Είμαι 22 και φλερτάρω με 49χρονο συνάδελφο, τι να κάνω;

Γιατί είμαι εξαρτημένη από τον σύντροφο μου? (Είμαστε 4 χρόνια μαζί και θέλω να είμαι μαζί του συνέχεια.)

Ο άντρας μου έχει την τάση στα καλά καθούμενα να με προσβάλλει, να με προκαλεί, να αδιαφορεί που με πληγώνει, να μην κάνει τα στοιχειώδη για να νιώσω καλά παρά μόνο όταν φτάνει στα άκρα και είναι απόμακρος με την έξι μηνών κόρη μας. Ρίχνει την ευθύνη σε εμένα για όλα τα παραπάνω ενώ ταυτόχρονα μου λέει πως είμαι παρανοϊκή γιατί δεν κάνει κάτι μη φυσιολογικό. Έχω αρχίσει και πιστεύω πως έχω εγώ το πρόβλημα και δεν ξέρω τι να κάνω.

Καλησπέρα σας. Η πρώην κοπέλα μου με χώρισε ξαφνικά, χωρίς σαφείς εξηγήσεις εδώ κι 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια σχέσης, στην οποία ήμουν και παραμένω σε ένα βαθμό συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Δε υπήρχε τρίτο πρόσωπο όπως μου ξεκαθάρισε η ίδια τότε. Ήταν μια σχέση με προοπτική συγκατοίκησης κι υπήρχε αμοιβαίο πάθος και θαυμασμός μέχρι την τελευταία στιγμή. Έπειτα από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης από πλευράς μου το πρώτο δίμηνο, με όλες τις καλές διαθέσεις, χωρίς εντάσεις και στην αναζήτησή μου να μάθω τι έφταιξε, δεν άλλαξε κάτι. Ενδεχομένως να πίεσα, άθελα μου, την κατάσταση τότε κι έκτοτε σταμάτησα την προσπάθεια εδώ και 3-4 μήνες κι άφησα το χρόνο να μας ηρεμήσει. Το θέμα είναι ότι η πρώην μου, όχι μόνο με απέρριψε παταγωδώς, αλλά ξεκίνησε να μου συμπεριφέρεται μετά τον χωρισμό με πολύ άσχημο τρόπο, σε βαθμό που πλέον αλλάζει πεζοδρόμιο όταν την συναντάω στο δρόμο και αυτή την στιγμή δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της ούτε ζωγραφιστό, όπως ισχυρίζεται σε τρίτους. Όταν την ρώτησα με μήνυμα τον λόγο δεν μου απάντησε. Με έχει μπλοκάρει από παντού. Ενώ λίγο καιρό πριν με αφήσει, με δική της παρότρυνση ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα. Να σημειωθεί πως πριν την λήξη της σχέσης μας, δεν υπήρξαν από πλευράς μου κακοποιητικές συμπεριφορές ή απιστία. Μια μέρα, ενώ όλα βαίναν καλώς κι ήμασταν αγαπημένοι, απλά εξαφανίστηκε. Δεν μου είχε δείξει τέτοια δείγματα ποτέ τόσα χρόνια. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επανασύνδεση προφανώς, διότι δείχνει την άρνησή της κατηγορηματικά και συμβιβάστηκα με αυτό θέλοντας και μη, και ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω. Με απασχολεί ο λόγος που άλλαξε τόσο γρήγορα συμπεριφορά απέναντι μου και με αντιμετωπίζει με απέχθεια και άχτι. Έχω συναισθήματα και την πονάω σαν άνθρωπο πρωτίστως. Η στάση της αυτή με διαλύει μέσα μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να έχουμε μια καλημέρα, αλλά αυτή η κατάσταση με τρομοκρατεί και την φοβάμαι πια. Μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή για να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου? Τι γνώμη έχετε?

Έχω εμμονή με τον σύντροφο μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω και να πάω παρακάτω. Όλη μέρα τον σκέφτομαι. Παίρνω ηρεμιστικό για να ηρεμεί το μυαλό μου αλλά δεν με βοηθάει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Έχει δυο μήνες. Συνεχώς ζητάω να με δώσει μια ευκαιρία για να κάνουμε τα πράγματα απτην αρχη σωστά κ δεν μου την δίνει. Κ έτσι νιώθω να κολλάω όλο κ πιο πολύ στο να προσπαθώ κ πραγματικά πλέον όλη μέρα σκέφτομαι αυτόν! Τι κάνει. Που είναι. Αν δουλεύει. Τι ώρα δουλεύει. Οτιδήποτε.

Γεια σας, είμαι 23 χρόνων και πριν από μια εβδομάδα χώρισα με το αγόρι μου με τον οποίο είχαμε σχέση 1,5 χρόνο. Όσο είχαμε σχέση τσακωνόμασταν σχεδόν καθημερινά. Και οι δύο αισθανόμασταν καταπιεσμένη και ενώ προσπαθούσαμε και οι δύο να σεβαστούμε τα θέλω του καθενός στο τέλος πιέζαμε ο ένας τον άλλον να κάνει πράγματα τα οποία στην ουσία δεν θέλει. Τώρα αφού έχουμε χωρίσει μου γράφει ότι του λείπω, ότι με αγαπάει και ότι προσπαθεί να αλλάξει. Ενώ και εγώ τον αγαπάω ακόμα, δεν ξέρω εάν προσπαθούσαμε πάλι να φτιάξουμε την σχέση μας, να βοηθήσει στο να είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν ξέρω εάν στην ουσία είμαστε και οι δύο πραγματικά ερωτευμένοι και αγαπάμε ο ένας τον άλλον ή απλά φοβόμαστε το να μείνουμε μόνοι μας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Έχω σχέση 3,5 χρόνια . Δεν μένουμε μαζί . Δεν θέλει ούτε παιδιά ούτε γάμο . Με αγαπάει κ με φροντίζει αλλά υπάρχουν στιγμές που γίνεται μίζερος . Εγώ έχω αρχίσει να νιώθω συναισθήματα για κάποιον άλλον , που δεν ανταποκρίνεται όμως . Παρέλειψα να πω ότι η σχέση μου είναι η πρώτη σχέση που είχα ποτέ κ δεν έχω εμπειριες . Φοβάμαι να χωρίσω μήπως δεν βρω κάποιον άλλον . Αισθάνομαι ψυχολογική κούραση κάθε μέρα μην ξέροντας τι να κάνω .

Χαίρετε. Είμαι 52 χρονών και ο σύζυγος μου 48 Περάσαμε πρίν 4 χρόνια μία μεγάλη κρίση Υπήρχε τριτο ατομο από πλευράς του Πήγαμε σε σύμβουλο γάμου και δουλέψαμε τη σχέση μας. Παρόλα αυτά χωρίς να μου δίνει δικαίωμα ζηλέυω και τον υποτεύομαι συνεχώς Τι με συμβουλέυετε ?