Ίσως πήρα δύο μινιτραν των 2-10 αντί για ένα θα πάθω κάτι?

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Καλησπέρα.. Σε αυτό το μνμ θα σας περιγράψω τον γολγοθά όπου βιώνω σχεδόν όλη μου την ζωή αλλά πλέον πολυ περισσότερο . Πάντα η σχέση μου με το φαγητο δεν ήταν καλή και φυσιολογική. Ανέκαθεν μου αρεσαν τα γλυκά ,τα προτιμώ πολυ περισσότερο. Νιώθω πως μπορώ να φαω δεκάδες από αυτά πειναω ,δεν πειναω. Έχω κουραστεί. Μου λείπει το πως ήμουν πριν από 3 χρόνια αν κι τότε πάλι με θεωρούσα λιγο παχιά. Βλέπω φωτογραφίες μου κι ζηλεύω τον τότε εαυτό μου . Θέλω να αδυνατησω αλλά δεν μου είναι εύκολο. Έχω βάλει τουλάχιστον 20 κιλα και δν νιώθω καθόλου ο εαυτός μου. Δεν τρωω μπροστά σε άλλους, δν πηγαίνω στην θάλασσα , νιώθω χαμηλή αυτοπεποίθηση αν και δεν φαίνεται. Πλασάρω πολυ διαφορετικά τον εαυτό μου αλλά εγώ μεσα μου υποφερω. Καθημερινά μπορεί να φαω πάνω από 10 κρουασάν ενώ μπορεί και να μην πειναω. Η δουλεια μου είναι τέτοια που έχω πρόσβαση στα κρουασάν πχ. Όταν είμαι σπιτι δεν τρωω τόσο. Όπως και να χει, τρωω κρυφά ,μακριά απ τα βλέμματα όλων. Τρωω σε σημείο να σκασω. Να νιώσω αηδία για το σώμα μου. Κουράστηκα,είμαι μόνο 19 κι βασανιζομαι παρα πολυ! Δεν σταματάει αυτός ο γολγοθάς μου. Θέλω να έχω ένα ωραίο σώμα ,να το αγαπω κι να νιώθω εντάξει μέσα σε αυτό. Έχω χάσει χίλια δυο πράγματα. Όλο το καλοκαιρι μόνο τζιν φορούσα. Μου λείπουν τα φορέματα που φορούσα,η ζωή που είχα πριν ξεφύγω τόσο. Δεν θα γλιτώσω ποτε αππ αυτό..

1,5 μήνα μετά την αρχή του Valdoxan (28 μερες ενα χάπι κ έπειτα 2 ) έκανα εξετάσεις και ενώ ggt Kai sgot είναι αρκετά χαμηλές κ εντός Ορίων Τσίμπησε λίγο η alt 34 στο ανώτερο όριο . Να ανησυχώ ότι θα συνεχίσει να ανεβαίνει; Ο γιατρός μου θεωρεί ότι έληξε η οξεία φάση αλλά δε μου άρεσε η αύξηση απ την αρχή του χαπιού

Εδώ και 7 μήνες έχω βαρύ κεφάλι ζαλάδες αστάθεια έχω πάει σε νευρολόγο ΩΡΛ καρδιολόγο ορθοπεδικό έκανα μαγνητική εγκεφάλου λιθοειδων αυχενα δύο μήνες ομοιοπαθητική κ ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω όλοι μου είπαν ότι ίσως είναι ψυχολογικό.Η ερώτηση είναι αν όντως μπορεί να είναι ψυχολογικό όλο αυτο.

Τα τελευταία τρία χρόνια και έπειτα από έναν επικίνδυνο κοβιντ υποφέρω από PTSD και έντονες παρεμβατικές σκέψεις. Και μετά από ένα κύκλο αγωγής και η παύση αυτού για τουλάχιστον ένα χρόνο μου έφερε ξανά καταθλιπτικά συμπτώματα. Γιατί συνέβη αυτό;

Για σας ο γιατρός μου έδωσε εφεξορ αλλά εγώ φοβάμαι να το πάρω έχω ακούσει για παρενέργειες. Εσείς τη μου λέτε

Νιώθω πληρως χαμμενη εκτός μου λείπει ο εαυτος μου θέλω να σταματήσει αυτό το αισθημα μειονεξίας κ αυτοπεριορισμού..πραγματικά δε αντεχω..έχω απομακρύνει τους πάντες αποφευγω το οτιδηποτε είμαι απλά κλεισμένη στο σπίτι κ κάθε μέρα είναι ίδια απ όταν με Βάλα σ αυτό δε ευχαριστιέμαι τίποτα ούτε τη σχολή μου χανω το Πάσχα μου είμαι έτοιμη να τα παρατήσω πληρως που νιώθω αυτό κάνω(..έχω κάνει ψυχοθεραπεία είχα βρει λόγους αιτια κλπ απλά τώρα δε λέω να βγω από δω κ το μόνο που παρουσιάζω είναι ένα ελλειμματικό κακόμοιρο γιατί αυτό βλέπω κ γώ κ με εκνευρίζει αυτό αλλά όχι τόσο ώστε να το ανατρέψω λογικά..αυτα)