Φαινόμενα μη συντονισμού κινήσεων υποχωρούν με επανάληψη διαζεπάμης;

Καλησπέρα, είμαι 4 μήνες με cipralex και remeron λόγω αγχωδης διαταραχής Κ κατάθλιψης και ψυχοθεραπείας παραλληλα..στους 4 μήνες μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά λειτουργική Κ ότι ξεπέρασα τα συμπτώματα του άγχους..η καταθλιψη όμως αυτό το τέρας με βασανίσει.. ανηδονια για τα πάντα.δεν με ευχαριστεί τίποτα..αν με δει κάποιος δε το καταλαβαίνει ότι έχω καταθλιψη..ο γιατρός μου λέει ότι βιάζομαι Κ ότι θέλει χρόνο η καταθλιψη..είναι φυσιολογικό να μην αισθάνομαι χαρά??

Γεια σας.Χρόνια πολλά. Από το 2018 κι έπειτα αντιμετωπίζω κατάθλιψη. Διαγνώστηκα επίσημα δυο φορές, έχω κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας και το τελευταίο δίμηνο νιώθω πως πάλι δεν είμαι σε καλή κατάσταση ψυχολογικά, με ελάχιστη όρεξη να ασχοληθώ με όσα με ευχαριστούσαν, με πίεση να βγάλω κάποιες υποτυπώδεις δουλειές στο σπίτι ενώ στην ουσία η ελάχιστη ενέργεια που έχω πάει αποκλειστικά στο παιδί μου. Ο ύπνος μου είναι κακός αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ πια. Παίρνω εφεξορ σε δόση των 375 και κανένα αγχολυτικό (εδώ και έξι μήνες περίπου τα σταμάτησα από μόνη μου γιατί ένιωθα πως είχα φτάσει σε σημείο κατάχρησης). Δεν κάνω ψυχοθεραπεία καθώς ο τελευταίος ψυχίατρος που με παρακολουθούσε για τρία χρόνια μου έλεγε (μέχρι πέρυσι που σταμάτησα να τον βλέπω) πως δεν είμαι έτοιμη ακόμα. Το θέμα μου είναι πως δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ ξανά έναν ειδικό, όμως ταυτόχρονα ξέρω πως αυτή είναι η μόνη λύση. Ο σύντροφός μου έχει κουραστεί. Νιώθω πως πλέον δεν μπορεί να με στηρίξει κι αυτό με στενοχωρεί επιπλέον. Από την οικογένεια κάπως τα αδέρφια μου με βοήθησαν σε πρακτικά ζητήματα το τελευταίο διάστημα, όμως δεν είμαι άνθρωπος που θα ζητήσει εύκολα βοήθεια κι έτσι δε θέλω να επιβαρύνω κανέναν παραπάνω. Πολλές φορές εύχομαι απλώς να τελειώσει η πορεία μου κι άλλες νιώθω τεράστια ενοχή όμως ξέρω πως δεν έχω άλλη αντοχή για απογοήτευση και εμπόδια κλπ κλπ και πως δεν έχω τη δύναμη να σκάψω μέσα μου για απαντήσεις. Το ερώτημά μου είναι σε τι ψυχίατρο(τι κατεύθυνση να ακολουθεί δλδ) να απευθυνθώ ώστε έστω να μπορέσω να οργανώσω κάπως την καθημερινότητά μου και να μην βλέπει το παιδί μου μια μαμά που είναι συνεχώς καταθλιπτική; Κι επίσης θα είμαι έτσι για όλη την υπόλοιπη ζωή μου; Είμαι σαράντα χρονών.

Καλησπέρα ζω στο εξωτερικό και έχω τον εξής προβληματισμό. Διαγνωστικά με κρίσεις πανικού και κατάθλιψη πριν 7 μηνες και μου έδωσαν το αντικαταθλιπτικο sertraline και παιρνω 50 mg ημερησίως.Το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ κάθε μήνα μου γράφουν το ίδιο φάρμακο το παραλαμβάνω σε διαφορετικό κουτί το οποίο πάλι λέει κανόνικα πάνω sertraline 50mg αλλά από διαφορετική εταιρία που παρασευαζεται. Όταν τους ρώτησα γιατί μου είπαν ότι έχουν έλλειψη και ότι είναι ακριβώς η ίδια ουσία αλλά απλως από διαφορετική εταιρία. Αυτό συμβαίνει κάθε μήνα εδώ και 7 μήνες που τελειώνει το κουτί και πρέπει να παραλάβω το επόμενο για να συνεχίσω την αγωγή. Είναι όμως το ίδιο χάπι κάθε φορα; δεν υπάρχει πρόβλημα που αλλάζει το σχήμα του χαπιού ;(και ας είναι όλα 50mg) και το κουτί και η εταιρία που κάθε φορά είναι διαφορετική . Όπως ας πούμε ζολοτριν με ζολοφτ των 50mg που είναι και τα δύο σερτραλίνη έχουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα;

Έχω νεύρα κάθε μέρα χωρίς λόγο και μιλάω άσχημα Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Το μόνο που έκανα είναι έκοψα το νοζιναν το οποίο το έπαιρνα 9 χρόνια. Το έχω κόψει περίπου 1.5 χρόνο. Το έκοψα μόνο μου.Αλλα έχω χαμηλη β 12. Έχω κάνει 7 ενέσεις αλλά δεν βλέπω διαφορά. Κάποιες μέρες δυσκολεύομαι να αναπνεύσω καλά και έχω τάσεις λιποθυμίας.

Καλησπέρα σας..πως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κατάθλιψη

Ειμαι έφηβη και τωρα τελευταία δεν εχω όρεξη για τίποτα, ειδικά στο σεξουαλικο κομμάτι και αγχώνομαι συνεχώς μήπως επειδή δεν κοιτάζω αλλα αγορια οτι ειμαι ομοφυλοφιλη καθώς το ειδα και σε μια σειρα η οποία με επηρεασε αρκετά και με έβαλε σε σκέψεις, να σημειωθεί επίσης ότι σημερα χωρισα με το αγορι μου γιατί δεν ήμασταν καλα καθόλου, τι μπορεί να είναι?

καλησπέρα σας . βρίσκομαι σε μια περίοδο της ζωής μου , που επαγγελματικά είμαι καλά ,τον τελευταίο χρόνο εργάζομαι στο τομέα που έχω σπουδάσει και αφιερώνω αρκετό χρόνο στη δουλειά μου . Όμως αφότου σχολάω νιώθω πως εχει τελειωσει η μερα μου , δεν θα κανονισω να δω κανενα φιλο γνωστο , ο συντροφος μου εργαζεται σε απογευματινη δουλεια , οποτε δεν βλεπομαστε τις καθημερινες. Νιωθω οτι δεν εχω ορεξη για τιποτα , ουτε να κανω το χομπυ μου , οταν βγαινω σκεφτομαι ποτε θα γυρισω σπιτι μου , και με τον συντροφο μου δεν με απασχολει να βρεθω ερωτικα . πως μπορω να κινηθω ωστε να αισθανομαι πιο αναλαφρα , με ορεξη και ζωντανια στην καθημερινοτητα μου ;