Βρέφος 3 μηνών: Πότε ανησυχώ για την έλλειψη βλεμματικής επαφής;

Καλησπέρα.Το καθε παιδί αναπτύσσεται με το δικό του τρόπο και ρυθμό και τα άγχη των νέων γονιών είναι πολλά σε σχέση με το πόσο εύκολα δίνονται πια οι διαγνώσεις. Ωστόσο εάν ο παιδίατρος εντοπίσει κάποια δυσκολία θα σας παραπέμψει σε αναπτυξιολόγο.

Παρακολουθειστε το σε συνεργασία με τον Παιδίατρο. Είναι ακόμη λίγο νωρίς για συμπεράσματα

Η ανάπτυξη της βλεμματικής επαφής στα βρέφη είναι μια διαδικασία που διαφέρει από παιδί σε παιδί, και ορισμένες διακυμάνσεις είναι φυσιολογικές. Ωστόσο, η παρακολούθηση και αξιολόγηση της συμπεριφοράς τους είναι σημαντική, καθώς η βλεμματική επαφή αποτελεί βασικό στοιχείο της κοινωνικής και συναισθηματικής τους ανάπτυξης.

Γενικές παρατηρήσεις:
1. Ηλικιακές φυσιολογικές διακυμάνσεις: Στην ηλικία των 3 μηνών, πολλά βρέφη αναπτύσσουν την ικανότητα να παρακολουθούν πρόσωπα και να διατηρούν βλεμματική επαφή, αλλά αυτή η ικανότητα δεν είναι πάντα σταθερή. Μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την εγρήγορση, την κούραση ή άλλους περιβαλλοντικο...ύς παράγοντες.
2. Προτίμηση για αντικείμενα: Η προτίμηση που δείχνει το βρέφος προς αντικείμενα μπορεί να είναι φυσιολογική, καθώς τα βρέφη συχνά ελκύονται από φωτεινά ή κινούμενα αντικείμενα. Ωστόσο, το σημαντικό είναι να διαπιστώνεται και η ικανότητα αλληλεπίδρασης με πρόσωπα.

Θετικά στοιχεία που περιγράφετε:
• Το βρέφος έχει στιγμές που σας κοιτάζει και χαμογελάει.
• Ανταποκρίνεται σε αλλαγές στη φωνή σας ή σε αστεία.
• Γελάει όταν εσείς του προκαλείτε ερέθισμα.

Αυτά τα χαρακτηριστικά υποδεικνύουν ότι το παιδί έχει την ικανότητα κοινωνικής αλληλεπίδρασης, κάτι που είναι θετικό.

Ανησυχητικές ενδείξεις που απαιτούν προσοχή:
• Συστηματική απουσία βλεμματικής επαφής ή η αίσθηση ότι το παιδί “αποφεύγει” να σας κοιτάξει.
• Έλλειψη αντιδράσεων σε πρόσωπα ή φωνές, ακόμα και όταν αλλάζετε τη χροιά της φωνής σας.
• Μη σταδιακή βελτίωση της βλεμματικής επαφής καθώς μεγαλώνει.

Πότε να απευθυνθείτε σε ειδικό:
1. Αν τα παραπάνω μοτίβα επιμένουν: Αν, μέχρι την ηλικία των 6 μηνών, η βλεμματική επαφή παραμένει ασταθής ή περιορισμένη, είναι καλό να ζητήσετε τη γνώμη παιδοαναπτυξιολόγου ή παιδοψυχολόγου.
2. Αν συνοδεύεται από άλλα σημάδια: Όπως απουσία κοινωνικού χαμόγελου, μειωμένη αντίδραση σε φωνές ή κινήσεις, ή ανησυχία για την ακουστική του αντίληψη.
3. Ενδοιασμοί ή ανησυχία γονέα: Εάν ως γονιός αισθάνεστε ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό, είναι πάντα καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Συμπέρασμα:
Η παρούσα κατάσταση μπορεί να εντάσσεται στα πλαίσια του φυσιολογικού , ειδικά με δεδομένα τα θετικά στοιχεία αλληλεπίδρασης που περιγράφετε. Ωστόσο, η παρακολούθηση της ανάπτυξης είναι σημαντική. Αν παρατηρήσετε ότι η συμπεριφορά δεν εξελίσσεται ή επιδεινώνεται, συνιστάται να ζητήσετε τη γνώμη ειδικού, όπως παιδίατρου αναπτυξιολόγου ή παιδοψυχολόγου. Έγκαιρη παρέμβαση, αν χρειαστεί, είναι πάντα πιο αποτελεσματική. Διάβασε περισσότερα