ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ώστε να μπορέσω να βοηθηθώ και αν γνωρίζετε κάτι επιπλέον. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλησπέρα σας. Εδώ και 3 χρόνια , ζώ ενα απίστευτο πανικό. 'Ενα ατελείωτο μαρτύριο. Ξεκίνησε απο ενα μικρό καθημερινό άγχος και πλέον , έχει καταλήξει σε μαρτύριο. Δεν μπορώ να είμαι κοντά σε ανθρώπους, δεν μπορώ να είμαι έξω για καφέ ή φαγητό, δεν μπορώ να νιώσω άνετα με την σύντροφο μου,δεν μπορώ να νιώσω άνετα με τα χέρια μου. Μονίμως η ίδια σκέψη,το ίδιο πνίξιμο στο στήθος και την καρδιά. Κάθε μα κάθε μέρα. Νιώθω για τα πάντα ενοχές και τύψεις. Δεν μπορώ να συμβαδίσω μυαλό με σώμα. Φοβάμαι να μετακίνησω τα χέρια μου γιατί νίωθω ενοχές,νιώθω αναίτιες τύψεις,χωρίς να κάνω τίποτα..σκέφτομαι..τι θα σκεφτεί ο συνομιλητής μου , τι μπορεί να υποπτευθεί κλπ κλπ κλπ..ένα ατελείωτο μαρτύριο.Δέν μπορώ πλέον να βρίσκομαι απέναντι σε κανέναν και όποτε έχω κάποιον απέναντι μου,έχω σχεδόν τρέμουλο,δεν μπορώ να κανω eye-contact,μονίμως κοιτάω δεξιά και αριστερά και δουλεύει πολύ έντονα η περιφερειακή μου όραση (σκαλώνει κάπως το βλέμμα) και κατευθείαν ξεκινάει ταχυπαλμία,αίσθημα βάρους στο στήθος,τύψεις και ενοχές. 'Εχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, έχω πάει και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο και σε σύμβουλο ψυχικής υγείας. 'Εχω λάβει και φαρμακευτική αγωγή και αποτέλεσμα δεν είδα απολύτως κανένα. Πλέον νιώθω σε ένα ατελείωτο τέλμα την ζωή μου και ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να είμαι κυρίαρχος των σκέψεων μου,αλλα οι φοβίες και οι σκέψεις μου με νικάνε καθημερινά. Υπάρχει λύση; 'Ολο αυτό θα περάσει; 'Εχω αλλάξει πολλούς γιατρούς και όλοι με συμβούλευαν σε αγωγή με αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά. Σίγουρα έχω έντονο άγχος,πολύ παραπάνω απ το θεωρητικά "κανονικό". Είναι μια κατάσταση που μου έχει αλλάξει την ζωή προς το χειρότερο. 'Εχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγώ έξω,να πάω για καφέ , να πάω για ενα φαγητό. Η αναβλητικότητα σε άλλο επίπεδο. Σε μεσημεριανό γεύμα ,κάθομαι να φάω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να τρώω με άλλους μαζί. Το βράδυ υποφέρω απο σκέψεις,απο έντονο φόβο και δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου εύκολα.

Καλησπέρα. Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή χρήζει φαρμακευτικής αγωγής; Και αν ναι, είναι εφ όρου ζωής;

Καλησπέρα σε όλους , είμαι 32 χρόνων και περίπου πριν 10 χρόνια διαγνωστηκα με Ιδψ την οποία κατάφερα να την ξεπεράσω σε κάποια φάση της ζωής μου για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά δυστυχώς πριν ενάμιση χρόνο υποτροπιάσα λόγω κ κάποιων χειρουργικων επεμβάσεων που έχω κάνει . Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες με έχουν κατακλύσει οι σκέψεις ότι μπορώ να κάνω κακό σε κάποιον η ακόμα και σε δικά μου άτομα με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να βγω και να δω φιλικά μου πρόσωπα για να μην με πιάσει το άγχος κ οι κακιες σκέψεις . Πριν μια βδομάδα επισκέφτηκα τον ψυχίατρο μου ο οποίος μου συνέστησε να αυξήσω ελαφρώς την δόση των αντικαταθλιπτικων που παίρνω και μου είπε πως δεν χρειάζεται να αρχίσω πάλι ψυχοθεραπεία (έχω να κάνω γύρω στα 5 χρόνια .) Τα φάρμακα που παίρνω είναι το Brintellix των 20mg και των 5 αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι πως εδώ κ μια βδομάδα είμαι ελαφρώς καλύτερα αλλά οι σκέψεις συνεχίζουν να είναι ενοχλητικές και να μην με αφήνουν να ζήσω όπως θέλω κ ήμουν πριν καιρό. Γενικά είναι αγχωδης σαν άνθρωπος και με θέματα υγείας κ ίσως να έπαιξε κ αυτό το ρόλο του καθώς τον τελευταία καιρό αγχωνομουν για κάποιους πόνους κ ενοχλήσεις στην κοιλιά που είχα . Παρόλα αυτά δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω στην δουλειά μου τα πρωινά και τα απογεύματα απλά λιγότερες ώρες από ότι πριν κ προσπαθω όσο μπορώ να αποφεύγω τα Ζαναξ ( έχω να πάρω δέκα μέρες ) . Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής :Είναι φυσιολογικό το ότι ενώ ήμουν καλά κ έπαιρνα τα χάπια μου γύρισα πάλι στα ίδια

Καλησπέρα. Εμφανίζω συμπτώματα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ ούτε ψυχολόγο, ούτε ψυχίατρο. Που πρέπει να απευθυνθώ αρχικά σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Εδώ και δύο περίπου χρόνια μου προκαλούν δυσφορία σκέψεις ότι κάτι μπορεί να είναι ακάθαρτο και να με βρωμίσει. Εάν θεωρώ ότι κάτι είναι βρώμικο και μπορεί να με μολύνει είτε αντικείμενο είτε άνθρωπος προσπαθώ να φανταστώ τι μπορεί να έχει σχέση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο η αντικείμενο προκειμένου να αποφύγω να το αγγίξω. Την προηγούμενη χρονιά έπλενα τα χέρια μου σε σημείο που σκαγανε είχα πληγές και φουσκάλες από το σαπούνι καθώς και κοκκινίλες. Έχω επισκεφτεί ψυχίατρο όπου συζητουσαμε για αυτό το θέμα και ένιωθα καλύτερα όμως ξαφνικά έχω τρομακτικές υποτροπές σε σημείο που δεν θέλω να φάω γιατί η μαμα μου τοποθέτησε κάποια πιάτα σε ένα σημείο που για εμένα είναι βρώμικο. Δεν ξέρω τι να κάνω αυτή η κατάσταση με εμποδίζει από το να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Σπαταλάω πολλή ενέργεια στο να πλένομαι χαλάω πολύ σαμπουάν και δεν ξέρω τι να κανω

Καλημερα εχω την ιδεα οτι η αναπνοη μου ειναι βρωμικη και οταν μιλαω στο τηλεφωνο με ανοιχτη ακροαση θα περασει μεσα απο το τηλεφωνο στον συνομιλητη μου επισης αγχωνομαι δεν μου αρεσει η μυτη μου νομιζω οτι δεν ειναι ωραια ενω δεν εχει καποιο ιδιαιτερο θεμα και ολο αυτο μου προκαλει αγχος και δυσφορια

Καλησπέρα. Είναι πιθανό να πάσχει ένα παιδί από ιδψ και χωρίς να μπει σε θεραπεία, ως ενήλικας πια, να μην έχει τα αρκετά έντονα συμπτώματα που υπήρχαν παλιότερα; Είναι δυνατόν να έχει «εξαφανιστεί» δηλαδή;