Αντικαταθλιπτικά και Σιμπελιούμ: Πρέπει να τα παίρνω με διαφορά ώρας;

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Ήμουν αναπληρώτρια στην μεταδευτεροβάθμια Εκπαίδευση, καθώς συγχρόνως έκανα αίτηση και στην Δευτεροβάθμια Είμαι λίγο πίσω στα μόρια. Αποτελεί όνειρο μου. Δυστυχώς ίσως χρειαστεί να νοσηλευτω σε Κρατικό ίδρυμα ψυχικής υγείας λόγω κατάθλιψης, για -ευχομαι- λίγο διάστημα. Εάν θεραπευτω, στο σενάριο να με καλέσουν αργότερα στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως αναπληρώτρια, θα είναι πλήγμα για την βεβαίωση ψυχιάτρου που ζητάνε; Φυσικά με κάθε σοβαρότητα και ευθύνη τίθεται η ερώτηση μου - Θα έλεγα ξεπερνά το θάρρος μου-. Θα αποκλειστω;

Ο στομαχόπονος συνδέεται με τα αντικαταθληπτικά χάπια; Περνά ο πόνος με την πάροδο του χρόνου ή είναι μια παρενέργεια φαρμάκου που χρειάζεται τροποποίηση;

Χρόνια αϋπνία και κατάθλιψη. Παίρνω ψυχοφαρμακα στην αρχή με πιάνουν σε ένα μήνα εξασθενει η δράση τους άσε τα σεξουαλικα προβλήματα..

Γεια σας θα ήθελα να ρωτήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο το οποίο θα ήταν βοηθητικό για τον τρόπο που εκλαμβάνω τον εαυτό μου. Βρίσκομαι σε μακροχρόνια θεραπεία με στόχο την αντιμετώπιση χρόνιου τραύματος, συμπτώματα δυσθυμίας, κρίσεων άγχους- πανικού και όλη η διαδικασία μου μειώσε εώς και εξαφάνισε κάποια από τα βασικά συμπτώματα μου. Έμάθα τρόπους διαχείρισης του άγχους και της δυσφορίας, όμως κατά καιρούς αισθάνομαι ότι έχω έλλειψη ενέργειας, στόχων, κυρίως στο εργασιακό κομμάτι, ενώ αντιλαμβάνομαι ότι χρειάζεται να πράξω, αδρανώ. Η ερώτηση μου εστιάζει στο γεγονός αν περιμένω πολλά από τον εαυτό μου δηλαδή αν η θεραπεία φτάνει μέχρι ένα σημείο και χρειάζεται να συμφιλιωθώ με αυτό το κομμάτι της δυσκολίας ή αν χρειάζομαι να επαναπροσδιορίσω τους στόχους με τον θεραπευτή μου. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.

Βλέπω πολλούς εφιάλτες τι να κάνω !

Εδώ και ένα χρόνο έχω εγκαταλείψει την εργασία μου λόγω προβλημάτων υγείας. Έχω αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζω ακόμα διαταραχές στον ύπνο. Πέρασα πρόσφατα μία κρίση πανικού που νόμιζα ότι ήταν κρίση άσθματος αλλά ο πνευμονολόγος μου δεν βρήκε τίποτα. Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον, για την ακρίβεια δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον τίποτα. Είναι όλα αυτά στοιχεία κατάθλιψης και πώς πρέπει να τα αντιμετωπίσω;