Ανανιάδης Μπασιάς Αλέξανδρος MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες
  Είναι πιθανό να πεθανει κανείς από φοβίες και άγχος;

  • Όχι. Το άγχος, οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού και οποιαδήποτε άλλη διαταραχή άγχους δε μπορούν να προκαλέσουν ούτε το θάνατο ούτε καμία άλλη σωματική ασθένεια. Μπορούν όμως να μας αναστατώσουν πάρα πολύ, και τα συμπτώματά τους είναι πράγματι πολύ τρομακτικά. Είναι γεγονός ότι τη σημερινή εποχή υπάρχει η τάση να αποδίδουμε στο άγχος οτιδήποτε δε μπορεί να εξηγήσει η ιατρική επιστήμη. Αυτός είναι ένας μεγάλος μύθος και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μας προκαλέσει ενοχές ότι κάτι δεν κάναμε σωστά στη ζωή μας. Όπως ένας διαβητικός δεν ευθύνεται για το διαβήτη του, έτσι κι ένας αγχώδης δεν ευθύνεται για το άγχος του. Στις επόμενες παραγράφου...ς θα προσπαθήσω να μοιραστώ μαζί σας λίγες γνώσεις σχετικά με το άγχος, τις κρίσεις πανικού, τις φοβίες και την αντιμετώπισή τους.
    
    Τι είναι το άγχος;
    
    Το άγχος είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός του οργανισμού απέναντι σε αντικειμενικά απειλητικές καταστάσεις. Μας βοηθάει να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να αντιληφθούμε έγκαιρα έναν κίνδυνο και να τον αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αυτός ο μηχανισμός μπορεί να ενεργοποιείται με τρόπους που είναι δυσλειτουργικοί για τη ζωή μας. Αυτές οι εσφαλμένες ενεργοποιήσεις του άγχους μπορούν να πάρουν πολλές και διαφορετικές μορφές τις οποίες λέμε διαταραχές άγχους όπως οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, η μετατραυματική διαταραχή, οι επίμονες σκέψεις, η παρορμητικότητα, οι αποφυγές, η έντονη ανησυχία, οι κοινωνικές δυσκολίες.
    
    Για παράδειγμα, έστω ότι βρίσκουμε ένα φίδι στην αποθήκη του σπιτιού μας. Μέσα από το μηχανισμό του άγχους, το σώμα μας εφοδιάζει με ό,τι χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο είτε μέσω της φυγής, είτε μέσω του παγώματος, είτε μέσω της μάχης. Τα επινεφρίδια που βρίσκονται πάνω από τα νεφρά μας εκκρίνουν μια ουσία στο αίμα που λέγεται αδρεναλίνη και όταν συμβαίνει αυτό αισθανόμαστε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Η αδρεναλίνη βοηθά τις κόρες των ματιών μας να διασταλλούν ώστε να βλέπουμε καλύτερα, και την καρδιά μας να χτυπήσει δυνατά. Αυτό θα βοηθήσει το μυικό μας σύστημα να αιματωθεί γρήγορα ώστε να είναι έτοιμο είτε για να τρέξουμε γρήγορα, είτε για να μείνουμε ακίνητοι και να μη μας εντοπίσει η απειλή, είτε για να μαχηθούμε με όλη μας τη δύναμη. Αυτή η αιμάτωση καταναλώνει πολύ οξυγόνο οπότε η αναπνοή μας θα γίνει πιο έντονη και γρήγορη. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλός μας θα υπεροξυγονωθεί με αποτέλεσμα να αισθανθούμε ζάλη. Αυτός ο μηχανισμός θα καταναλώσει πολύ ενέργεια και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μας θα πέσουν. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να νιώθουμε εξαντλημένοι μετά από αυτήν την τόσο έντονη σωματική αντίδραση.
    
    Καμιά φορά, το σώμα μας μπορεί να ξεκινήσει αυτόν τον μηχανισμό σε καταστάσεις που δεν είναι αντικειμενικά επικίνδυνες, όπως για παράδειγμα ένας χώρος με πολύ κόσμο, ένα ασανσέρ, ή μια δημόσια ομιλία. Για κάποιους δικούς μας έγκυρους λόγους αυτές οι καταστάσεις μπορεί σε κάποια φάση της ζωής μας να αρχίσουν να φαίνονται απειλητικές κι έτσι το σώμα μας θα θελήσει να μας προστατεύσει με το μόνο μηχανισμό που ξέρει. Επειδή όμως γνωρίζουμε ότι δεν είναι αντικειμενικά επικίνδυνες και στο παρελθόν μπορεί να τις αντιμετωπίζαμε με άνεση είναι πιθανό να μην καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και να νομίζουμε ότι η σωματική αντίδραση της ταχυκαρδίας ή της ζάλης θα μας προκαλέσει κάτι κακό όπως μια καρδιακή προσβολή ή ένα εγκεφαλικό. Τι πιο λογικό από το να επιλέξουμε την αντίδραση της φυγής και να αποχωρίσουμε γρήγορα από αυτήν την κατάσταση. Νιώθωντας ότι χρειαζόμαστε λίγο αέρα θα πάμε σε έναν άλλο χώρο και θα ηρεμήσουμε. Η συνέπεια θα είναι να επιβεβαιωθεί το σώμα μας ότι πράγματι υπήρξε κίνδυνος και καλά έκανε που μας προστάτευσε με το μηχανισμό του. Αυτό που βιώσαμε είναι μια κρίση πανικού.
    
    Τι είναι κρίση πανικού;
    
    Η κρίση πανικού είναι μια ξαφνική στιγμή έντονου φόβου ή δυσφορίας που μπορεί να διαρκέσει από 5 έως και 20 λεπτά φθάνοντας την αποκορύφωσή της μέσα σε αυτό το διάστημα και μετά υποχωρεί. Κάποια βασικά συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν σε μια κρίση πανικού είναι τα εξής:
    • Ταχυκαρδία
    • Εφίδρωση
    • Τρεμούλα
    • Δύσπνοια
    • Στηθάγχη
    • Κόμπος στο λαιμό
    • Αίσθημα πνιγμού
    • Ζάλη, αίσθημα αστάθειας ή τάση για λιποθυμία
    • Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα
    • Ναυτία
    • Ξαφνικά αισθήματα ζέστης ή ρίγη
    • Φόβος θανάτου (πχ¨θα πεθάνω¨)
    • Φόβος απώλειας ελέγχου (πχ¨θα τρελαθώ¨)
    
    Οι κρίσεις πανικού είναι ένα πολύ συχνό και συνηθισμένο φαινόμενο και μπορεί να συμβούν σε στιγμές που αισθανόμαστε αγχωμένοι ή και σε στιγμές που αισθανόμαστε ήρεμοι. Κάποιες είναι προβλέψιμες και εμφανίζονται έπειτα από ένα αντιληπτό ερέθισμα, ενώ άλλες κάνουν την εμφάνισή τους ξαφνικά και από το πουθενά. Είναι μια πολύ τρομακτική εμπειρία και πολλές φορές είναι πολύ λογικό να νομίσουμε ότι απειλούμαστε από κάποια πολύ σοβαρή σωματική πάθηση όπως μια καρδιακή προσβολή ή ένα εγκεφαλικό. Ωστόσο, οι κρίσεις πανικού δεν είναι επικίνδυνες. Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνουν λόγω των φυσιολογικών αντιδράσεων που έχει αναπτύξει το σώμα μας για να αντιμετωπίσουμε κινδύνους.
    
    Τι είναι οι φοβίες;
    
    Οι φοβίες είναι μια διαταραχή άγχους η οποία χαρακτηρίζεται από έναν επίμονο, υπερβολικό, και μη ελεγχόμενο φόβο απέναντι σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, κατάσταση, ή δραστηριότητα. Μια συνηθισμένη αντίδραση που μπορούν να μας προκαλέσουν είναι οι κρίσεις πανικού και οι αποφυγές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κρίσεις πανικού είναι προβλέψιμες και καθώς γνωρίζουμε ότι προκαλούνται κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με το συγκεκριμένο ερέθισμα/κατάσταση τι πιο λογικό από το να αποφεύγουμε την επαφή μας με αυτό. Βραχυπρόθεσμα αυτή η επιλογή λειτουργεί διότι πέφτει το άγχος και νιώθουμε καλύτερα. Μακροπρόθεσμα, όμως, η συνέπεια είναι να επιβεβαιωθεί το σώμα μας ότι το συγκεκριμένο ερέθισμα είναι πράγματι επικίνδυνο επομένως καλά έκανε που σήμανε συναγερμό.
    
    Τα ακόλουθα σενάρια είναι πολύ συνηθισμένα:
    
    • Να αναπτυχθεί μια φοβία η οποία να προκαλεί κρίσεις πανικού
    • Να αναπτυχθεί μια φοβία η οποία να μην προκαλεί κρίσεις πανικού
    • Να προκληθεί μια κρίση πανικού από την οποία να αναπτυχθεί μια φοβία
    • Να προκληθεί μια κρίση πανικού από την οποία να μην αναπτυχθεί μια φοβία
    
    Πως αντιμετωπίζονται;
    
    Συνήθως, η αντιμετώπιση κάθε διαταραχής άγχους περιλαμβάνει την εκπαίδευση σε νέους και εξατομικευμένους τρόπους αντιμετώπισης των σκέψεων και των καταστάσεων που μας προκαλούν άγχος. Μαθαίνοντας πως σκεπτόμαστε, πως νιώθουμε, και πως πράττουμε όταν αγχωνόμαστε μπορούμε να μειώσουμε την έντασή τους ακόμη περισσότερο και να μάθει το σώμα μας ότι τελικά δεν απειλούμαστε οπότε δε χρειάζεται να ξεκινήσει το μηχανισμό φυγής/μάχης. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας φοβίας είναι η σταδιακή έκθεση στο ερέθισμα ή την κατάσταση που μας φοβίζει. Είναι πολύ φυσιολογικό να νιώθουμε την ανάγκη να αποφύγουμε την επαφή μας με αυτό το ερέθισμα. Κάθε φορά όμως που το αποφεύγουμε, επιβεβαιώνουμε στο σώμα σας ότι καλά έκανε που ενεργοποίησε το μηχανισμό άγχους και μας προστάτευσε. Αντίθετα, κάθε φορά που παραμένουμε εκτεθειμένοι σε αυτό για περισσότερο από 20 λεπτά, ενημερώνουμε το σώμα μας ότι δεν κινδυνεύουμε άρα δε χρειάζεται να ενεργοποιεί το συγκεκριμένο μηχανισμό. Μπορεί να μην είναι όσο εύκολο ακούγεται, αλλά δεν είναι αδύνατο. Όσο περισσότερο εξασκούμαστε σε αυτό που μας δυσκολεύει, τόσο μεγαλύτερη θα γίνεται και η αντοχή μας σε κάθε εξάσκηση. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση. Ελπίζω να βοήθησα! Διάβασε περισσότερα

    

    Ανανιάδης Μπασιάς Αλέξανδρος

• Άγχος και Στρες
  Καλησπερα.Ειμαι 26 χρονων.Εχω 2 παιδακια, ΝΟΜΊΖΩ ΟΤΙ εχω ΓΑΔ,1.στο σπιτι υπαρχουν εντασεις, καθημερινα οχι ομως κτ σοβαρο.3.το καλοκαιρι ειχα εναν αποχωρισμο των παιδιων για 10 μερες που βεβαια ο σκοπος δεν ητανε για κακο, κ τοτε στις μερες αυτες,με ειχε πιασει κ μια ιωση ισως λιγο πιο βαρυα,τοτε ακριβως ξεκινησαν ολα.Ξεκινησα να σκεφτομαι πως κατι εχω κ εμπαινα στο ιντερνετ κ διαβαζα,κ ειχα γυρισει ολους τους γιατρους.κανενας δε βρηκε κατι ηταν ολα τελεια.κ σε καρδιολογο ολα καλα.Μ λενε απο αγχος ειναι ολα.από τοτε κ σχεδον καθε 2 μηνες κανω εξετασεις αιματος απο τη φοβια μ.Επιπλεον, σκεφτομαι συνεχως το θανατο κ νιωθω οτι κατι ασχημο θα συμβει στ περιβαλλον μ το νιωθω αυτο οταν πιεζομαι,όταν ερχομαι σε αντιπαραθεση με καποιο δικο μ ατομο,η οταν ξερω οτι πρεπει να βγω απο το σπιτι,σε κοσμο,με πιανει συγχυση όταν σκεφτομαι μια κατασταση κ ας μν εχει γινει αλλά κ οταν σκεφτομαι κατι η καποιο μερος π δε θα ηθελα να ειμαι.Άλλες παλι όταν σκεφτομαι ακριβως τα ιδια ειμαι κλ.Καποιες φορες δε εχω ορεξη να κανω τπτ κ καποιες αλλες πεταω.ολα αυτα δν ειναι στασιμα κ μονιμα αλλα μια ερχονται κ μια φευγουν.Οταν αλλαζω περιοχες με πιανει,αγχος θα το ελεγα κ συγχυση.Όταν ξεχνιεμαι με κατι δν τα βιωνω.Επισης οταν μενω μονη μ σκεφτομαι πιο εντονα κ αναλυω πιο εντονα τα παντα.Ίσως ξεχνω να αναφερω κτ.Ειχα αυτοανοσο υπερθυρεοειδισμο αλλα εχει ρυθμιστει με χαπια, κ τρ το κοιταξα ειν οκ,διακρινω να εχω επιθετικοτητα κ νεαρα της περισσοτερες φορες θα ελεγα.όλο αυτό θα με τρελανει.ψυχοσωματικα κάποιες φορες εχω αναγουλες δυσπνοια κ ηπια ζαλη σαν αδυναμια,κ πονο στην πλατη κ στους ωμους.καθε φορα π ακουω μια κατασταση η βλεπω κτ σε tv βαζω τν εαυτα μ σε αυτο με πιανει συγχυση.Κριση πανικου επαθα μονο μια φορα πριν 7 χρονια.Κανω καθιστικη ζωη.δε συμβαινει κτ στν κυκλο μ που να με επηρεάζει αμεσα.Τι πιστευετε εσεις;δε εχω επισκεφθει ποτε ψυχολογο η ψυχιατρο κ το αποφευγω προς το παρον για οικονομικους λογους.Ευχαριστω”

  • Καλημέρα σας, απο αυτά που μοιραστήκατε φαίνεται ότι όταν αποχωριστήκατε τα παιδιά σας για 10 ημέρες και περάσατε μια βαριά ίωση αρχίσατε να αισθάνεστε πιεσμένη.
    
    Από τότε υπάρχουν φορές που κάποιες καταστάσεις όπως όταν:
    
    • Έρχομαι σε αντιπαράθεση με δικούς μου ανθρώπους
    • Πρέπει να βγώ από το σπίτι
    • Πρέπει να έρθω σε επαφή με κόσμο
    • Αλλάζω περιοχές
    • Μένω μόνη μου
    • Βλέπω κάτι δυσάρεστο στην tv
    
    Φαίνεται να σας προκαλούν έντονες αρνητικές σκέψεις όπως:
    
    • Το θάνατο
    • Κάτι άσχημο θα συμβεί στο περιβάλλον μου
    • Κάτι έχω
    • Μέρη στα οποία δεν θέλω να είμαι
    • Τον εαυτό μου σε... δυσάρεστες καταστάσεις
    • Όλο αυτό θα με τρελάνει
    
    Αυτές οι σκέψεις σας φαίνεται να σας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα όπως:
    
    • Φόβο
    • Νεύρα
    
    Και όταν συμβαίνουν όλα αυτά έχετε τις παρακάτω σωματικές αισθήσεις:
    
    • Αναγούλες
    • Δύσπνοια
    • Ήπια ζάλη
    • Αδυναμία
    • Πόνο στην πλάτη και στους ώμους
    
    Αυτά επηρεάζουν τη συμπεριφορά σας με αποτέλεσμα να:
    
    • Ψάχνω στο διαδίκτυο τα συμπτώματά μου και διαβάζω πληροφορίες
    • Αναλύω πιο έντονα τα πάντα
    • Γυρνάω όλους τους γιατρούς
    • Κάνω εξετάσεις αίματος κάθε δύο μήνες
    • Χάνω την όρεξη να κάνω αυτά που με ευχαριστούν
    • Διακρίνω να έχω επιθετικότητα
    
    Ταυτόχρονα υπάρχουν φορές που οι παραπάνω σκέψεις και καταστάσεις δε σας επηρεάζουν και είστε καλά.
    
    Έχοντας κάνει όλες τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις οι πιθανότητα να είχατε κάτι σωματικό θα είχε φανεί. Οι πιθανότητες να είναι κάτι ψυχολογικό φαίνονται υψηλότερες.
    Θα μοιραστώ μαζί σας λίγα λόγια για το άγχος, τις κρίσεις πανικού, και τη ΓΑΔ.
    
    Τι είναι το άγχος;
    
    Το άγχος είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός του οργανισμού απέναντι σε αντικειμενικά απειλητικές καταστάσεις, όπως για παράδειγμα ένα άγριο θηρίο στο δάσος. Μας βοηθάει να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να αντιληφθούμε έγκαιρα έναν κίνδυνο και να τον αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
    
    Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αυτός ο μηχανισμός μπορεί να ενεργοποιείται απέναντι σε καταστάσεις οι οποίες δεν είναι αντικειμενικά απειλητικές, αλλά για κάποιους δικούς μας έγκυρους λόγους ερμηνεύονται ως επικίνδυνες. Σε αυτές τις στιγμές το σώμα μας επειδή θέλει να μας προστατεύσει από κάθε κίνδυνο αρχίζει να ενεργοποιεί το μηχανισμό του άγχους με τρόπους που είναι δυσλειτουργικοί για τη ζωή μας.
    
    Αυτές οι εσφαλμένες ενεργοποιήσεις του άγχους μπορούν να πάρουν πολλές και διαφορετικές μορφές τις οποίες λέμε διαταραχές άγχους όπως η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή (ΓΑΔ), οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, η μετατραυματική διαταραχή, οι επίμονες σκέψεις, η παρορμητικότητα, οι αποφυγές, η έντονη ανησυχία, οι κοινωνικές δυσκολίες.
    
    Για παράδειγμα, έστω ότι βρίσκουμε ένα φίδι στην αποθήκη του σπιτιού μας. Μέσα από το μηχανισμό του άγχους, το σώμα μας εφοδιάζει με ό,τι χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο είτε μέσω της φυγής, είτε μέσω του παγώματος, είτε μέσω της μάχης. Τα επινεφρίδια που βρίσκονται πάνω από τα νεφρά μας εκκρίνουν μια ουσία στο αίμα που λέγεται αδρεναλίνη και όταν συμβαίνει αυτό αισθανόμαστε ένα σφίξιμο στο στομάχι.
    
    Η αδρεναλίνη βοηθά τις κόρες των ματιών μας να διασταλλούν ώστε να βλέπουμε καλύτερα, και την καρδιά μας να χτυπήσει γρήγορα και δυνατά. Αυτό θα βοηθήσει το μυικό μας σύστημα να αιματωθεί άμεσα, ώστε να είναι έτοιμο είτε για να τρέξουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε, είτε για να μείνουμε τελείως ακίνητοι και να μη μας εντοπίσει η απειλή, είτε για να μαχηθούμε με όλη μας τη δύναμη.
    
    Αυτή η αιμάτωση καταναλώνει πολύ οξυγόνο οπότε η αναπνοή μας θα γίνει πιο έντονη και γρήγορη. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλός μας θα υπεροξυγονωθεί με αποτέλεσμα να αισθανθούμε ζάλη. Αυτός ο μηχανισμός θα καταναλώσει πολύ ενέργεια και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μας θα πέσουν. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να νιώθουμε εξαντλημένοι μετά από αυτήν την τόσο έντονη σωματική αντίδραση.
    
    Καμιά φορά, το σώμα μας μπορεί να ξεκινήσει αυτόν τον μηχανισμό σε καταστάσεις που δεν είναι αντικειμενικά επικίνδυνες, και που παλαιότερα αντιμετωπίζαμε με άνεση. Για κάποιους δικούς μας έγκυρους λόγους αυτές οι καταστάσεις μπορεί ξαφνικά να αρχίσουν να φαίνονται απειλητικές κι έτσι το σώμα μας θα θελήσει να μας προστατεύσει με το μόνο μηχανισμό που ξέρει. Όταν συμβαίνει αυτό έχουμε μια κρίση πανικού.
    
    Είναι ένα πολύ συχνό και συνηθισμένο φαινόμενο το οποίο πάρα πολλοί και υγιείς άνθρωποι θα βιώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους. Τα καλά νέα είναι ότι η κρίση πανικού δεν είναι επικίνδυνη για το σώμα μας. Ωστόσο, είναι μια πολύ τρομακτική εμπειρία που διαρκεί συνήθως από 5 έως 20 λεπτά και μετά υποχωρεί. Κατά τη διάρκειά της συμαβαίνουν τόσα πολλά στο σώμα μας που είναι πολύ λογικό να πιστέψουμε είτε ότι θα πάθουμε καρδιακή προσβολή, είτε ότι θα πάθουμε εγκεφαλικό, είτε ότι θα χάσουμε τον έλεγχο του εαυτού μας και θα τρελαθούμε. Στην πραγματικότητα όμως τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί δίοτι όλα αυτα που αισθανόμαστε στο σώμα είναι ο βασικός μηχανισμός με τον οποίο μας προστατεύει.
    
    Αν σας συμβεί κάτι τέτοιο προσπαθήστε να μείνετε εκεί που βρίσκεστε τουλάχιστον για 20 λεπτά, να μείνετε ψύχραιμη, και να είστε αισιόδοξη ότι όσο κι αν πιστεύετε ότι κάτι κακό θα σας συμβεί, τίποτα δε θα σας βλάψει.
    
    Με αυτόν τον τρόπο το σώμα σας θα μάθει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από αυτές τις καταστάσεις και ο συναγερμός που σήμανε ήταν εσφαλμένος. Έτσι ο μηχανισμός του άγχους θα μειώνεται ολοένα και περισσότερο μέχρι που θα πάψει να σας επηρεάζει.
    
    Τι είναι η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή (ΓΑΔ);
    
    Ως ΓΑΔ περιγράφεται μια διαταραχή άγχους η οποία χαρακτηρίζεται από έντονη ανησυχία συνήθως για πράγματα που έχουν μικρές πιθανότητες να συμβούν. Όσοι τη βιώνουν αισθάνονται ένα επίμονο, μη ρεαλιστικό ή υπερβολικό άγχος με πολλά σκαμπανεβάσματα το οποίο είναι χρόνιο και έντονο χωρίς να συνδέεται απαραίτητα με κρίσεις πανικού.
    
    Συχνά, συνοδεύεται με ήπια μελαγχολία χωρίς να προκαλεί ιδιαίτερες δυσκολίες στην κοινωνική και επαγγελματική μας ζωή. Η διαφορά της ΓΑΔ από άλλες διαταραχές άγχους είναι ότι το άγχος προκαλείται από μια μεγάλη ποικιλία ερεθισμάτων και καταστάσεων της ζωής. Η ΓΑΔ επηρεάζει πολύ τις σκέψεις μας οι οποίες συνήθως αποκτούν καταστροφικό, υπεργενικευμένο και απόλυτο περιεχόμενο σε θέματα που αφορούν το παρελθόν ή και το μέλλον.
    
    Επίσης οι προσωπικοί κανόνες που ακολουθούμε στη ζωή γίνονται άκαμπτοι και καμιά φορά ακραίοι. Είναι πολύ συνηθισμένο κατά τη διάρκεια της ΓΑΔ να πιάνουμε τον εαυτό μας να ανησυχεί για θέματα όπως η προσωπική αποτυχία, η τελειότητα, η κριτική, η απορριψη, η αμηχανία, η έλλειψη ελέγχου και άλλα.
    
    Σύμφωνα με το ψυχοδιαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-III-R, όταν έχουμε ΓΑΔ είναι παρόντα τουλάχιστον 6 από τα παρακάτω 18 συμπτώματα:
    
    • Μυϊκή ένταση, ευαισθησία, ή μυϊκοί πόνοι
    • Κόπωση
    • Δύσπνοια
    • Ζαλάδα
    • Ναυτία, διάρροια, ή άλλη επιγάστρια δυσφορία
    • Ευερεθιστότητα
    • Τρεμούλα
    • Κινητική ανησυχία
    • Εφίδρωση
    • Ταχυκαρδία
    • Στεγνό στόμα
    • Συχνουρία
    • Δυσκολία συγκέντρωσης
    • Δυσκολία ύπνου
    • Ξαφνικά αισθήματα ζέστης ή ρίγη
    • Δυσκολία κατάποσης «κόμπος στο λαιμό»
    • Το άτομο νιώθει τεντωμένο ή αισθάνεται σα να είναι «σ’ αναμμένα κάρβουνα»
    • Αυξημένη αντίδραση ξαφνιάσματος
    
    Είναι πολύ σημαντικό ότι έχετε εντοπίσει ποιες καταστάσεις σας επηρεάζουν, τι σκέψεις σας προκαλούν, τι συναισθήματα σας δημιουργούν, τι σωματικές αισθήσεις έχετε, και πως όλα αυτά επηρεάζουν τη συμπεριφορά σας.
    
    Επίσης να θυμάστε ότι οι σκέψεις, τα συναισθήματα, και οι σωματικές αισθήσεις παράγονται αυτόματα και ΔΕ μπορούμε να τα ελέγξουμε.
    
    Για παράδειγμα δοκιμάστε να ΜΗ σκεφθείτε ένα ροζ ελέφαντα.
    
    Αυτό που μπορούμε να ελέγξουμε είναι το τι κάνουμε μόλις αυτά εμφανιστούν. Αλλάζοντας αυτό που κάνουμε σιγά σιγά ελαττώνεται και η αρνητική επίδραση που έχουν αυτά πάνω μας και μειώνεται η έντασή τους.
    
    Δοκιμάστε λοιπόν την πρόκληση να ΜΗΝ:
    
    • Ψάχνετε στο διαδίκτυο
    • Κάνετε αιματολογικές εξετάσεις
    
    Μπορεί να μην είναι όσο εύκολο ακούγεται αλλά δεν είναι αδύνατο. Όσο περισσότερο εξασκούμαστε σε αυτό που μας δυσκολεύει, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αντοχή μας απέναντί του, και τόσο ευκολότερο αρχίζει και γίνεται για εμάς στη συνέχεια. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση. Ελπίζω να βοήθησα. Διάβασε περισσότερα

    

    Ανανιάδης Μπασιάς Αλέξανδρος

• Κρίση πανικού
  Είναι μορφή άγχους το άγχος για το μέλλον;

  • Καλημέρα σας, στην απάντηση αυτή θα μοιραστώ μαζί σας λίγα λόγια για το άγχος, τις μορφές του, και τους τρόπους με τους οποίους επηρεάζει τη σκέψη μας.
    
    Τι είναι το άγχος;
    
    Το άγχος είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός του οργανισμού απέναντι σε αντικειμενικά απειλητικές καταστάσεις, όπως για παράδειγμα ένα άγριο θηρίο στο δάσος. Μας βοηθάει να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να αντιληφθούμε έγκαιρα έναν κίνδυνο και να τον αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που αυτός ο μηχανισμός μπορεί να ενεργοποιείται απέναντι σε καταστάσεις οι οποίες δεν είναι αντικειμενικά απειλητικές, αλλά για κάποιους δικούς μας έγκ...υρους λόγους ερμηνεύονται ως επικίνδυνες. Σε αυτές τις στιγμές το σώμα μας επειδή θέλει να μας προστατεύσει από κάθε κίνδυνο αρχίζει να ενεργοποιεί το μηχανισμό του άγχους με τρόπους που είναι δυσλειτουργικοί για τη ζωή μας. Αυτές οι εσφαλμένες ενεργοποιήσεις του άγχους μπορούν να πάρουν πολλές και διαφορετικές μορφές τις οποίες λέμε διαταραχές άγχους όπως η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, η μετατραυματική διαταραχή, οι επίμονες σκέψεις, η παρορμητικότητα, οι αποφυγές, η έντονη ανησυχία, οι κοινωνικές δυσκολίες.
    
    Πως επηρεάζει τη σκέψη μας;
    
    Σε κάθε διαταραχή άγχους είναι πολύ συνηθισμένο να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε με αρνητικό τρόπο για:
    
    • Τον εαυτό μας (νιώθοντας ευάλωτοι, αδύναμοι, με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυξημένη εξάρτηση)
    
    • Τον κόσμο (βλέποντάς τον ως απειλητικό)
    
    • Το μέλλον (βλέποντάς το ως απρόβλεπτο και δυσοίωνο για εμάς είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση)
    
    Αυτός ο αρνητικός τρόπος με τον οποίο μια αγχώδης διαταραχή επηρεάζει τη σκέψη μας έχει την τάση να μας οδηγεί σε κάποια πολύ συγκεκριμένα λάθη λογικής όπως:
    
    • Αυθαίρετα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε με σιγουριά χωρίς να έχουμε εξετάσει αν τα απαραίτητα στοιχεία πραγματικά στέκουν.
    
    • Επιλεκτική αφαίρεση, κατά την οποία αξιολογούμε μια κατάσταση με βάση μόνο μια οπτική γωνία, χάνοντας τη γενική εικόνα όλων των στοιχείων που τη συνθέτουν.
    
    • Υπεργενίκευση, όπου θεωρούμε ένα μεμονωμένο γεγονός ως αντιπροσωπευτικό παρόμοιων καταστάσεων
    
    • Μεγέθυνση & σμίκρυνση, πρόκειται για την τάση να μεγιστοποιούμε τα αρνητικά στοιχεία μιας κατάστασης και να ελαχιστοποιούμε τα θετικά
    
    • Προσωποποίηση, πρόκειται για την τάση να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των αρνητικών εξελίξεων μιας κατάστασης ακόμη και όταν αυτές οι εξελίξεις είναι ανεξάρτητες ή και άσχετες από εμάς
    
    • Διχότομη σκέψη, αυτή είναι η τάση να βλέπουμε τον εαυτό μας, τον κόσμο, και το μέλλον σε δύο μόνο κατηγορίες τύπου «άσπρο-μαύρο»
    
    Τα παραπάνω λάθη πάντα έχουν αρνητικό περιεχόμενο και αυτό είναι που τα κάνει να επηρεάζουν τόσο αρνητικά τα συναισθήματά μας προκαλώντας μας φόβο και στεναχώρια. Ταυτόχρονα όμως αυτό είναι που τα κάνει και εύκολα αναγνωρίσιμα.
    
    Όπως ένας κουτσομπόλης γείτονας που συνεχώς μας λέει κάτι δυσάρεστο για τους άλλους και ποτέ δεν έχει κάτι θετικό να πει, έτσι και αυτές οι αυτόματες αρνητικές σκέψεις συνεχώς μας λένε κάτι δυσάρεστο για τον εαυτό μας, τους άλλους, και το μέλλον.
    
    Μέσα από τα δυσάρεστα λόγια τους μπορούμε να τις εντοπίσουμε όπως εντοπίζουμε έναν κουτσομπόλη, και μόλις τις αναγνωρίσουμε χάνουν την αξιοπιστία τους και παύουμε να τους δίνουμε σημασία. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση. Ελπίζω να βοήθησα! Διάβασε περισσότερα

    

    Ανανιάδης Μπασιάς Αλέξανδρος