Επιπτώσεις στη σωματική υγεία από δεκαετή λήψη Velept και Cymbalta

Ζω μια απαισια ζωη ,βασικα δεν ζω ολα ειναι μια επιβιωση, μια ψυχολογικη κακοποιηση καθε μερα, ειμαι ενα σκουπιδι μισω τοσο πολυ τ ζωη μου ακομα του δικους μου π μ δωσαν ζωη χωρις καν να νοιάζονται, αν υπηρχε ενα μαγικο κουμπι να πατησω να ψοφισω θα τ εκανα, αλλα ειμαι τοσο αχριστος ποου ουτε να παρω αποφαση να ψοφισω δν μπορω

Σας παρακαλώ πολύ θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογικό να ξαναπαθει κάποιος κατάθλιψη μετά από 4 χρόνια ψυχοθεραπείας κ 2 χρόνια φαρμακευτικής αγωγής ;

Για σας ο γιατρός μου έδωσε εφεξορ αλλά εγώ φοβάμαι να το πάρω έχω ακούσει για παρενέργειες. Εσείς τη μου λέτε

Δεν μπορώ να συνέλθω έχω βάρος στο κεφάλι ζαλάδες μερμηγκιασμα στο πόδι και αδυναμία τη μπορει να είναι αυτό

Καλημέρα σας!Ειμαι παντρεμένος 8 χρόνια έχω και ένα παιδάκι 5χρονων και ενώ όλα κυλούσαν καλά , μόλις έκοψε η γυναίκα μου το θηλασμό 3 χρόνων το παιδί άρχισε και έκλαιγε ότι μεγαλώνει το παιδί και γενικά ήταν μελαγχολική ώσπου από αρχές του χρόνου έχει ξεκινήσει ότι δεν της αρέσει η ζωή της η δουλειά της το σπίτι ο γάμος της όλα , είναι μελαγχολική , κλαίει , δεν έχει όρεξη , δεν κοιμάται το βράδυ σηκώνεται και κλαίει , λέει ότι δεν με θέλει σεξουαλικα ,αλλά αν την πάρω αγκαλιά κοιμάται κατευθείαν, πέρα από αυτά μου λέει ότι θέλει να χωρίσουμε αλλά να μην φύγω από το σπίτι μου λέει ότι με αγαπάει αλλά δεν μπορεί να δώσει αλλά έχει κάνει τον κύκλο της η σχέση μας…δεν ξέρω τη να κάνω πως να το αντιμετωπίσω ;

Καλησπέρα σας είμαι 22 και νιώθω ότι μεγαλώνω αρκετά γρήγορα ενώ ακομα νιωθω λες και είμαι 18 19 , ίσως να ακούγεται αστείο αλλά νιώθω ότι χάνω την 20ετια μου δεν κάνω τίποτα δεν σπούδασα τπτ απλά δουλεύω, μενω μόνη μου μακριά από την οικογένεια μου, δεν έχω κάποιον δίπλα ή έχω αρκετούς απλά δεν τους νιώθω δίπλα μου είναι στιγμές που θέλω να μιλήσω αλλά ίσως τους κουράζω να λέω συνέχεια τα ίδια επισης φοβάμαι κιόλας να κάνω κάτι καινούργιο δυσκολεύομαι να πάρω και την παραμικρή απόφαση για το οτιδήποτε και υπάρχουν μέρες που τα βλέπω όλα μαύρα, έχω νεύρα κάποιες μέρες και νευριάζω εύκολα στην δουλειά μου περνάω απλά μια φάση και θα περάσει; Η θα βυθιστώ και άλλο όσο περνάνε τα χρονια με απελπισία ότι μεγαλώνω, ότι θα χάσω τους γονείς μου, και ότι δεν πέρασα αρκετές στιγμές μαζί τους επειδή έφυγα από το σπίτι μου πολύ νωρίς είναι φυσιολογικός ο τρόπος σκέψεις μου;

Καλησπέρα σας, βιώνω μια πολύ περίεργη περίοδο στο μυαλό μου. Πάσχω από αποπροσωποποίηση, δεν ξέρω αν αυτό επηρεάζει στα παρακάτω αλλά το αναφέρω. Ενώ ετοιμάζομαι να παντρευτώ σε λίγους μήνες, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο σύντροφός μου είναι αμφιφυλόφιλος. Το σκέφτομαι συνέχεια, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, με πιάνει κατάθλιψη. Δεν ξέρω αν είναι στο μυαλό μου ή αν όντως είναι και αυτό κοντεύει να με τρελάνει. Προφανώς δεν μπορώ να το ρωτήσω ευθέως. Πως να βγω από το αδιέξοδο του μυαλού μου;