Ζολόφτ και σύγχυση σε ηλικιωμένη με υψηλή πίεση - ανακουφιστικές επιλογές

Καλησπέρα,Είμαι 21 χρονών και είχα ένα έντονο συμβάν με κρίση πανικού πριν από 9 μήνες, απο τότε που έγινε αυτό για τους υπόλοιπους 2 μήνες πάθαινα συνέχεια κρίσεις πανικού σε έντονο βαθμό κυρίως πριν τον ύπνο αλλά και σε άλλες στιγμές μέσα στη μέρα.Εκτος από κρίσεις πανικού καμία φορά ξυπνάω και στον ύπνο μου ιδρωμένος και τρέμω ή κάποιες άλλες φορές προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά δεν μ αφήνει το μυαλό μου να ηρεμήσω.Επισης πλέον χρειάζεται να παίρνω βαθιές ανάσες που και που από το στόμα γιατί νιώθω ότι πιέζομαι .Εχω κάνει εξετάσεις είναι όλα εντάξει, οπότε το θέμα είναι άγχους υποθέτω.Τους τελευταίους 3 μήνες παθαίνω πιο σπάνια κρίσεις πανικού πχ 2-5 φορές τον μήνα και είναι πολύ πιο χαλαρές από ότι παλιότερα.Για κάποιο λόγο όμως δεν σταματάνε τελείως.Δεν έχω κάτι το οποίο με απασχολεί κλπ είμαι εντάξει, αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν σταματάνε τα συμπτώματα μέσα στην καθημερινότητα(ταχυπαλμίες ταχυκαρδίες ζαλάδες ναυτία αίσθημα φόβου πόνοι στο στήθος και στους μύες εξάψεις δύσπνοια κ.α) Τι θα μπορούσα να κάνω για να ξεπεράσω τελείως τις κρίσεις πανικού και τα συμπτώματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά μου ;

Καλησπέρα είμαι 20 χρονών και πάθαινα κρίσεις πανικού κλπ από το έντονο άγχος.Τωρα πλέον έχουν λιγοστέψει κατά πολύ και δεν παθαίνω τόσο συχνά αλλά έχω παρατηρήσει πως μέσα στην καθημερινότητα νιώθω περίεργα κάποιες φορές και γενικά δεν μπορώ να πάρω βαθιά ανάσα ή χρειάζεται να παίρνω βαθιές ανάσες για να νιώσω χαλαρός, επίσης έχω πόνους η ενοχλησεις στο στήθος και στους μύες και κάποιες φορές νιώθω σαν να μην μπορώ να χαλαρώσω(σαν να πνίγομαι ή να πιέζομαι).Έχω κάνει εξετάσεις και είναι όλα εντάξει.Να προσθέσω ότι μετά από μια κρίση πανικού για 2-3 μέρες νιώθω γενικά πολλές ενοχλήσεις και πως μπορεί να είμαι καλά για κάποιο καιρό αλλά μετά να ξανά νιώθω έτσι .Ηθελα να ρωτήσω γιατί νιώθω περίεργα στην καθημερινότητα μου ενώ μπορεί να μην αγχώνομαι και πως αυτό σταματάει.

Μία ερώτηση υπάρχει ένας άνθρωπος όπου του έρχεται κάτι στο στήθος άννα το πνίγει και κλαίει συνέχεια αυτό το πράγμα κάθε μέρα έχει ένα χρόνο τώρα

Καλησπερα σας. Ειμαι 17 χρονων και έχω συχνα σχεδον καθε μερα ταχυκαρδια λογο του αγχους που ειχα παθει κρισει πανικου αλλα πριν 2 μερες περιπου με επιασε σαν πονος οχι ακριβως πονος σαν ενόχληση κρατησε μερικη ωρα εφυγε αλλα μου εχει μεινει στο μυαλο οτι θα παθω κατι κακο και τωρα πια νιωθω σαν να με ενοχλει καποιες φορες οχι παντα και πισω στην πλατη καποιες φορες αλλα δν ειναι οτι με ποναει, σαν ενοχλήσεις, ειχα παει σε γιατρους πριν 1 χρονο περιπου και μ ειπαν οτι ειναι απο το αγχος δν εχω κατι, τωρα δν ξερω αν εχει αλλαξει κατι απο τοτε και αυτο με φοβίζει και δν ξερω τι να κανω

Καλησπέρα! Είμαι 18 χρονών και είμαι κοπέλα. Όταν ξεκίνησα να πηγαίνω λύκειο μεταφέρουν με λεωφορείο. Από τότε ξεκινησε ένα τρομερό αγχος, αγχωνομουν τόσο πολύ για το άμα προλάβω το λεωφορείο που πήγαινα στην στάση 15 λεπτά νωρίτερα έχω αγχος για τα πάντα για το καθε τι που θα μου συμβεί με πιάνουν ταχυκαρδίες δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στον πολλοί κόσμο. Αγχώνομαι για το αν με σχολιάσουν για το αν κάνω κάτι αυθόρμητο πάνω στην πλάκα και παρεξηγηθεί. Γενικότερα δεν έχω περάσει μπουλιγκ στην ζωή μου. Εκτός απο το ότι είμαι αγχωδεις άνθρωπος το δεύτερο κακό είναι ότι ντρέπομαι σε ακραίο βαθμό τύπου κοκκινίζω με πιάνουν ταχυκαρδίες και νευρικές κινήσεις. Φέτος από το πολύ αγχος άρχισα να υπεραναλυω κάθε τι μου συμβαίνει και νιώθω ότι ζω μια από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου, είχα να φάω μια εβδομάδα έκλαιγα με επιανε σγχος για το οτιδήποτε. Έχετε να μου δώσετε κάποιες συμβουλές στο να μπορέσω τουλάχιστον να πάρω τα πάνω μου;

Καλησπέρα σας. Χώρισα πριν 2 μήνες από μία τοξική σχέση, και στο διάστημα των 2 μηνών δεν με άφηνε σε ησυχία, παρακαλούσε να τα ξαναβρούμε όλες και όλους τους γνωστούς μου, η όταν με πετύχαινε στο δρόμο πάλι παρακαλούσε. Τελικά έκοψα μαχαίρι και μετά από πολλές φορές που του είπα να μην με ξαναενοχλησει, θεωρώ πως τώρα σταμάτησε οριστικά. Το κακό είναι πως ενώ έκοψα και δεν θέλω να είμαι μαζί του, από την στιγμή που του απαγόρευσαν να μου ξαναμιλήσει, παθαίνω κρίσεις πανικού. Και ενώ δεν ξέρω τον λόγο, ενώ θα έπρεπε να είμαι ήρεμη που ουσιαστικά "απαλλάχτηκα", παθαίνω αυτές τις κρίσεις με συνέπεια να έχω αρχίσει τα αγχολυτικα. Γιατί μου συμβαίνει όμως αυτό, τώρα μετά τον οριστικό χωρισμό από έναν άνθρωπο που μου δημιουργούσε πολλά προβλήματα?

Σκέφτομαι τον θάνατο συνέχεια και τον φοβάμαι δεν αντέχω στην ίδεα πως θα βρίσκομαι μέσα σε ένα κουτί μες το χώμα. Ενώ ουσιαστικά ξέρω πως δεν θα νιώθω με βασανίζει αυτή η σκέψη κάθε μέρα και κυρίως τα βράδυα. Γιατί συμβαίνει αυτό?( Δεν έχω χάσει κάποιον)