Έχω την εντύπωση ότι στη περιοχή των ποδιών έχω λιποιδημα.απο ποιον γιατρό θα μπορούσα να ξεκινήσω για να βεβαιωθω;

Ξεκίνησα το seropram εδώ και 12 μέρες και είμαι μες στον πανικό Σκέτη τρελά Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει; είμαι χειρότερα από πριν

Γεια σας . Είμαι 32 ετών έχω γενικά πολύ άγχος γιατί είχα κ κρίσεις πανικού κ γενικά έχω παρατηρήσει πως έχω παρά πολλά ρεψίματα κατά τη διάρκεια της ημέρας που συνοδεύονται αρκετές φορές κ από καούρα . Βέβαια όταν είμαι ας πούμε στη δουλειά ελαττώνεται σε πολύ σημαντικό βαθμό η γενικά όταν κάνω κάτι . Πίνω 1-2 καφέδες τη μέρα κ ατμιζω, επίσης έχω το κακό να τρώω αρκετά γρήγορα .

Καλησπέρα σας. Τα 2 τελευταία χρόνια νοιώθω ότι θελω να πάω σε έναν ψυχολόγο . Κυρίως να μιλήσω, να κάτσει ένας άνθρωπος να με ακουσει και να με συμβουλέψει. Αγχώνομαι όμως. Μέχρι και να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με αγχώνει . Νιώθω ότι θα πάω εκεί και θα μπλοκάρω,δεν θα μπορώ να πω λέξη. Να πω εδώ ότι έχω επισκεφτεί ξανά ψυχολόγο, ΜΙΑ φορά όμως. Δεν ξανά πήγα. Νιώθω ότι θελω να πω τόσα πολλά πράγματα , που απλά τα ξεχνάω όλα, και πάμε αυτήν αρχή πάλι... αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι έχω παρά πολλά νεύρα. Νευριαζω με το παραμικρό. Θυμώνω με το παραμικρό. Και θυμώνω πολύ άσχημα . Φωνάζω, βρίζω, κλαίω , βαράω τα χέρια μου στον τοίχο. Πιο μικρή από τα 13 χαρακωνομουν. Στα 17 σταμάτησα να το κάνω. Τώρα είμαι 22. Το έκανα πάλι σε έναν τσακωμο με την μαμά μου πριν κάποιους μήνες. Οι λόγοι που νευριαζω και θυμωνω δεν είναι τόσο σοβαροί, ώστε να φτάνω σε τέτοιο σημείο. Και το κυριότερο δεν ελέγχω ούτε τι λέω, ούτε τι κάνω. Νιώθω ότι βράζω εκείνη την ώρα, θόλωνω και δεν με νοιάζει τίποτα..και αυτό με με βασανίζει πιο πολυ είναι ότι το συναίσθημα του θυμού ΔΕΝ φεύγει. Και ασ έχουν περάσει 2-3 ώρες.. ακομα θα έχω νεύρα με αυτό που έγινε. Και ας μην ήταν λογος να κάνω έτσι.

Πως να αντιμετωπίσω το ανχος

Καλησπέρα σας Είμαι κοντά στα 70 ακόμα εργαζόμενος, παντρεμένος χωρίς παιδιά με αρκετές όμως λοιπές οικογενειακές υποχρεώσεις. Είμαι αρκετά κοινωνικός και στην δουλειά μου (είμαι λογιστής σε Εταιρία) αλλά και στον φιλικό μου περίγυρο που κατά την άπειρη γνώμη μου δεν δικαιολογεί το άγχος που εδώ και δύο μήνες έχει μπει "δυναμικά" στην ζωή μου. Όλα άρχισαν με ένα σφίξιμο στην καρδιά μου, ταχυπαλμίες, ελαφρές στομαχικές ζαλάδες, αστάθεια στο περπάτημα, ανακάτεμα στο στομάχι, πτώση της αρτηριακής πίεσης (αν και αυτή δεν με φόβισε διότι την κληρονόμησα από τον πατέρα μου που ήταν υποτασικός)κυρίως την νύχτα και γενικά έφτασα στο σημείο να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου παρόλο που περπατάω αρκετά. Η πρώτη κίνησή μου ήταν να κάνω όλες τις αιματολογικές, καρδιολογικές μαζί με test κοπώσεως, θεοειδή κ.λ.π εξετάσεις οι οποίες βγήκαν άριστες. Την μόνη προσωρινή βοήθεια που έλαβα ήταν για το στομαχικό ανακάτεμα και αϋπνία το οποίο με βοήθησε αλλά η επόμενη μέρα συνοδεύεται πάλι με κακή διάθεση, κλάμα που με ανακουφίζει αλλά ταυτόχρονα μου φέρνουν κόπωση και το μόνο που κάπως με βοήθησε είναι ένα περπάτημα 2 χιλιομέτρων που μου μείωσαν λίγο την αστάθεια. Σας παρακαλώ θερμά να με συμβουλέψετε τί να κάνω Με εκτίμηση Μιχάλης

Πώς διαχειρίζεσαι έναν τοξικό πατέρα που ποτέ δεν ήταν δίπλα σου κ παρόλαυτα λέει ψέματα για να μην πει κάτι ο κόσμος;Υ.Γ.οι γύρω μας δεν τον χωνεύουν

Έχω άγχος πολύ για μικροπραγματα για απλά γεγονότα δεν ξέρω πως να το διαχειριστω