Αβραμίδου Θένια

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες
  Έχω απίστευτο άγχος σε ακραίο βαθμό υπεραναλύω τα πάντα και ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην ξαναπάθω κρίση πανικού .Νιώθω πολλές φορές μόνη μου .Πήγαινα στην ψυχολόγο του σχολείου αλλά τώρα που τελείωσε η χρονιά δεν μπορώ να ζητήσω από τους γονείς μου να πάω σε αυτήν ιδιωτικά γιατί νιώθω πως θα υποχρεωθώ.Πλεον ένα χρόνο τώρα ξυπνάω συνέχεια τα βράδια και φωνάζω αφού πριν κοιμηθώ έχω σκεφτεί τα χειρότερα σενάρια για το οποιοδήποτε θέμα και δεν ξέρω πια τι να κάνω με όλα αυτά .

  • Αγαπητέ/ή ,
    Σε ποιόν θα υποχρεωθείτε; Στους γονείς σας; Είναι σημαντικό να συνεχίσετε τη θεραπεία σας, εκεί που εμπιστευεστε ή κάπου αλλού.
    
    Με εκτίμηση,
    
    Θ. Αβραμίδου

    

    Αβραμίδου Θένια

• Άγχος και Στρες
  Ξέρω ότι εκτός από φαρμακευτική αγωγή για αντιμετώπιση κατάθλιψης ή άγχους υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές μεθόδους. Μπορούν να γίνουν και σε δημόσια νοσοκομεία εκτός από τα ιδιωτικά ιατρεία ?

  • Και βέβαια, υπάρχουν φορείς δημόσιοι που προσφέρουν δωρεάν συνεδρίες, όπως Κέντρα Ψυχικής Υγείας τα οποία είναι συνήθως κοινοτικά. Βεβαίως μπορεί να έχει καποιο περιορισμένο αριθμό συνεδριών ή κάποιο χρόνο αναμονής ανάλογα με τη διαθεσιμότητα ειδικών που έχουν. Θα σας πρότεινα να απευθυνθείτε στο Δήμο της περιοχής που μένετε, συνήθως η κοινωνική υπηρεσία γνωρίζει να σας παραπέμψει.

    

    Αβραμίδου Θένια

• Κρίση πανικού
  Γεια σας στο τελευταίο χρόνο έχω πάθει τρεις φορές κρίση πανικού και από τότε δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι και να σκέφτομαι ότι θα πάθω κάτι κακό συνέχεια με το παραμικρό σύμπτωμα το ψάχνω στο ίντερνετ και γενικά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο να πω σε αυτό το σημείο ότι έχω κάνει εξετάσεις και όλες ευτυχώς είναι καλές αλλά έχω ένα μόνιμο άγχος..

  • Οι κρίσεις πανικού συνήθως ξεκινούν ή εντείνονται όταν κανείς βρίσκεται σε φάσεις αποχωρισμού (ανεξαρτητοποίηση από τους γονείς, πρώτη φορά γονέας, πρώτη φορά σε μια άλλη χώρα ή τόπο για σπουδές κ. α. ) και είναι μια ευκαιρία να επεξεργαστεί κανείς αυτούς τους αποχωρισμούς και να βρεί τη θέση του , σύμφωνα με την επιθυμία του. Θα σας πρότεινα να μιλήσετε σε κάποιον ψυχαναλυτή/ ψυχαναλύτρια, να προσπαθήσετε να αντέξετε το άγχος έως ότου μέσα από το υποφέρειν που θα απευθύνεται σε έναν ψυχαναλυτή , αυτός ο πόνος, μετατραπεί σε κάτι πιο συμβολικό, πιο υποφερτό. Καλή συνέχεια !

    

    Αβραμίδου Θένια