Μονοχρήστου Δημήτρης

O Μονοχρήστου Δημήτρης είναι Ψυχολόγος και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Βόλο. Είναι πιστοποιημένος σύμβουλος και εγγεγραμμένο διαπιστευμένο μέλος της Βρετανικής Ένωσης Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας (BACP). Η βασική εκπαίδευσή του βασίστηκε στην Προσωποκεντρική προσέγγιση σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Keele στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αποφοίτησε από το τμήμα ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2010. Είναι θεραπευτής Γνωστικής Αναλυτικής Θεραπείας με διαπίστευση από το Association of Cognitive Analytic Therapy (ACAT) στην Αγγλία από το 2023 και μέλος της Πανελλήνιας Εταιρείας Γνωστικής Αναλυτικής Θεραπείας. Είναι, επίσης, θεραπευτής EMDR και μέλος του EMDR Association. Η εμπειρία και η επαγγελματική του εξέλιξη τον οδήγησαν να υιοθετήσει μια πλουραλιστική αντίληψη της πρακτικής του που εισάγει επίσης στοιχεία από θεραπευτικές θεωρίες, όπως οι υπαρξιακές ψυχοθεραπείες, η θεραπεία εστιασμένη στη συμπόνια (CFT), οι θεραπείες προσανατολισμένες στην αντιμετώπιση ψυχολογικού τραύματος (TIST), ψυχαναλυτική θεωρία και γνωστικές/συμπεριφορικές πρακτικές. Έχει, ακόμη, εκπαιδευτεί στην παροχή επίβλεψης σε συμβούλους και ψυχοθεραπευτές και επιβλέπει μεμονωμένους συμβούλους και ομάδες επαγγελματιών σε φιλανθρωπικό ίδρυμα ψυχικής υγείας, σε ένα περιβάλλον κοινωνικής φροντίδας για οικογένειες και σε ένα καταφύγιο γυναικών κοντά στο Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει παράσχει θεραπεία σε πελάτες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην Εθνική Υπηρεσία Υγείας και στον κοινοτικό τομέα/ φιλανθρωπικές οργανώσεις ψυχικής υγείας. Ο όγκος υποθέσεων των πελατών του περιλαμβάνει άτομα από διάφορα εθνοτικά, πολιτιστικά και ταξικά υπόβαθρα, LGBTQ+ δημογραφικά και όλες τις ηλικιακές ομάδες άνω των 16 ετών. Έχει υποστηρίξει άτομα με ποικίλες δυσκολίες, όπως κατάθλιψη, άγχος, διαταραχές προσωπικότητας, μετατραυματικό στρες, εμμονές - ψυχαναγκαστικές διαταραχές, διατροφικές δυσκολίες, διαχειριζόμενα ψυχωσικά συμπτώματα, όπως αυταπάτες και παραισθήσεις. Τέλος, έχει εργαστεί με ενήλικες (16+) οποιασδήποτε ηλικίας που έχουν βιώσει απώλεια (από θάνατο, κατάρρευση σχέσης, απώλεια εργασίας ή άλλο), άνδρες και γυναίκες που έχουν υποστεί ιστορική κακοποίηση, απώλεια οικογενειακής μονάδας, κρίσεις ζωής, δυσκολίες στο χώρο εργασίας και άτομα που βιώνουν αυτοκτονικές σκέψεις και αυτοτραυματίζονται.