Ζακέτα να βάλεις - Στήριξη της Οικογένειας

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κατάθλιψη
  γεια σας. εδω και 8 χρονια μενω στο εξωτερικο οπου σπουδαζω κιολας. γενικα ειμαι πολυ χαρουμενος ανθρωπος και ενω εχω μικρα προβληματακια οσων αφορα την αυτοπεποιθηση μου, δεν με εχουν επιρρεασει ποτε κακες σκεψεις σε τετοιο βαθμο. ειμαι σε μια υπεροχη σχεση εδω και 1,5 χρονο και γενικα , δεν εχω αρρωστους στην οικογενεια, δεν εχω κανενα σοβαρο προβλημα αλλα τον τελευταιο 1,5 μηνα δεν αντεχω. ειμαι ολη την ωρα λυπημενη, χωρις λογο, δεν θελω να κανω απολυτως τιποτα. δεν εχω κινητρο να κανω τ ι π ο τ α . δεν θελς να μιλησω σε κανεναν, καθε μερα κλαιω, και ενταξει ειμαι ευαισθητη αλλ ποτε δεν ημουν τοσ ευαισθητη. η μερες περνανε και δεν το παιρνω χαμπαρι, και οταν μιλαω με οποιονδηποτε νιωθω οτι δεν ειμαι εκει. δεν ξερω τι με εχει πιασει. ισως ειμαι ετσι επειδη το σκεφτομαι πολυ, δεν ξερω. προσπαθω να διαβαζω περισσοτερο και να κανω διαιτα για να με βοηθησει με την αυτοπεποιθηση μου. νιωθω μονιμως ενα βαρος, δεν ξερω πως να το εξηγησω. εχω πολυ κακες σκεψεις. ειλικρινα δεν εχω ιδεα τι γινεται, και νιωθω οτι χειροτερευω μερα με την μερα. ταυτοχρονα ομως στην χωρα που μενω υπαρχει απιστευτη ελλειψη ψυχολογων και αμα κλεισω τωρα ραντεβου θα χρειαστει να περιμενω τουλαχιστον 4 μηνες... τι θα μπορουσα να κανω;

  • Καλησπέρα σας! Σίγουρα είστε στη σωστή κατεύθυνση ζητώντας επαγγελματική βοήθεια! Γίνονται πια διαδικτυακές συνεδρίες και στη γλώσσα σας! Στη διάθεσή σας!

    

    Ζακέτα να βάλεις - Στήριξη της Οικογένειας

• Κρίση πανικού
  Καλημέρα σας . Τον περασμενο Δεκέμβρη αρρώστησα ασχημα και είχα θέμα με το αναπνευστικό , τότε έπαθα (νομίζω) την πρωτη ας το πουμε κρίση. Πίστευα ότι ήταν ένα τυχαίο γεγονός και το αντιμετώπισα με κάποιο ηρεμιστικό που μου έδωσε η γιατρός μου (παγωσαν τα χέρια μου, κρυος ιδρώτας, ταχυκαρδια, αύξηση πιεσης και δεν μπορουσα να αναπνευσω). Πίστευα ότι αυτό ήταν και ότι δεν θα μου ξανασυμβεί όμως, από το περασμένο πασχα και μετά συνέβη τουλάχιστον νομίζω άλλες 5-6φορες με αποτέλεσμα να ανησυχώ (πηρα μόνη μου ηρεμιστικό τίς υπόλοιπες φορές χωρίς κάποια καθοδήγηση από ειδικό. Χρειάζομαι την συμβουλή σας γιατί δεν θελω να περνω χάπια (εάν αυτό είναι δυνατόν) και τί μπορώ να κάνω. (Εάν παιζει ρόλο είμαι 50 ετών και έχω δυο παιδια) ευχαριστώ πολύ

  • Καλησπέρα σας! Καταλαβαίνω την ανησυχία σας!θα πρότεινα την επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο για συζητήσετε μαζί του όσον αφορά τη διάγνωση και την φαρμακευτική αγωγή ή όχι υπό την καθοδήγηση του! Παράλληλα να ξεκινήσετε να μιλάτε με κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η φροντίδα του εαυτού μας είναι σημαντική!

    

    Ζακέτα να βάλεις - Στήριξη της Οικογένειας

• Άγχος και Στρες
  Γεια σας, είμαι 52 ετών, πριν σχεδόν ένα χρόνο από λάθος διάγνωση για διαχωρισμό αορτής διακομίσθηκα με το ΕΚΑΒ (αεροκομιδη ) σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο των Αθηνών , ευτυχώς οι εκεί γιατροί δεν βασίστηκαν στην διάγνωση των γιατρών του δημοσίου νοσοκομείου που με έστειλε στην Αθήνα. Φτάνοντας δευτερόλεπτα σε επέμβαση τόσο δύσκολη που δεν έπρεπε να γίνει και μετά από ενδελεχείς εξετάσεις που δεν έδειξαν κάτι μεμπτό, μου έχουν μείνει παρά πολλά προβλήματα ψυχολογικής φύσεως, διαταραχές ύπνου, και φυσικά άγχος ότι κάτι έχω και δεν μπορούν να το βρουν οι γιατροί, αυτό φυσικά με οδηγεί συνέχεια σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων με ότι συνεπάγεται αυτό. Επίσης το άγχος αυτό μεταφέρεται και στην οικογένεια μου. Προσπαθώ να επανέλθω στην καθημερινότητα μου και στις συνήθειες μου αλλά στο μυαλό μου στροβιλίζει ότι κάτι έχω με συνέπεια με το παραμικρό να διακόπτω ότι κάνω και να απομονώνομαι από όλους και όλα.

  • Η περιπέτεια της υγείας σας δικαιολογεί το άγχος σας. Επομένως με βοήθεια ενός ειδικού θα μπορέσετε να επανέλθετε φροντίζοντας επαρκώς και τη σωματική αλλά και την ψυχική σας υγεία! Στη διάθεσή σας!

    

    Ζακέτα να βάλεις - Στήριξη της Οικογένειας