Βγαίνω με ένα παιδί που απλά έχουμε σεξουαλική επαφή χωρίς δεσμεύσεις. Το θέμα είναι ότι μου αρέσει πολύ ένας φίλος του και δεν μου έχει ξανατυχει να μου αρέσει κάποιος φίλος του αγοριού που βγαίνω. Είναι λάθος μου το ξέρω και ανήθικο αλλά νιώθω ότι κάτι με συνδέει με τον φίλο του. Να τονίσω πάλι ότι δεν μου έχει ξανατυχει. Πάσχω από κάποιο σύνδρομο η απλά με εξιταρει το "απαγορευμένο";
Καλησπέρα σας. Είμαι σε σχέση εδω και 1 χρόνο, με έναν άνθρωπο, είναι και ο πρώτος μου σύντροφος. Στο σεξουαλικο μέρος δεν εχουμε ολοκληρώσει ακόμα, ο ίδιος λόγω των θρησκευτικών του πεποιθησεων θέλει να είμαστε πιο εγκρατείς. Σε προσφατη συζήτηση που έχουμε κάνει και εχουμε ξανά συζητήσει στο παρελθόν, υπάρχει έντονη φοβία για πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς να έχει γίνει διυσδειση. Έχει την πεποίθηση,ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνω έγκυος ακόμα και με τα προκαταρκτικα που κάνουμε αλλά του εξηγώ ότι χωρίς να γίνει διυσδειση είναι αδύνατον να προκληθεί εγκυμοσυνη μόνο από τα προκαταρκτικα. Του είπα αν θέλει να είμαστε πιο σίγουροι να φοράει αυτός προφυλακτικο η να παίρνω εγώ αντισυλληπτικα χάπια, αλλά η απάντηση του ήταν ότι απλά θα προσέχουμε περισσότερο και θα το δει για το προφυλακτικο. Δεν είναι διαθέσιμος να συζητήσει περισσότερο για αυτό το θέμα, είναι κάθετος στην απόφαση του λόγω των θρησκευτικων του πεποιθησεων. Το σέβομαι από την αρχή της σχέσης, δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά το να μην ξέρει κάποια βασικά πράγματα τουλάχιστον για το ότι χρειάζεται κανονική κανονική διυσδειση για να προκληθεί εγκυμοσύνη με έχει βάλει σε έντονες σκέψεις, καθώς μου παρουσιάζει ότι όλη αυτή η φοβία είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά μου "χτυπάει" πολύ που στην ηλικία που ειναι(25) δεν γνωρίζει και κάποια βασικά σεξουαλικης αγωγής. Είναι σε ένα πολύ θρησκευτικο οικογενειακό περιβάλλον και πέρασε την εφηβεία του στα φοιτητικά του χρόνια. Είχε ολοκληρώσει με άλλη κοπέλα, αλλά το είχε μετανιώσει πολύ γιατί ενιωσε ότι αμάρτησε.Έχω έντονες σκέψεις μην υπάρξει παρόμοια συνθήκη και με εμένα και μετανιώσει, αποφεύγει οτιδήποτε του λέω για το ερωτικό κομμάτι και με στεναχωρεί που αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση. Τον έχει κυριεύσει ένα έντονο αίσθημα ενοχής και φόβου γύρω από το σεξουαλικο κομμάτι . Πως μπορώ να συζητησω μαζί του, τι προσέγγιση θα προτείνατε; Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγνώμμη για το κατεβατό.
Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια.Μπαρκαρε τον περασμένο Απρίλιο ως δόκιμος καπετάνιος στο δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι και ενώ ήταν εν πλω του είπε να χωρίσουν μετα από δύο μήνες !!Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως 4,μήνες αφού γύρισε δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του.Μηπως εχει κατάθλιψη ; Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς η μητέρα μου έπασχε από μανιοκατάθλιψη;Τι να κάνω να τον βοηθήσω;;;
Κάνω παρέα με μια κοπέλα εδώ και 2 χρόνια με την οποία τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι με αποφεύγει και γενικώς έχει ένα υφακι του στυλ ότι νομίζει πως είναι ανώτερη. Θεωρώ ότι αυτό της βγαίνει επειδή εκείνη έχει τατουάζ και καπνίζει ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα από τα δύο και νομίζει ότι είναι "καλύτερη" και πως είναι κάποια. Μου βγάζει ένα συναισθημα ανταγωνισμού και ότι δεν με συμπαθει κατά βάθος και απλά βγαίνει μαζί μου για να περνάει η ώρα της. Το έχω συζητήσει μαζί της και μου λέει πως δεν έχεις κάτι μαζί μου αλλά οι πράξεις της δείχνουν το αντίθετο με έμμεσο τρόπο λόγω του ότι δεν βλεπομαστε συχνά όπως στην αρχή και λόγω του ύπεροπτικου ύφους της. Έχω σκεφτεί να απομακρυνθω και εγώ γιατί δεν μαρεσει όλο αυτό. Θα κάνω το σωστό; Πως να διαχειριστώ τη κατάσταση; Νιώθω μπερδεμένη
Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;
τι σημαίνουν τα ξαφνικά ξεσπασματα θυμου?
Εδώ και 2,5 χρόνια κάνω παρέα με μια κοπέλα από τη σχολή την οποία την εκτιμώ και τη συμπαθώ πολύ όπως και εκείνη. Τους τελευταίους 4 μήνες έχει σχέση με ένα αγόρι και από τότε έχει απομακρυνθεί. Το συζήτησα μαζί της όταν βγήκαμε για καφέ και το παραδέχτηκε ότι έχει κολλήσει πολύ επάνω του με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απ'ολους και απ'όλα όπως μου είπε η ίδια. Εφόσον μου ξεκαθάρισε ότι δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μου μου αρκεί, αλλά από την άλλη είναι η μόνη φίλη που έχω και νιώθω ότι έχει κάτι μαζί μου και αυτό είναι αφορμή ώστε να απομακρυνθούμε επειδή μπορεί κατά βάθος να μην θέλει να κάνουμε παρέα πλέον. Φυσικά δεν έχει προηγηθεί κάτι ώστε να μην κάνουμε παρέα. Έχω προβλήματα πολύ με τη κατάσταση. Πως να φερθώ από εδώ και πέρα;
Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια και ενώ ήταν ως δόκιμος καπετάνιος εν πλώ του είπε να χωρίσουν.Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του .Προσπαθώ να είμαι υποστηρικτική αλλά στεναχωριέμαι.Τι άλλο να κάνω να τον βοηθήσω;;;
Δεν αντεχω αλλο να ειμαι στο ιδιο σπιτι με τους γονεις,αλλα ταυτοχρονα τα οικονομικα μου δεν μου επιτρεπουν να νοικιασω σπιτι μονος μου η να μοιραστω τα εξοδα με αλλο ατομο,εχω εγκλωβιστει,ειμαι 35 και νιωθω πλεον αβολα,ντρεπομαι να λεω στους γυρω μου οτι μενω με τους γονεις ακομη. Τι θα μπορουσα να κανω για αυτο,ειναι ψυχοπλακωτικο και με πιεζει.
Γεια σας,είμαι 36 χρόνων,δεν έχω κάνει ακόμη σχέση,δεν έχω σεξουαλική ζωή,ούτε κοινωνική,ούτε φίλους,ταλαιπωρούμαι από ΓΑΔ,αποφευκτικη διαταραχή προσωπικότητας,χρόνια μοναξιά,με συμπτώματα έντονης ντροπαλότητας,εσωστρέφειας,ανασφαλειών,χαμηλής αυτόεκτιμησης και χαμηλής αυτοπεποίθησης,φόβο απόρριψης,δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων. Τα παραπάνω στοιχεία με δυσκολεύουν πάρα πολύ,είμαι απελπισμένος.
Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι σε σχέση με έναν άνθρωπο 2 χρόνια τώρα. Η σχέση είναι γεμάτη σεβασμό, αγάπη, κατανόηση και επικοινωνία. Γενικότερα είναι κάτι παραπάνω από υγιής με τα ups and down της. Το μόνο ας το πούμε ζήτημα είναι το σεξ. Όχι ως πράξη, αλλά για τα γύρω γύρω ας πουμε. Δεν είναι εκφραστικός ως προς αυτό και ίσως οφείλεται στο ότι ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος. Συνήθως εγώ θα κάνω την πρώτη κίνηση, εγώ θα είμαι πιο έντονη και τα σχετικά, δηλαδή δε θα μου δείξει ότι με θέλει σεξουαλικά μέσα στην ημέρα μας. Σαν δεύτερο ζήτημα είναι οι σκέψεις μου. Έχει πολλούς μήνες που σκέφτομαι την πιθανότητα του χωρισμού (χωρίς να υπάρχει η επιθυμία από κανέναν μας) και κλαίω πάρα πολύ συχνά για αυτό. Αρκετές φορές την εβδομάδα. Σκέφτομαι ότι στο μέλλον δε θα τον έχω γιατι και οι 2 σχεδιαζουμε να φυγουμε στο εξωτερικο και βαζω τα κλαματα. Ειμαι πολυ συνειδητοποιημενη και ρεαλιστρια. Εχουμε τις ζωες και τους στοχους μας και κανενας δε θα γινει εμποδιο για τον αλλον. Γμωριζουμε οτι δεν κρατανε ολα για παντα και ολα μπορουν να ξεπεραστουν, ομως νιωθω αυτον τον ανθρωπο κομματι μου και οτι θα τον αγαπω παντα. Δεν ξερω αν με φοβιζει οτι θα πονεσω, οτι θα τον χάσω, η θνησιμοτητα της καταστασης ή ολα αυτα μαζι. Δεν μπορω να απολαυσω το τωρα γιατι στεναχωριεμαι για το μετα. Δεν ξερω πως να σταματησω αυτες τις σκεψεις. Συγγνωμη για το μεγαλο μηνυμα και σας ευχαριστω
Εμφανίζονται 10 από 11 ερωτήσεις
Το περιεχόμενο των απαντήσεων είναι αυστηρά ενημερωτικό και δεν πρέπει να θεωρηθεί υποκατάστατο ιατρικής συμβουλευτικής
Βρες απαντήσεις στα θέματα υγείας που σε απασχολούν. Υπόβαλε την ερώτησή σου ανώνυμα και οι ειδικοί μας θα σε βοηθήσουν.
Βρες απαντήσεις σε ερωτήσεις σχετικά με ιατρικά θέματα, θεραπείες και άλλα
Δεν βρίσκεις το θέμα που ψάχνεις;Δες τις ερωτήσεις στην κατηγορία Γενικά θέματα
Θα σε ενημερώσουμε με email μόλις απαντήσει κάποιος ειδικός.
Παρουσιάστηκε άγνωστο σφάλμα, αλλά το διορθώνουμε. Παρακαλούμε προσπάθησε ξανά.
Ελέγχουμε την ερώτηση σου και την στέλνουμε σε ειδικούς του doctoranytime
Αν καταχωρήσεις το email σου, θα σε ενημερώσουμε όταν ένας ειδικός απαντήσει στην ερώτησή σου
Όταν η ερώτησή σου λάβει μια απάντηση, θα την δημοσιεύσουμε στις σχετικές ενότητες του doctoranytime
Η αναλυτική περιγραφή του ιατρικού σου προβληματισμού
Οι σύντομες και εύστοχες ερωτήσεις, ώστε οι ειδικοί να μπορούν να απαντήσουν όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα
Οι ονομαστικές αναφορές σε άτομα
Τα αιτήματα τιμών για υπηρεσίες
Η δημοσίευση προσβλητικού ή υβριστικού περιεχομένου