Καλήσπερα σας, Έχω διαγνωσθει με νόσο του Graves. Κάνω ενδοφλεβίως ς ορους κορτιζονης κάθε εβδομάδα (500mg), παίρνω χάπι για τον θυρεοειδή και zoloft καθώς πάσχω από διαταραχή πανικού. Από όταν ξεκίνησα τις ενδοφλέβιες κορτιζόνες (πριν έπαιρνα 3 μήνες χάπια κορτιζόνης), η ψυχολογια μου άλλαξε. Η διάθεσή μου είναι πεσμένη, κλαίω συνέχεια και παθαίνω κρίσεις άγχους. Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει περίπτωση να είναι λόγω της κορτιζονης και του αυτοανοσου η συναισθηματική αλλαγή και η αύξηση του άγχους. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

Καλημερα!Μετά την περιπέτεια μου με τον καρκίνο του μαστού προ 7 ετίας έπαθα κατάθλιψη με πρόβληματα αϋπνίας..Αυτό που παραμένει μέχρι σήμερα είναι η αϋπνία..Έχω δοκιμάσει διάφορες θεραπείες όπως με tritico,stilnox κλπ οι οποίες είχαν αποτέλεσμα μονο στην αρχή..Το μόνο που με πιάνει είναι το zanax παίρνω μισό του 1.00 mg όμως θέλω να το σταματήσω γιατί γνωρίζω για τις παρενέργειες του.Ειμαι 57 χρονων έχω μείνει άγρυπνη 4 νύχτες προσπαθώντας να το κοψω..μόνο λίγες ώρες το πρωί κοιμάμαι ..τι θα με συμβουλεύατε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Η σύζυγος του γιου μου είχε από το καλοκαίρι καταθληψη και εμμονες ότι θα τις κάνουν κακό μετά που τελείωσε την χρόνια σε ένα δημοτικο...έλεγε ότι ο διευθυντής και οι υπόλοιποι δασκαλοι δεν την κσλοδεκτηκαν κσι ότι ο διευθυντής θα φροντιση να παη φυλακή γιατί ήταν τάχα πολύ κακος και δεν την ήθελε!έκανε ψυχοθεραπεία όμως έφτασε σε σημείο να θελει να πεθάνει έλεγε.....την πήραμε σε ψυχιατρο και της έδωσε τα zalepin φαρμακα μαζί με κάποιο άλλο....που δεν θυμαμαι την ονομασία...μας είπε ότι πιθανόν να χρειάστηκε 3 μήνες για να γινη καλά...στις 5 μέρες της φαρμακευτικης αγωγης βρήκε κάπως την διάθεση της όμως γύρισε εναντίον του συζύγου της τον κτύπησε στο πρόσωπο και από τότε δεν θέλει να είναι μαζί του ούτε καν να βρεθούν να μιλήσουν.....έχουν και ένα παιδάκι μαζί! πως μπορεί να έγινε αυτό....έφυγαν οι εμμονες με τον διευθυντή και τώρα δεν θέλει τον συζυγο της!

Νιώθω απαίσια μέσα μου εδώ κ μήνες, πως τίποτα δεν πάει καλά, οι αρνητικές σκέψεις είναι πολύ περισσότερες απο τις θετικές, πολλές φορές το φαγητό δεν έχει γεύση κ δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ'το κρεβάτι γιατί δεν βρίσκω νόημα σε τίποτα πλέον, νιώθω μόνος κ πως κανείς δεν με καταλαβαίνει, κάποιες φορές νιώθω οτι δεν αντέχω άλλο, απλά θέλω να εξαφανιστώ γιατί δεν μπορώ να ζω με τον πόνο μέσα μου, είμαι 21 χρονών

Καλησπέρα, Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι βυθίζομαι όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη. Μου είναι τρομερά δύσκολο να πάω στην εργασία μου, η οποία εντείνει ακόμη περισσότερο την ψυχική μου υγεία, λόγω πίεσης και τοξικού περιβάλλοντος. Γυρνάω σπίτι ακόμη χειρότερα και καταφεύγω στο φαγητό. Νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο στη δουλειά μου και σκέφτομαι να παραιτηθώ. Δουλεύω στον δημόσιο τομέα και σκέφτομαι ότι εάν παραιτηθώ, θα συζητηθεί και επίσης η παραίτηση μου θα επηρεάσει αλλά άτομα που δε φταίνε. Είμαι σε απόγνωση.

Έχω βαριά κατάθλιψη πάνω από 12 χρόνια. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή αλλά αν με ρωτήσετε δεν βοηθάει. Παίρνω χάπια και για να μην κάνω κρίσεις τύπου επιληψίας Με τα οποία δύσκολα να αλλάξω διότι με κρατάνε όρθια. Έχω πάει σε ψυχιάτρους ψυχολόγους αλλά εγώ βλέπω ότι χειροτερεύω. Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι ούτε για να πετάξω σκουπίδια. Στη δουλειά πάω με το ζόρι και παλεύοντας κάθε μέρα με τον λογικό νού να μην λείψω. Παρόλο αυτό όμως αν μου καρφωθεί ν μην πάω δεν κουνιέμαι με τίποτα. Συνέχεια έχω αυτοκτονικο ιδεασμό και η σκέψη δεν βγαίνει με τίποτα από το μυαλό μου Στο αιγινητειο αρχικά είπαν ότι έχω οριακή διαταραχή προσωπικότητας και με είχαν βάλει σε ένα πρόγραμμα συμπεριφορικής δεξιοτήτων. Δεν μπορώ να πω ότι μου εκανε πολλά απλώς τότε βρισκόμουν σε έξαλλη κατάσταση λόγο διαφόρων προβλημάτων που δεν μπορούσα να διαχειριστώ και να ηρεμήσω κάπως. Πλέον κλείνομαι στο σπίτι και δεν κάνω απολύτως τίποτα. Μόνο ν κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι και κάθε φορά που ξυπνάω λέω γιατί ξύπνησα; έχω κάνει αρκετές απόπειρες και συνέχεια σκέφτομαι να τελειώσω. Τοι μονο που με κρατάει είναι η μητέρα μου και στην οποία θα λείψω. Δεν έχω καμμία αυτοπεποίθηση και γενικά δεν έχω σκοπό όνειρα οτιδήποτε για με κάνει να προσπαθήσω για οτιδήποτε. Να σημειώσω ότι εγώ μένω μόνη μου και η υπόλοιπη οικογένεια στην επαρχία. Δεν είναι ζωή αυτή και δεν βρίσκω λόγο ύπαρξης.

Έχω κλειστεί στο εαυτό μου νιώθω αβολα αμήχανα δε μπορώ να επικοινωνήσω ούτε τα βασικά σέρνομαι το τελευταίο καιρό με έχω ξαναβάλει στη θέση αυτή είναι σαν να υπάρχω χωρίς να ζω σε κανονική συνθήκη είμαι πολύ ανοιχτή κοινωνική με το οποίο κ εύστροφη σ αυτή τη φαση μέχρι κ με φιλικά προσωπα έχω γίνει γνωστή μου έρχονται να μου πούνε μας λειπεις κλπ αλλά αυτό δε μου αλλάζει κάτι ίσως νιώθω κ χειροτερα αν κ το βρίσκω τρυφερό έχω βαρεθεί να με βάζω σε αυτό..τώρα μιας κ νιώθω δε μπορώ να επικοινωνήσω πρακτικά το χω ρίξει στα βιβλία πράγμα που θεωρώ Λαθος αλλά δε ξέρω τι να κάνω..πράγματα που κάνα τρομερα τώρα τα κάνω αισχος..από υπόδειγμα περίγελος στο όντως κ το ξέρω κ γώ γιατί έχω ζήσει κ στα δυο..έκανα ψυχοθεραπεία χρόνια βοηθήθηκα επειτα είδα ότι δε θα μπορούσα να μαθω κάτι παραπάνω όποτε διακόψαμε κ πηγα σε νέο άτομο με το οποίο έχω κάνει 7συνεδριες αλλά δε έχω μάθει κάτι καινούργιο για μενα δε ενιωσα καλύτερα ούτε νιωθω να χω βοηθηθεί ίσως έχω προβληματιστει..τι λέτε να εμπιστευτώ τη διαδικασία μαι δω κ ας μη αλλάζει τίποτα;κ αυτό με τα βιβλία είναι κακο;ή λαθος προσεγγιση μιας κ κανονικά δε θα αποτελούσε ρουτινα μου αλλά από κει που μίλαγα με 15ατομα κ είχα βαθιά επικοινωνία τώρα οποίος κ να ναι μπροστά μου νιώθω αμήχανα αβολα κ βγαζω κάτι πολύ θαμπο

Καλημέρα σας έχω πάθει άρρωστο φοβία Έχω καρκίνο αλλά είμαι σταθερός Όμως ότι πόνο νιώσω με πιάνει πανικός Οι εξετάσεις μου είναι καλές Ο ψυχίατρος μου έχει δώσει αγωγη εδώ και παρά πολύ καιρό όμως τελευταία ,μετά το καλοκαίρι άρχισαν οι φόβοι Πήγα καρδιολόγο όλα καλά γενικά όλα καλά Πως περνάει αυτό ;