Εμπειρία καύσου από αντικαταθλιπτικά: Αναζήτηση λύσεων;

Καλησπέρα έχω τα εξής προβλήματα. Μετά από 7 χρόνια σχέσης, την βλέπω συχνά στον ύπνο μου, δέχεται έχουμε επαφές δεν βλεπόμαστε από τότε, πέρα από αυτό όταν το παθαίνω, από τον ύπνο μου σηκώνομαι με αίσθηση κούρασης, απογοήτευση, λύπη, νεύρα, αρκετά προβληματισμένος και αυτά με ακολουθούνε στην κοινωνική μου ζωή, είμαι απολύτως, απότομος, νευριάζω εύκολα, παρεξηγώ εύκολα, και δεν φεύγει ποτέ σαν εικόνα από το μυαλό μου, μερικές φορές συμπεριφέρομαι άσχημα σε άτομα που αγαπώ ή που πάω να αγαπήσω χωρίς να το θέλω απλά αυθόρμητα μου βγαίνει και μετά το μετανιώνω. Νιώθω πολύ μπερδεμένος κάποιες φορές και μιλάω μόνος μου με το εγώ μου σαν να απευθύνομαι σε κάποιον νιώθω σαν να χάνω τον εαυτό μου, τι μου συμβαίνει ? Τι φταίει γιατί είμαι έτσι..?

Ο σύντροφος μου έχει ήδη ένα παιδάκι και μόλις του ανακοίνωσα πως είμαι έγκυος απογοητεύτηκε παρα πολύ σε σημείο που να μην το θέλει, είμαστε μαζί 2 χρόνια και ήτανε πολύ ανοιχτός στο θέμα αν ερχόταν μια εγκυμοσύνη όντας απόλυτα σίγουρος για αυτό ότι το θέλει. Απέναντι μου είναι παρα πολύ κρύος, ώρες ώρες μου μιλάει άσχημα δεν ενδιαφέρεται για εμένα ποσο μάλλον για την εγκυμοσύνη μου. Δεν ξέρω τι να κάνω κλαίω συνέχεια μόνη μου στο δωμάτιο δεν μπορώ να κοιμηθώ και σκέφτομαι συνέχεια τον χωρισμό και να το μεγαλώσω μόνη μου. Δεν μπορώ να νιώσω ευτυχία από την ώρα που έμαθα πως είμαι έγκυος…σε λίγες μερούλες θα ακούσω και την καρδουλα του και δεν μπορώ να χαρω όλο αυτό που μου συμβαίνει.

Παιρνω σιπραλεξ των 10 mg για 7 χρόνια για Γεν. Αγχώδη διατ. αλλά ο γιατρός μου θέλει να το ανεβάσει στα 15 mg τώρα γιατί με βλέπει πιο αγχωμένο. Φοβάμαι πως μετά δεν θα κόβεται με τίποτα. Εχω ενδοιασμούς. Πόση διαφορά θα κάνουν τα 5 mg?

Περνάω ένα καταθλιπτικό επεισόδιο με φαρμακευτική αγωγή αλλά ενώ θέλω να πάω για δουλειά κάτι με φοβίζει λόγο φαρμάκων

Καλησπέρα,το πρόβλημα μου είναι με τις αρνητικές σκέψεις,δηλαδή άμα κάποιος με προσβάλει,με αγνοήσει όταν του μιλάω ή γενικά με μειώνει,κάθομαι και το σκέφτομαι για πολύ καιρό με αποτέλεσμα να καταστρέφεται κάθε νέα μου μέρα,δε μ αρέσει καθόλου αυτό,πως μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις μου;Για παράδειγμα ενας καθηγητής στο σχολείο μου δε με συμπαθεί και μου φαίνεται ότι με μειώνει γιατί τον είχα χαιρετήσει και με αγνοούσε και γενικά μου βγάζει μία δυσάρεστη συμπεριφόρα όταν του μιλάω και αντί να μη με νοιάζει καν,κάθομαι το σκέφτομαι εδω και 1 μήνα από τότε που έγινε αντί να προχωρήσω,νιώθω ότι δε μπορώ να προχωρήσω έτσι,ξέρω οτι μου κάνει κακό όμως απλά δε το ξεχνάω,τι να κάνω?Επίσης πρεπει να αναφέρω πως είμαι άτομο που υποφέρει από μοναξιά και έχω την αναγκη αποδοχής από άλλους ανθρώπους,όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω με απογοητεύει πλήρως.

Καλησπέρα σας , από το προηγούμενο καλοκαίρι έχω παρατηρήσει μια δραματική αλλαγή στο πως λειτουργώ πως νιώθω γενικά μια μεγάλη αλλαγη.Απο τότε έως σήμερα έχει αλλάξει πολλή το πρόγραμμα ύπνου μου κοιμάμαι συνεχεία κι άπλα κάθομαι στο κρεβάτι και κλαίω δεν έχω όρεξη να βγω από το σπίτι ,δεν έχω όρεξη να κάνω κάτι ούτε τις παλιές συνήθειες που είχα ,δεν μου προσφέρουν χαρά πλέον ,ακυρώνω συνεχεία πράγματα που έχω να κάνω δεν βγαίνω πλέον με τους φιλους μου το αναβάλω συνεχεία δεν παίρνω χαρά πλέον από αυτό ούτε έχω την δύναμη να βγω από το σπίτι Υπάρχει μια συνεχείς στεναχώρια κλαίω για διάφορα πράγματα(μου περνούν κι συχνά σκέψης αν πέθαινα τι θα γινόταν μήπως θα ήμουν καλύτερα πάντα σταματάω να σκέφτομαι για τέτοια ενδεχόμενα γιατί τρομάζω με τον εαυτό μου σε τι επίπεδο μπορεί να φτάσω )νιώθω κόπωση πολύ συχνά και ένα πόνο στο στήθος μες την ήμερα και για κάποια λεπτά άγνωμε σε σημείο να μην μπορώ να ανασάνω κι προσπαθώ να συγκρατηθώ ο καλύτερος σύμμαχος σε όλο αυτό πιστεύω είναι ύπνος με κάνει να ξεχνιέμαι για λίγο . Το έχω συζήτηση με φίλους και δυο με παρέπεμψαν σε ψυχίατρο ένας από τους έχει κατάθλιψη κι είναι σε φαρμακευτική αγωγή μου είπε ότι κάλο θα ήταν να πάω σε ψυχίατρο μου είπε ότι συνήθως σε τέτοιες κατάστασης κάνεις κάποιο τεστ κι από εκεί συμπεραίνουν τι είδους αντιμετώπιση χρειάζεσα.Φοβαμαι να πάω και συνέχεια το αναβάλω πιστεύετε ότι όντως αυτό μπορεί να είναι κατάθλιψη ή κάτι ποιο σοβαρό .

Καλη σας μερα ειμαι 37 ετων.Εδω και χρονια εχω αρρωστοφοβια οτιδηποτε μικρο το κανω μεγαλο και τραγικο .Εχω ολη μερα απο το πρωι που ξυπναω εως το βραδυ εχω πολυ μεγαλο αγχος πλακωμα στο στηθος εχω νευρικοτητα και δεν με κανει τιποτα χαρουμενο ουτε γελαω με το οτιδηποτε απλα τιποτα δεν εχει νοημα νιωθω σαν ρομποτ δουλευω μηχανικα δεν νιωθω τιποτα μονο σαν να με εχει σκεπασει ενα μεγαλο πεπλο .δεν μαρεσει τιποτα δεν θελω τιποτα ,Φοβαμαι να παω σε ψυχιατρο γτ φοβαμαι παρενεργειες απο τυχον φαρμακευτικη αγωγη.Παλαιοτερα ειχα παει σε ψυχιατρο μου βρηκε υποχονδριασμο ,καταθλιψη,αγχωδης διαταραχη μου εγραψε φαρμακα δεν τα πηρα ποτε και δεν ασχοληθηκα ξανα.τον τελευταιο χρονο απλα δεν ζω .τι με συμβουλευεται να κανω?ευχαριστω